پوتین قرارداد ۲۰ ساله روسیه با جمهوری اسلامی را برای تصویب به دوما ارائه داد. جمهوری اسلامی جزییات این قرارداد را مانند قرارداد ۲۵ ساله چین اعلام نکرده است. قرارداد بلند مدت با روسیه، اولین بار در سال ۱۳۸۰ در دولت محمد خاتمی منعقد شد که قرارداد فعلی، در ادامه همان قرارداد است.
خبرگزاری تاس روسیه هفتم فروردین ماه خبر داد ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری این کشور، قرارداد استراتژیک ۲۰ ساله جامع با ایران را برای تصویب به پارلمان ارائه داده است.
در فرمان ریاست‌جمهوری روسیه آمده است: «[فرمان می‌دهم] آندری رودنکو، معاون وزیر امور خارجه روسیه، به عنوان نماینده رسمی رییس‌جمهوری روسیه در زمان بررسی موضوع تصویب قرارداد مشارکت استراتژیک جامع بین فدراسیون روسیه و جمهوری اسلامی ایران (که در ۲۷ دی ۱۴۰۳ در مسکو امضا شده است)، از سوی مجلس فدرال روسیه منصوب شود.»
مسعود پزشکیان، رییس دولت چهاردهم، دی ماه ۱۴۰۳ به روسیه سفر کرد و قرارداد مورد نظر به امضای او و پوتین رسید. کاظم جلالی، سفیر جمهوری اسلامی در روسیه، گفت این معاهده ۴۷ ماده دارد و همه زمینه‌های همکاری دوجانبه را در بر می‌گیرد.
به گفته جلالی، موافقت‌نامه جدید علاوه بر روابط سیاسی دوجانبه، حوزه‌های دیگری از جمله «فن‌آوری‌های نوین، امنیت اطلاعات و سایبری»، «انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای»، «مسائل دفاعی و نظامی»، «مبارزه با تروریسم» و «مقابله با پول‌شویی و جرایم سازمان‌یافته» را نیز شامل می‌شود.
جلالی با اشاره به دلایل تنظیم معاهده جدید میان تهران و مسکو گفت: «رهبران دو کشور به این نظر رسیدند که موافقت‌نامه کنونی به‌روز نیست و مسائل امروز روابط را نمی‌تواند پوشش دهد. روابط امروز ما نسبت به ۲۴ سال پیش خیلی گسترش پیدا کرده است.»
جمهوری اسلامی و روسیه در سال ۱۳۸۰ قرارداد استراتژیک ۲۰ ساله منعقد کردند که با پایان آن در سال ۱۴۰۰، این قرارداد به طور خودکار برای پنج سال تمدید شد.
دولت ابراهیم رئیسی که از همان سال ۱۴۰۰ و هم‌زمان با پایان قرارداد قبلی آغاز به کار کرد، تلاش زیادی برای انعقاد قرارداد جدید انجام داد.
مانند قرارداد ۲۵ ساله با چین که مفاد آن هرگز به طور جامع، شفاف و رسمی اعلام نشد، تهران و مسکو درباره جزییات توافق‌نامه استراتژیک که در دولت رئیسی تدوین شد، سکوت کرده‌اند.
با وجود این، به گفته روسیه، توافق‌نامه سال ۱۳۸۰ بین دو طرف، همکاری‌هایی در زمینه «صنعت و فن‌آوری، پروژه‌های امنیتی، انرژی و ساخت نیروگاه‌های اتمی» را شامل می‌شد.
