زهران ممدانی، شهردار آینده نیویورک، جمعه در دفتر بیضی‌شکل با دونالد ترامپ دیدار می‌کند؛ دو سیاستمداری که از نظر ایدئولوژیک در نقطه مقابل یکدیگرند اما هر دو محصول دو سوی جامعه نخبه‌گرای نیویورک‌اند.
ممدانی، شهردار منتخب نیویورک، وارد دفتر بیضی‌شکل خواهد شد تا با دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا دیدار کند. دیداری که مجله «پولتیکو» این‌طور توصیف می‌کند: ملاقاتی میان دو چهره برجسته «پوپولیست آمریکا» که ماه‌هاست در عرصه سیاسی یکدیگر را هدف تندترین حملات قرار داده‌اند.
ترامپ بارها ممدانی را «دیوانه» خطاب کرده است. ممدانی نیز در کارزار انتخاباتی و سخنرانی پیروزی‌اش به‌طور مستقیم به رییس‌جمهوری آمریکا تاخته بود. با این حال، به نوشته پولتیکو هر دو از بستر اجتماعی مشترکی برخاسته‌اند: «طبقه نخبه فرهنگی نیویورک.»
ممدانی در محله «آپِر وست ساید» بزرگ شده؛ محله‌ای که در حافظه سینمایی نیویورک نماد روشنفکری و فرهنگ‌سازی است. دهه‌ها ساکنان این محله را نویسندگان، استادان دانشگاه و روشنفکرانی تشکیل می‌دادند که زندگی‌شان با مباحثه و تولید اندیشه گره خورده بود. پدر او، محمود ممدانی، استاد دانشگاه کلمبیا و مادرش، میرا نایر، فیلم‌ساز سرشناس، به همان محیطی تعلق داشتند و پسرشان را هم در دل نخبگان فرهنگی نیویورک پرورش دادند.
ممدانی از هفت‌سالگی به نیویورک آمد و در مدارس خصوصی ترقی‌خواه و سپس در بهترین دبیرستان‌های شهر تحصیل کرد؛ در همان فضاهایی که مسیر ظهور چهره‌های فرهنگی و سیاسی آینده شهر را شکل می‌دهند. او در ۱۲سالگی در یک گزارش مجله نیویورک درباره «خواسته‌های کودکان در کریسمس» شرکت کرد؛ نشانی از جایگاهی که بدون تلاش زیاد برایش مهیا بود.
اما ترامپ، متولد نیویورک و بزرگ‌شده در محله «کویینز» است؛ جایی بیرون از حلقه نخبگانی که در منهتن موقعیت فرهنگی و سیاسی خود را تعریف می‌کردند. او فرزند یک پیمانکار ثروتمند بود و در عمارت ۲۳ اتاقه‌ای در محله «جامائیکا استیتس» زندگی می‌کرد، اما خانه‌اش فاصله‌ای طولانی با مرکز ثقل نخبگان منهتنی داشت. نوجوانی‌اش نیز به دلیل فرارهای مکرر به منهتن به مدرسه شبانه‌روزی نظامی ختم شد.
در بزرگسالی، تلاش ترامپ برای پذیرفته‌شدن در میان نخبگان فکری نیویورک بارها با تمسخر مواجه شد؛ از جمله لقب معروف «بی‌فرهنگِ کوتاه‌انگشت» که مجله Spy به او داد. همین طردشدگی بعدها به یکی از محرک‌های اصلی شخصیت سیاسی او تبدیل شد. وقتی در سال ۲۰۱۷ وارد کاخ سفید شد، محبوبیت او در نیویورک به شدت پایین بود و معترضان روزانه مقابل برج ترامپ در خیابان پنجم منهتن تجمع می‌کردند.
دو مسیر از درون یک شهر
ترامپ و ممدانی امروز خود را مدافع «مردم فراموش‌شده» معرفی می‌کنند؛ اما هر دو بخش بزرگی از زندگی‌شان را نه در کنار همین مردم، بلکه در میان طبقه ممتاز نیویورک گذرانده‌اند. ممدانی به‌واسطه خانواده و آموزش، از ابتدا عضوی از این طبقه بوده است. ترامپ، در مقابل، پس از دهه‌ها تلاش برای ورود، خود را دشمن آن اعلام کرد.
دیداری فراتر از سیاست روز
به نوشته مجله پولتیکو، دیدار روز جمعه تنها ملاقات دو مقام سیاسی نیست، بلکه رو‌به‌رو شدن دو روایت متفاوت از نیویورک است: کودک منهتن در برابر کودک کویینز؛ عصاره نخبگان فرهنگی در برابر تلاش‌گری که خود را از حاشیه به مرکز رساند، مردی که برای دیده‌شدن در رسانه‌ها جنگید در برابر پسری که بدون تلاش، نامش در مجلات شهر ثبت شده بود.
این دیدار، بازتابی از شکاف‌های عمیق‌تر جامعه آمریکاست؛ شکافی که هر دو طرف به‌نوعی به نماد آن بدل شده‌اند.
