پایگاه خبری دیده‌بان ایران به نقل از زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ گزارش داد ظرف یک سال گذشته، حدود ۳۰ نفر از زندانیان جرایم مالی به‌دلیل مشکلات درمانی و نبود پزشک متخصص جان خود را از دست داده‌اند.
با ادامه گزارش‌ها درباره مرگ زندانیان در زندان‌های ایران به‌دلیل محرومیت از درمان، دیده‌بان ایران شنبه پنج مهر نوشت کمبود فضای مددکاری از «مسائل فلاکت‌بار» واحد پنج زندان تهران بزرگ است.
این گزارش به هویت زندانیان جان‌باخته در یک سال گذشته اشاره‌ای نکرد.
مرگ‌های پی‌درپی زندانیان در ایران به‌دلیل عدم دسترسی به خدمات پزشکی و تعلل مسئولان در اعزام آن‌ها به مراکز درمانی خارج از زندان، در هفته‌های گذشته به مساله‌ای بحرانی تبدیل شده است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، تنها در بازه زمانی ۲۱ شهریور تا سوم مهر دست‌کم پنج زندانی، از جمله چهار زن، در زندان‌های قرچک ورامین، کچوئی کرج و یزد جان باختند.
در یکی از این موارد، قوه قضاییه جمهوری اسلامی سوم مهر و هشت روز پس از گزارش ایران‌اینترنشنال درباره قطع امید پزشکان از نجات جان سمیه رشیدی که پس از مدت‌ها محرومیت از درمان از زندان قرچک به بیمارستان منتقل شده بود، اعلام کرد او جان خود را از دست داده است.
انتشار این خبر با واکنش‌های گسترده‌ای در میان زندانیان سیاسی، فعالان حقوق بشر و کاربران فضای مجازی همراه شد.
بسیاری مرگ رشیدی را «قتل تدریجی عامدانه» از طریق «بی‌توجهی به درمان زندانیان» و نتیجه مستقیم سیاست‌های قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها دانستند.
وضعیت بحرانی بهداشت و غذا در زندان تهران بزرگ
شماری از زندانیان مالی در مصاحبه با دیده‌بان ایران از دیگر مشکلات خود در زندان تهران بزرگ سخن گفتند و توضیح دادند که واحد پنج این زندان ۱۰ سالن دارد که هر سالن شامل ۱۶ اتاق و ۲۴۰ تخت است.
به گفته آن‌ها، آمار زندانیان بیشتر از سقف مجاز است و برخی از آنان به‌شکل غیرانسانی در کف اتاق‌ها، راهروها و نمازخانه‌ها می‌خوابند.
این زندانیان افزودند: «مقامات تنها از سالن‌های وی‌آی‌پی زندان بازرسی می‌کنند.»
پیشتر در پی حمله اسرائیل به زندان اوین در جریان جنگ ۱۲ روزه و انتقال زندانیان سیاسی محبوس در آن به تهران بزرگ و قرچک، گزارشهایی درباره وضعیت نامناسب و طاقتفرسای این زندان‌ها منتشر شده بود.
گزارش‌های رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان میداد زندانیان سیاسی منتقلشده از اوین در محلهایی فاقد حداقل استانداردها در زندان تهران بزرگ نگهداری میشدند.
دیده‌بان ایران با اشاره به تداوم این مشکلات و وضعیت نامناسب غذا و بهداشت برای زندانیان جرایم مالی نوشت جیره نان آن‌ها «بیکیفیت و غیرقابل مصرف» است، به گونهای که «حتی حیوانات نیز آن را نمیخورند».
یک زندانی به این رسانه گفت: «غذای ناهار و شام هم کیفیت ندارد و تنها هنگام بازدید مسئولان وضعیت تغییر می‌کند.»
این زندانیان همچنین با انتقاد از شرایط سخت زندان و احکام صادرشده علیه خود تاکید کردند بسیاری از آنان «قربانی علم قضات و حکمهای سلیقهای» شدهاند.
به گفته آن‌ها، برخی از محکومان دارای سند ملکی یا تجاری هستند، اما قضات با درخواست وثیقهشان مخالفت می‌کنند.
