شماری از زندانیان سیاسی زن محبوس در زندان قرچک ورامین در نامه‌ای به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، نوشتند تنها به‌دلیل «تفاوت در نظر سیاسی»، حقوق شهروندی و انسانی‌شان پایمال شده است.
آن‌ها در این نامه که نسخه‌ای از آن جمعه ۳۱ مرداد به ایران‌اینترنشنال رسید، از زندان قرچک به‌عنوان «کنج ستم» یاد کردند: «ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشه‌ای طراحی‌شده برای محو کردنمان محبوس شده‌ایم.»
آن‌ها خطاب به رییس قوه قضاییه افزودند در زندان قرچک، «درهای عدالت را با قفل‌های آهنینِ محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاه‌چالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفته‌اید».
زهره سرو، گلاره عباسی، محبوبه رضایی، پریوش مسلمی، مهناز طراح، مرجان دیبا و فرزانه محمدی پارسا از امضاکنندگان این نامه هستند.
این زندانیان سیاسی در ادامه نامه خود خطاب به اژه‌ای نوشتند: «شما تنها به این دلیل که باورمان با شما یکی نیست، زندگی را از ما سلب کرده‌اید. وظیفه شما، به‌عنوان حاکمیت، فراهم آوردن حداقل شرایط زیستی برای ماست؛ وظیفه‌ای که نه‌تنها از عهده آن برنیامده‌اید، بلکه با بی‌کفایتی ما را به شرایطی صدچندان ظالمانه‌تر از زندان قرچک سپرده‌اید.»
آن‌ها در ادامه هشدار دادند که جمهوری اسلامی سال‌ها کباده جنگ کشیده، اما در شرایط جنگی توانایی فراهم آوردن ابتدایی‌ترین امکانات و حقوق زندانیان را ندارد: «ما را از دسترسی به کارگاه قرچک، از آب آشامیدنی، از برق و گاه حتی از غذا محروم کرده‌اید؛ این ستم سیستماتیک است.»
امضاکنندگان این نامه در خصوص شرایط خود افزودند: «دیگر بحث بر سر اینکه زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بی‌معناست. ما در این سیستم انسان به شمار نمی‌آییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ۱۰ کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمی‌رسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیره‌ای، که کمتر از موجودات زنده می‌دانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناک‌تریم.»
ایران‌اینترنشنال پیش‌تر در گزارشی نوشته بود زنان زندانی سیاسی که پس از حمله اسرائیل به زندان اوین به بخش قرنطینه زندان قرچک منتقل شدند، با مشکلات بسیاری در این زندان مواجه‌اند و در وضعیتی نامناسب به سر می‌برند.
هفت زندانی سیاسی زن در بخش دیگری از نامه خود، به دو ماه بلاتکلیفی در قرچک اشاره کردند: «دو ماه است که با وعده‌های پوچ آزادی یا انتقال به اوین، تا طنین تلخ "همین‌جا خواهید ماند"، زندگی ما را به تمسخر گرفته‌اید. دو ماه است که صدای بمب و موشک در گوشمان می‌پیچد و ما را به آرزوی پایان این کابوس سیاه وا می‌دارد.»
آن‌ها در پایان خطاب به اژه‌ای نوشتند: «وضعیت ما باید بی‌درنگ تعیین تکلیف شود. این کابوس سیاه باید ویران شود. ما انسانیم و حق حیات و کرامت انسانی‌مان را با صدای بلند فریاد می‌زنیم.»
