هاشم ساعدی،پدر سارینا ساعدی، نوجوان ۱۵ساله کشته شده در خیزش انقلابی در سنندج، با انتشار تصویر احضاریه دادگاه برای پسرش، معید، به اتهام تبلیغ علیه جمهوری اسلامی، گفت: پسر من فقط به مزار خواهرش رفته بود. کجای این کار تبلیغ علیه نظام است
قرائت پیام نرگس محمدی در پارلمان نروژ
خانواده نرگس محمدی که برای دریافت جایزه نوبل صلح در اسلو، پایتخت نروژ به سر میبرند، روز دوشنبه بیستم آذر با استقبال مسعود قرهخانی، رییس ایرانیتبار پارلمان نروژ، به ساختمان پارلمان رفتند و با اعضای آن دیدار و گفتوگو کردند.
نرگس محمدی در پیامی به پارلمان نروژ که از سوی دخترش کیانا در این نهاد قرائت شد، گفت جهان باید از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» حمایت کند.
او افزود جهان باید بداند جمهوری اسلامی نماینده مردم ایران نیست و مردم ایران میخواهند روابط سازندهای با دیگر کشورها داشته باشند.
نخستوزیر نروژ : تاثیر فعالیتهای نرگس محمدی فراتر از مرزهای ایران است
خانواده نرگس محمدی پس از حضور در پالمان نروژ با یوناس گار استوره، نخستوزیر این کشور نیز دیدار و گفتوگو کردند.
نخستوزیر نروژ و اعضای خانواده نرگس محمدی در نشستی مطبوعاتی به سوالات خبرنگاران پاسخ دادند.
استوره در این دیدار ضمن تاکید بر مستقل بودن کمیته نوبل صلح گفت که تاثیر فعالیتهای نرگس محمدی فراتر از مرزهای ایران است.
نخستوزیر نروژ گفت: «ما در تعامل دو جانبه با ایران، موضوع حقوق بشر را مطرح خواهیم کرد.»
کیانا رحمانی در این نشست خبری درباره اعتصاب غذای مادرش در زندان اوین گفت که اعتصاب غذای او برای حمایت از گروههای اقلیت تحت سرکوب در ایران است.
در جریان این نشست، فرزندان نرگس محمدی گفتند: «ما از همه مردم جهان میخواهیم پیام مردم ایران را همرسانی کنند؛ برای اینکه دفاع از دموکراسی ما به معنی دفاع از دموکراسی شماست.»
اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی
مراسم اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی روز یکشنبه ۱۹ آذر، همزمان با روز جهانی حقوق بشر و آغاز اعتصاب غذای این فعال مدنی زندانی در حمایت از زنان زندانی بهائی و نقض حقوق این شهروندان، در اسلو پایتخت نروژ برگزار شد.
محمدی در این مراسم حضور نداشت و فرزندانش به نمایندگی از او جایزه را دریافت کردند و پیامش را خواندند.
بر اساس اعلام کمیته نوبل در روز ۱۴ مهر ماه، محمدی «به دلیل مبارزهاش با ظلم بر زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه»، برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ میلادی شد.
در غیاب این فعال حقوق بشر زندانی، جایزه او به همسرش تقی رحمانی و فرزندان دوقلوی آنها، کیانا و علی تقدیم شد.
اعتصاب غذای نرگس محمدی در همراهی با زنان بهائی همبندش در اوین
همزمان با اعطای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی، فریبا کمالآبادی، مهوش ثابت، سپیده کشاورز و مهوش عدالتی، چهار زندانی بهائی در زندان اوین، «در اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت علیه بهائیان» دست به اعتصاب غذای سه روزه زدند.
پس از آن محمدی اعلام کرد همزمان با روز جهانی حقوق بشر در اعتراض به نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در ایران اعتصاب غذا میکند.
در بیانیهای که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده، آمده است: «این اعتصاب در همراهی با زنان زندانی بهائی همبند او در اوین انجام میشود.»
نرگس محمدی در بیانیه اعتصاب غذای خود اعلام کرد: «اعتصاب غذا میکنم تا در روز دریافت جایزه نوبل صلح و هفتادوپنجمین سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، صدای اعتراض مردم تحت ظلم و سرکوب ایران به دست رژیم جمهوری اسلامی باشم.»
صدیقه وسمقی، نویسنده و اسلامپژوه، در واکنش به اعتصاب غذای شهروندان بهائی محبوس در زندان اوین و نرگس محمدی، در نامهای نوشت: «من نیز در کنار شما به ستمهای فراوانی که بر هموطنان بهائی میرود معترضم.»
