ایراناینترنشنال از مخاطبان خود خواست مشاهدات خود را از گرانی و کمبود دارو به اشتراک بگذارند.
شهروندی گفت گرانی دارو کمر مردم را شکسته است و مخاطبی دیگر گفت بسیاری از مردم ایران به خاطر نداری و فقر و بیماری «زجرکش میشوند».
به گفته او، عمده داروها آنچنان گران شدهاند که طبقه زیر متوسط و فقیر توان تهیه آن را ندارد.
اواخر دی سال گذشته خبرگزاری تسنیم، وابسته به سپاه پاسداران، گزارش داده بود پس از حذف ارز ترجیحی و جهش قیمتها، نرخ دارو در ایران تا ۴۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است.
شکایت از داروهای تاریخگذشته یا «بیاثر»
بسیاری از شهروندان در پیامهای خود از کمبود شدید برخی اقلام دارویی گفتند.
شهروندی در پیام خود گفت تاریخ مصرف بسیاری از داروهایی که از داروخانه تهیه میکنند تنها دو تا سه ماه با انقضایشان فاصله دارند.
مخاطبی هم گفت: «تاریخ انقضا فقط برای دو الی سه ماه است؛ یعنی در انبار دپو شده و نزدیک انقضا، در داروخانه عرضه میشود.»
به گفته یک شهروند، داروی مورد نیاز یا اصلا پیدا نمیشود یا اگر باشد «تاریخ گذشته یا بدلی» است؛ بهویژه در منطقه ناصرخسرو تهران که «از معتاد تا دزد و دلال، دارو میفروشد».
چندین شهروند اشاره کردند داروهای تولید ایران «افتضاحاند»، «اصلا کیفیت ندارند» و «تاثیری در درمان ندارند».
شهروندی هم گفت الان بازار دست «داروهای بیکیفیت چینی» است.
یکی دیگر از مخاطبان گفت برای درمان بیماری تیروئید خود از ترکیه دارو تهیه کرده است: «پولی که با نرخ ارز آزاد برای خرید دارو دادم مساوی است با خرید قرص در ایران برای چهار ماه. ضمن اینکه این دارو اصل و تولید آلمان است اما نمونهای که در ایران میخرم عملا تاثیری ندارد.»
او در ادامه اوضاع دارو و درمان در ایران را یک فاجعه به بزرگی «فاجعه کمآبی» و دیگر بحرانها خواند و گفت وضعیت ایران از هر نظر «روز به روز جهنمیتر میشود».
شهروندی دیگر گفت این گرانیها صرفا محدود به دارو نیست و لوازم بهداشتی و حتی پد بهداشتی هم «بهزور پیدا میشود» و قیمتش بالاتر رفته است.
در کنار این اظهارات، مخاطبانی به قیمتهای سرسامآور داروهای ساده نیز اشاره کردند: «یک بسته قرص منیزیم و یک بسته قرص برای تقویت مو و ناخن و پوست، تازه تولید برند ایرانی شد ۵۷۰ هزار تومن.»
شهروندی دیگر گفت: «قرص فولیکوژن برای تقویت مو و ناخن شده ۷۰۰ هزار تومن. ما در ایران مجبوریم این مکملها را استفاده کنیم چون هیچکدام از مواد غذایی موجود در بازار سالم و کامل نیست.»
بیمههای ناکارآمد
در پیامهای مردمی، بسیاری از شهروندان نارضایتی خود را از ناکارآمدی بیمهها بیان کردند.
فردی که خود را بازنشسته معرفی کرد، گفت: «رفتم داروخانه نسخه را دادم، چند مورد آن را گفتند بیمه قبول نمیکند. درحالیکه از دریافتی بازنشستهها علاوه بر حق بیمه معمولی، حق بیمه تکمیلی را هم کسر میکنند. من که قبلا بیشتر از ۵۰ هزار تومان برای داروهای سادهام نمیدادم، اینبار ۴۲۰ هزار تومان پرداخت کردم.»
شهروند دیگری در پیام خود نوشت: «داروهای تحت پوشش بیمه همان ارزانهاست، مثلا بستهای ۳۰ هزار تومان. موارد گرانتر اصلا تحت پوشش نمیرود و آزاد حساب میشود.»
سلمان اسحاقی، سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس، اواخر فروردین امسال گفته بود ۸۰ درصد هزینه درمان از جیب بیمار پرداخت میشود و فقط ۲۰ درصد آن را بیمهها آن هم با تاخیر پرداخت میکنند.
یک شهروند به ایراناینترنشنال گفت: «داروهای بیماران خاص در بازار موجود نیست و خودشان یکراست موجودی را به بازار آزاد میفرستند. پول نداریم آزاد بخریم و عزیزانمان جلوی چشممان پرپر میشوند.»
در کنار این پیامها، نمونههایی از هزینههای سنگین درمانی هم مطرح شد.
فردی نوشت روی دفترچه تامین اجتماعی آزمایش گرفتند به مبلغ ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و خطاب به مقامات جمهوری اسلامی پرسید: «آیا انصاف و وجدان دارید؟»
شهروندی دیگر گفت هزینه «چهار قلم داروی ایرانی با حجم خیلی کم» برای درمان مشکل پوستیاش حدود سه میلیون تومان شده است.
قیمت دارو ترسناکتر از خود بیماری شده است
در بسیاری از پیامها، نگرانی و ترس از ابتلا به بیماری به چشم میخورد.
شهروندی گفت قیمت یک ورق کپسول آنتیبیوتیک سفیکسیم که عمدتا برای درمان عفونتهای باکتریایی مثل گلودرد و برونشیت تجویز میشود، ۱۴۰ هزار تومان است.
شهروندی دیگر روایت کرد: «چند روز است دارو ندارم. پول نداشتم، امروز پول قرض گرفتم، رفتم داروخانه اما موفق شدم فقط نصف داروهایم را بگیرم. چون بینهایت همه چیز گران شده.»
شخصی دیگر گفت دارویی را که برای فرزند خردسالش با ۴۵۰ هزار تومان تهیه میکرد حالا باید به قیمت ۸۷۰ هزار تومان بخرد.
هادی احمدی، عضو هیات مدیره انجمن داروسازان ایران، بهمن سال گذشته اعلام کرده بود افزایش قیمت برخی داروها به مردم شوک وارد کرده است و از هر ۱۰ مراجعهکننده به داروخانهها، سه نفر از خرید دارو منصرف میشوند.
شهروندی در پیام خود به ایراناینترنشنال، با اشاره به افزایش ۵۰۰ درصدی یک قلم کالای درمانی، گفت سال گذشته اسپری تنفسی خود را ۵۰۰ هزار تومان میخرید که ۸۵ درصد مبلغش را هم بیمه میداد.
او گفت الان همان اسپری شده سه میلیون تومان و بیمه هم سهمی را تقبل نمیکند.
یک شهروند در پیام خود نوشت: «از ترس هزینه، میترسیم مریض شیم.» دیگری صریحتر گفت: «دیگر دارو نمیتوان خرید، باید مُرد.»