پس از انتشار تصاویری در شبکه‌های اجتماعی از نصب داربست و صندلی در بستر خشک زاینده‌رود اصفهان، در مجاورت سی‌وسه‌پل و با هدف برگزاری کنسرت و برنامه‌های تفریحی، شورای هماهنگی تشکل‌های مردم‌نهاد منابع طبیعی و محیط زیست استان اصفهان این اقدام را محکوم کرد.
شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیستی اصفهان، جمعه ۱۴ شهریور با انتشار نامه‌ای، این اقدام را «به معنای عادی‌سازی وضعیت بحرانی خشکی زاینده‌رود» دانست و نسبت به پیامدهای آن هشدار داد.
این نامه خطاب به استاندار، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای، رییس شورای شهر و شهردار اصفهان نوشته شده است.
اعتراض به جانمایی برنامه در بستر رودخانه
این شورا با تاکید بر این‌که با اصلِ برگزاری برنامه‌های فرهنگی و نشاط اجتماعی مخالفتی ندارد، تصریح کرد نقد اصلی متوجه محل اجرا در بستر رودخانه است و این اقدام «به‌لحاظ فنی، حقوقی و پیامدهای اجتماعی» قابل دفاع نیست.
در این نامه آمده است: «هرگونه دخل و تصرف در بستر زاینده‌رود تحت هر عنوان، غیرمنطقی و غیرقابل قبول است و می‌تواند پیامدهای زیست‌محیطی و اجتماعی جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد.»
زاینده‌رود که زمانی شریان حیاتی اصفهان بود، اکنون در بخش‌های شهری با تداوم خشکی بستر روبه‌رو شده است.
خبرگزاری ایمنا، ۱۰ شهریور با استناد به آمار دفتر مطالعات پایه منابع آب، گزارش داد حجم ذخیره پشت سد زاینده‌رود به ۲۳۶ میلیون مترمکعب رسیده که معادل ۱۹ درصد ظرفیت سد است و نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۹ درصد کاهش نشان می‌دهد.
حریم قانونی رود و منظر سی‌وسه‌پل
شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیستی اصفهان در ادامه با اشاره به حریم و بستر قانونی زاینده‌رود و منظر تاریخی سی‌وسه‌پل نوشته است که نصب سازه و جایگاه در بستر خشک «با ملاحظات محیط‌زیستی، حقوقی و شان میراثی محور زاینده‌رود ناسازگار» است.
این شورا تاکید کرد که برگزاری چنین برنامه‌هایی نه‌تنها به عادی‌انگاری خشکی زاینده‌رود منجر می‌شود بلکه اعتراض حامیان محیط زیست و دوستداران شهر اصفهان را نیز برخواهد انگیخت.
انتقال محل و شفافیت مجوزها
این تشکل صنفی در بخش دیگری از نامه خود خواستار تغییر مکان اجرای برنامه به حاشیه رودخانه و اولویت‌دهی به احیای جریان دائمی آب در زاینده‌رود شد تا از عادی‌سازی وضعیت بحرانی این رودخانه جلوگیری شود.
این شورا خواستار شفاف‌سازی مجوزها، مطالعه‌ی جامع و تصمیم‌گیری مشارکتی با نظر متخصصان و افکار عمومی پیش از هر برنامه مشابه شد تا از پیامدهای «عادی‌سازی خشکی رودخانه» پیشگیری شود.
خشکی زاینده‌رود که زمانی شریان حیاتی اصفهان و نماد حیات و کشاورزی در مرکز ایران بود، حالا به یکی از نشانه‌های آشکار تهدیدهای زیست‌محیطی بحران آب و سوء‌مدیریت منابع آبی در کشور تبدیل شده است.
در خردادماه سال جاری، یکی از شهروندان مخاطب ایران‌اینترنشنال با ارسال ویدیویی از بستر خشک زاینده‌رود، از تداوم بحران کم‌آبی در این منطقه خبر داد و در روایت خود گفت این رودخانه حدود ۲۰ سال است که دیگر جریانی ندارد و قایق‌هایی که روزگاری بر آب روان بودند، اکنون سال‌هاست در میان ترک‌های خاک و گل خشکیده گرفتار شده‌اند.