صدیقه وسمقی ضمن آرزوی آزادی شهروندان بهائی زندانی نوشت: «باشد که با قوت یافتن جامعه مدنی و بیداری وجدانها، اسباب برچیده شدن این همه ظلم و ستم بر پیروان بهائیت فراهم شود و فرا رسد روزی که همه اقشار ملت با حقوق و احترام برابر در کنار هم زندگی کنند.»
واکنشها به اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی
فرج سرکوهی، نویسنده و روزنامهنگار، در واکنش به مراسم اهدای نوبل صلح با انتشار عکسی از اهدای مدال و لوح افتخار به فرزندان نرگس محمدی نوشت: «برای جنبشِ زن، زندگی، آزادی، برای جنبشِ دموکراسیخواهانه مردمِ ایران، برای مقاومتِ زندانیانِ سیاسی و عقیدتی و دینی به پاسِ مقاومت و مبارزه نرگس محمدی.»
وحید بهشتی، فعال سیاسی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «دریافت جایزه نوبل صلح توسط نرگس محمدی به نمایندگی از مردم ایران و جنبش "زن زندگی آزادی"، رژیم کودککش جمهوری اسلامی و در راس آن خامنهای جنایتکار و سپاه تروریستی را به زانو درآورد.»
او در ادامه نوشت: «با داشتن مبارزان جان فدایی چون نرگس محمدی، فاطمه سپهری، هاشم خواستار، محمد نوریزاد و … که در زندان فریاد آزادی را بلند کردهاند، ما محکوم به پیروزی هستیم.»
مسیح علینژاد، روزنامهنگار و فعال مخالف جمهوری اسلامی، ضمن ابراز خرسندی از اهدای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی، آن را فرصتی خواند تا «حمایت جهان را برای پایان دادن به رژیم آپارتاید جلب کند».
او افزود: «این پیام زنان و مردانی بود که در قیام برای رهایی از رژیم وحشی خامنهای، نابینا و کشته شدند یا مورد تجاوز قرار گرفتند.»
نازیلا معروفیان، روزنامهنگار ضمن تبریک به نرگس محمدی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت صدها جایزه جهانی دیگر نمیتواند پاسخگوی مبارزات او باشد.
معروفیان در بخشی از متن تبریک خود به روزهایی اشاره کرد که با نرگس محمدی در زندان اوین همبند بوده است.
او نوشت: «من از تو یاد گرفتم با وجود همه حملات و ناملایمتیها هر روز صبح چشمانم را به روی مبارزه باز کنم، رژ قرمز معروفت را بزنم و ظلم را فریاد بزنم.»
محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان، با بیان اینکه «کارکرد اصلی جایزه نوبل صلح کمک به پیشبرد فرایند دموکراسیخواهی در جامعه ایرانی است و اهمیتش در شرایط پسا جمهوری اسلامی بیشتر به چشم خواهد آمد»، اعطای این جایزه را به «نرگس محمدی و همه آزادیخواهان که روزگار سختتری پیش رویشان است»، تبریک گفت.
لادن برومند، مدیر اجرایی بنیاد عبدالرحمن برومند «اصلاحناپذیری نظام جمهوری اسلامی و دورغین بودن شعبدهبازی انتخابات در این نظام» را یکی از نکات اصلی سخنرانی نرگس محمدی دانست و نوشت: «او کشورهای دیگر را برای دنبال کردن استراتژیای که مبتنی بر تدوام جمهوری اسلامی است شماتت کرد و گفت باید در چنین تعاملی با جمهوری اسلامی تجدیدنظر شود و حمایت از مبارزات خشونتپرهیز اما رادیکال مردم مد نظر قرار گیرد.»
نرگس محمدی کیست؟
نرگس محمدی، فعال مدنی و حقوق بشر، متولد سال ۱۳۵۱ در زنجان و دانشآموخته رشته فیزیک کاربردی است. او که از سالهای دانشجویی فعالیتهای مدنی و سیاسی خود را آغاز کرد، پیش از این چندین جایزه بینالمللی از جمله «جایزه ساخاروف انجمن فیزیک آمریکا در سال ۲۰۱۸»، «جایزه روز جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۱۶» و «جایزه الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹» را دریافت کرده است.
محمدی در سالهای گذشته بارها با عناوین اتهامی مختلف به دلیل فعالیتهای حقوق بشریاش بازداشت، محاکمه و حدود شش سال زندانی شد. او آخرین بار در آبان ۱۴۰۰ بازداشت شد و از آن زمان تاکنون در زندان اوین محبوس است.
او که سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر است، با وجود محبوس بودن دست از فعالیتهای خود بر نداشته و بارها با انتشار نامههایی از زندان، به وضعیت زنان زندانی به ویژه زندانیان سیاسی، شکنجه شدنشان، وضعیت نامناسب زندانها، اعدام شهروندان و آزار و اذیت شهروندان بهائی اعتراض کرده است.
