امتیوی از تولد یک انقلاب تا اوج فرهنگی
امتیوی در اول اوت ۱۹۸۱ در ایالات متحده متولد شد و با پخش ویدیو «ویدیو ستاره رادیو را کشت» از گروه باگلز، عصر جدیدی را در صنعت موسیقی آغاز کرد. این کانال، که از سوی شرکت ویاکام (که بعدها به پارامونت گلوبال تبدیل شد) راهاندازی شد، نخستین شبکه تلویزیونی بیستوچهار ساعته اختصاصی برای پخش ویدیوهای موسیقی بود. در سالهای اولیه، امتیوی نهتنها موسیقی پخش میکرد، بلکه فرهنگ جوانی را نیز شکل میداد.
ویدیو «تریلر» مایکل جکسون در سال ۱۹۸۳، که بهطور گسترده از این شبکه پخش شد، نمونهای از تاثیر عظیم امتیوی بود و نقش مهمی در افزایش فروش این آلبوم به میلیونها نسخه ایفا کرد.
گسترش بینالمللی امتیوی در سال ۱۹۸۷ آغاز شد، زمانی که شبکه جهانی امتیوی در لندن راهاندازی شد و با ویدیو «پول در برابر هیچ» از گروه دایر استریتس افتتاح گردید.
در دهههای ۸۰ و ۹۰ میلادی، امتیوی با برنامههایی مانند «توتال ریکوئست لایو»، «امتیوی آنپلاگد» و جوایز موسیقی امتیوی به اوج رسید. این شبکه هنرمندانی مانند مدونا، پرینس و نیروانا را به ستارههای جهانی تبدیل کرد و موسیقی را از یک تجربه صرفا شنیداری به یک پدیده بصری بدل ساخت. در اوج خود، امتیوی بیش از صد میلیون بیننده در سراسر جهان داشت و شعار «من امتیوی خودم را میخواهم» به نمادی از فرهنگ پاپ تبدیل شد.
با این حال، از اوایل دهه دوهزار میلادی، امتیوی بهتدریج مسیر خود را تغییر داد. برنامههای واقعنما مانند «دنیای واقعی»، «لاگونا بیچ» و «جرزی شور» جایگزین ویدیوهای موسیقی شدند، زیرا مخاطبان بیشتری جذب میکردند.
این چرخش راهبردی، هرچند از نظر اقتصادی سودآور بود، اما هویت اصلی امتیوی بهعنوان یک شبکه موسیقیمحور را تضعیف کرد. تا سال ۲۰۲۵، تعداد بینندگان کانالهای موسیقی این شبکه در ایالات متحده در ساعات پربیننده به حدود ۲۵۶ هزار نفر کاهش یافت؛ رقمی که تنها کسری از دوران اوج آن بهشمار میرود.
تعطیلی کانالها
تعطیلی پنج کانال موسیقی امتیوی بخشی از راهبرد گسترده پارامونت گلوبال برای کاهش هزینهها است. کانالهای مشمول این تصمیم عبارتاند از:
امتیوی میوزیک: کانال اصلی پخش ویدیوهای موسیقی معاصر
امتیوی دهه ۸۰: تمرکز بر موسیقی دهه ۸۰ میلادی
امتیوی دهه ۹۰: پخش موسیقی دهه ۹۰، شامل پاپ و راک کلاسیک
کلاب امتیوی: اختصاصی موسیقی رقص، الکترونیک و کلاب
امتیوی لایو: پخش کنسرتها، اجراهای زنده و برنامههای مرتبط
این تعطیلی از سیویکم دسامبر ۲۰۲۵ در بریتانیا و ایرلند آغاز میشود و سپس به دیگر کشورها گسترش مییابد.
طبق گزارشها، برنامههای تولیدی امتیوی در بریتانیا نیز لغو شدهاند. کانال اصلی امتیوی اچدی به فعالیت خود ادامه خواهد داد، اما تمرکز آن بر برنامههای واقعنما مانند «تین مام»، «اکس آن د بیچ» و «جوردی شور» خواهد بود.
در سطح جهانی، این تغییرات بخشی از روند ادغام پارامونت با شرکت اسکایدنس مدیا است؛ فرآیندی که بررسیهای قانونی آن باعث شده برگزاری جوایز موسیقی اروپا امتیوی در سال ۲۰۲۵ به تعویق بیفتد.
پارامونت تاکنون بیانیهای رسمی منتشر نکرده، اما منابع داخلی تایید کردهاند که این تصمیم در راستای هدف کاهش ۵۰۰ میلیون دلار هزینه در سطح جهانی اتخاذ شده است.
