آموزش‌های نظامی برای دانش‌آموزان در ایران اجباری شد
با وجود تعهدات بین‌المللی ایران مبنی بر منع استفاده از کودکان در امور نظامی، علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش دولت مسعود پزشکیان از اجباری شدن آموزش‌های نظامی برای دانش‌آموزان در کشور خبر داد.
با وجود تعهدات بین‌المللی ایران مبنی بر منع استفاده از کودکان در امور نظامی، علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش دولت مسعود پزشکیان از اجباری شدن آموزش‌های نظامی برای دانش‌آموزان در کشور خبر داد.
کاظمی دوشنبه ۲۷ مرداد در پاسخ به سوالی در خصوص اجباری شدن آموزش‌های نظامی در مدارس گفت که «هر کس در نظام جمهوری اسلامی فعالیت می‌کند» باید با «پدافند غیرعامل» و مباحث «آموزش دفاعی» آشنا باشد.
به گفته کاظمی، این آموزش‌ها ممکن است در قالب‌ها و دوره‌های مختلف طراحی شوند و هر فردی که در آینده موظف به گذراندن خدمت سربازی است، باید پیش از آن با آموزش‌های اولیه نظامی آشنا شود.
در ایران، خدمت سربازی برای مردان اجباری است.
وزیر آموزش و پرورش افزود که هنوز محتوای مشخصی برای این برنامه تدوین نشده است اما: «این آموزش‌ها می‌تواند در بازه‌ای حدود دو هفته و در قالب‌های مختلف به دانش‌آموزان ارائه شود.»
سایت حقوق بشری هرانا در واکنش به این خبر با یادآوری این‌که بر اساس پیمان‌نامه حقوق کودک که ایران به آن پیوسته، استفاده از افراد زیر ۱۸ سال در فعالیت‌های نظامی ممنوع است، نوشت که با این حال «این تعهد با آموزش‌های نظامی به نوجوانان نادیده گرفته می‌شود».
تضاد با تعهدات بین‌المللی ایران
بر اساس پیمان‌نامه حقوق کودک، هر فرد زیر ۱۸ سال «کودک» محسوب می‌شود و به کارگیری او در فعالیت‌های نظامی ممنوع است.
جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۳ به این پیمان پیوست و متعهد شد که از استفاده کودکان و نوجوانان در نظامی‌گری خودداری کند.
با این حال، اعلام اجباری‌شدن آموزش‌های نظامی در مدارس نشان می‌دهد جمهوری اسلامی همچون مواردی نظیر کار کودکان، مجازات و اعدام نوجوانان، ازدواج کودکان، به‌کارگیری کودکان برای سرکوب اعتراضات خیابانی، اعزام به میدان تیر برای تیراندازی و آموزش به کارگیری سلاح برای درس آمادگی دفاعی و اعزام دانش‌آموزان به اردوهای موسوم به «راهیان نور» در مناطق جنگی، بار دیگر بخشی از تعهدات بین‌المللی خود را نادیده گرفته است.
کارشناسان حقوق کودک و فعالان مدنی بارها هشدار داده‌اند چنین اقداماتی نه تنها ناقض تعهدات بین‌المللی ایران هستند، بلکه خطر عادی‌سازی حضور کودکان در ساختارهای نظامی و امنیتی را به دنبال دارند و می‌توانند آسیب‌های جدی روانی و اجتماعی بر نسل نوجوان کشور برجای بگذارند.
