با گذشت ۱۳ سال از حادثه آتش‌سوزی در مدرسه شین‌آباد در پیرانشهر که به سوختگی ۲۸ دانش‌آموز دختر و جان‌باختن دو نفر انجامید، بازماندگان این حادثه همچنان با پیامدهای جسمی و روحی آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و از بی‌توجهی دولت‌ها در روند درمان خود گلایه دارند.
بر اساس گزارشی که خبرگزاری ایلنا اول مهر منتشر کرد، دختران شین‌آبادی می‌گویند با وجود وعده‌های متعدد دولت‌ها، ادامه درمانشان با مشکلات جدی مواجه است.
آتش‌سوزی در مدرسه دخترانه روستای شین‌آباد پیرانشهر در ۱۵ آذر ۱۳۹۱، منجر به سوختگی شدید ۲۹ دانش‌آموز این مدرسه شد.
در این حادثه که دلیل آن نقص تجهیزات گرمایشی مدرسه اعلام شد، دو دانش‌آموز بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست دادند و انگشتان سه دانش‌آموز دیگر نیز به‌دلیل شدت سوختگی و عدم قبول پیوند، قطع شد.
به گفته جلال مرادی، پدر یکی از این دختران، «روند درمان به کندی پیش می‌رود و هنوز نتیجه‌ای حاصل نشده است».
خانواده‌ها می‌گویند پزشکان معتمد آن‌ها بازنشسته شده و به بیمارستان‌های خصوصی رفته‌اند اما دولت اعلام کرده هزینه درمان در بیمارستان‌های خصوصی را پرداخت نمی‌کند.
اسرین معروفی، یکی از دختران حادثه‌دیده، می‌گوید: «همگی ما اکنون دانشجو هستیم و ۲۲ سال داریم و برای ادامه درمان مجبوریم به تهران بیاییم. هزینه اقامت، رفت‌وآمد و حتی خوابگاه را باید خودمان بدهیم. دولت قبلا این هزینه‌ها را می‌پرداخت اما حالا کنار کشیده است.»
آمنه راک، دیگر بازمانده این حادثه، می‌گوید که برای ادامه درمان نیاز به دستگاه‌های جدیدی دارد که «به دلیل تحریم‌ها وارد کشور نمی‌شوند».
او تاکید کرد: «اگر همان سال‌ها به بیمارستان‌های خارج از کشور اعزام می‌شدیم، امروز وضعمان این‌طور نبود. ما فقط ۱۰ نفر هستیم، هزینه درمانمان برای دولت سنگین نیست.»
خواستهها از دولت جدید
بازماندگان حادثه شین‌آباد از دولت مسعود پزشکیان خواستهاند ادامه درمانشان در بیمارستان‌های خصوصی یا مراکز مجهز خارجی پیگیری شود.
آن‌ها می‌گویند: «تنها خواسته ما درمان است. عمر و جوانیمان در حال از دست رفتن است. اگر زودتر اقدام میشد، امروز اینگونه نبود.»
این دختران همچنین از «نگاههای آزاردهنده در جامعه و بی‌توجهی مسئولان به وضعیتشان» گلایه دارند: «سهلانگاری و بیکفایتی دولت‌ها باعث شد ما به این وضعیت دچار شویم. هنوز هم برای درمان ما اراده جدی وجود ندارد».