دلایل تعطیلی؛ اقتصادی و فرهنگی
دلایل اصلی این تعطیلی ترکیبی از عوامل اقتصادی و تغییرات در الگوهای مصرف رسانهای است. از منظر اقتصادی، پارامونت گلوبال در حال اجرای برنامههای صرفهجویی برای مقابله با چالشهای صنعت رسانه است.
میزان مخاطبان این کانالها بهشدت کاهش یافته است؛ برای نمونه، در بریتانیا کانال امتیوی میوزیک تنها حدود یکمیلیونو ۳۰۰ هزار بیننده و امتیوی دهه ۹۰ حدود ۹۴۹ هزار بیننده در ماه ژوییه داشتهاند.
در کنار این عوامل، تغییرات فرهنگی نیز نقش مهمی ایفا میکنند. شنیدن موسیقی از تلویزیون سنتی به پلتفرمهای دیجیتال منتقل شده است. یوتیوب با بیش از دو میلیارد و ۷۰۰ میلیون کاربر، اسپاتیفای و اپل موزیک با الگوریتمهای شخصیسازیشده، و تیکتاک با حدود یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون کاربر فعال، موسیقی را به تجربهای تعاملی تبدیل کردهاند. مخاطبان امروز نهتنها مصرفکننده، بلکه تولیدکننده محتوا نیز هستند؛ از طریق تدوینهای هواداری، واکنشها و ویدیوهای کوتاه.
امتیوی که زمانی دروازهبان فرهنگ موسیقی بود، اکنون در رقابت با این پلتفرمها عقب مانده است.
بهگفته تحلیلگران، کشف موسیقی از تماشای منفعل به تعامل خلاقانه تغییر کرده و تلویزیون کابلی توان رقابت با سرعت وایرال شدن در تیکتاک را ندارد.
افزون بر این، خود امتیوی با تمرکز بر برنامههای واقعنما در دهه دوهزار، هویت موسیقاییاش را تضعیف و این روند را تسریع کرد. جوایز موسیقی امتیوی هنوز حدود پنجونیم میلیون بیننده دارد، اما این میزان برای توجیه ادامه فعالیت کانالهای اختصاصی کافی نیست.
تاثیرات بر صنعت موسیقی و رسانه
این تعطیلی پیامدهای گستردهای برای صنعت موسیقی و رسانه دارد.
برای صنعت موسیقی، پایان فعالیت کانالهای موسیقی امتیوی بهمعنای از دست رفتن یک بستر سنتی مهم برای معرفی هنرمندان است.
در گذشته، پخش یک ویدیو در امتیوی میتوانست هنرمندی را به شهرت جهانی برساند، اما امروز این نقش را پلتفرمهای دیجیتال بر عهده گرفتهاند. هنرمندان مستقل ممکن است از این تغییر سود ببرند، زیرا تیکتاک و یوتیوب دسترسی دموکراتیکتری فراهم میکنند، هرچند شبکههایی مانند امتیوی فرصتهای تبلیغاتی ساختاریافتهتری ارائه میدادند.
برای صنعت رسانه، این اتفاق نشانهای از روندی گستردهتر است: افول تلویزیون کابلی در برابر استریمینگ (پخش آنلاین). مخاطبان جوان، که زمانی هویت امتیوی را شکل میدادند، اکنون به محتوای کوتاه و شخصیسازیشده گرایش پیدا کردهاند. این تغییر میتواند به نوآوری بیشتر در رسانههای دیجیتال منجر شود، اما همزمان حس نوستالژی را کمرنگ میکند.
در سطح فرهنگی، تعطیلی امتیوی نمادی از پایان «فرهنگ مشترک» است؛ دورانی که میلیونها نفر بهطور همزمان یک ویدیو موسیقی را تماشا میکردند. اکنون، موسیقی به تجربهای شخصی و مبتنی بر الگوریتمها تبدیل شده است.
آینده موسیقی در دنیای دیجیتال
تعطیلی پنج کانال موسیقی امتیوی نه یک شکست، بلکه نشانهای از تکامل رسانهای است.
امتیوی که زمانی موسیقی را از رادیو به تلویزیون آورد، امروز روح خود را به اینترنت منتقل میکند. آینده در پلتفرمهایی مانند یوتیوب و تیکتاک رقم میخورد؛ جایی که هر کاربر میتواند نقش یک تولیدکننده را ایفا کند.
با این حال، این رویداد پایان عصری نمادین است که فرهنگ پاپ جهانی را شکل داد. برای طرفداران، این لحظه فرصتی برای یادآوری است: عصری که با شروعش ستارههای رادیو به گوشه رفتند، حالا با پخش آنلاین به پایانش رسیده است.