پزشکیان بدون اشاره به نقش حاکمیت، مهاجرت نخبگان را «نامردی» خواند
رییس دولت جمهوری اسلامی در واکنش به مهاجرت نخبگان، بار دیگر انگشت اتهام را به‌سوی قشر تحصیل‌کرده نشانه رفت و با به‌کارگیری ادبیاتی جنسیت‌زده، آن‌ها را به «نامردی» متهم کرد.
رییس دولت جمهوری اسلامی در واکنش به مهاجرت نخبگان، بار دیگر انگشت اتهام را به‌سوی قشر تحصیل‌کرده نشانه رفت و با به‌کارگیری ادبیاتی جنسیت‌زده، آن‌ها را به «نامردی» متهم کرد.
مسعود پزشکیان پنج‌شنبه ۹ مرداد در جریان سفر خود به زنجان گفت: «نخبه کسی است که علمش را وقف کشورش کند نه این‌که آرزو کند به خارج برود و برای آن‌ها کار کند. نامردی است که من نخبه در این کشور درس بخوانم و نخبه شوم و بروم در کشور دیگری به آن‌ها خدمت کنم.»
پیش‌تر و در اردیبهشت‌ماه نیز پزشکیان از مهاجرت شهروندان به خارج از کشور انتقاد و آن را مشکلی «تربیتی» ناشی از نظام آموزشی کشور توصیف کرده بود.
او در آن زمان گفته بود: «ما الان بچه‌هایی تربیت می‌کنیم که ۹۰ درصد فکرشان به خارج است ... هنر این نیست که نخبه‌ای شوم و بروم در آمریکا هنر و علمم را به آن‌ها بدهم.»
پزشکیان در اظهارات خود کمتر به نقش حاکمیت در ایجاد سرخوردگی و بی‌اعتمادی گسترده در میان شهروندان پرداخته و بار مسئولیت مهاجرت نخبگان را عمدتا متوجه خود آنان کرده است. این در حالی است که گزارش‌ها از تشدید نارضایتی عمومی و تمایل فزاینده مردم، به‌ویژه جوانان و نخبگان، به ترک کشور حکایت دارند.
بهرام صلواتی، پژوهشگر و مدیر پیشین رصدخانه مهاجرت ایران، ۲۰ خرداد اعلام کرد تنها یک درصد دانشجویان مهاجر به ایران بازمی‌گردند.
محمد جلیلی، رییس مرکز جذب اعضای هیات علمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز فروردین‌ماه هشدار داد خروج اعضای هیات علمی به دانشگاه‌های مادر کشور رسیده است.
تاکید پزشکیان بر عدالت آموزشی در سایه تداوم تبعیض
پزشکیان در ادامه اظهارات خود در زنجان، بر لزوم تقویت نظام آموزشی کشور تاکید کرد و گفت: «ما رفتنی هستیم اما این دانش‌آموزان هستند که فردای ایران را خواهند ساخت. باید این‌ها را طوری تربیت کنیم که الگوی علمی، اقتصادی، صنعتی و اخلاقی برای دنیا باشند.»
رییس دولت جمهوری اسلامی برقراری عدالت آموزشی در کشور را ضروری دانست و افزود: «ما نباید بپذیریم که آموزش در مناطق محروم از کیفیت پایین‌تری برخوردار باشد. باید یک استاندارد واحد برای همه کلاس‌ها و مدارس کشور تعریف شود.»
او ادامه داد: «اگر قرار است بهترین روش‌های آموزشی اجرا شود، نباید محدود به مدارس خاص باشد ... اگر تکنولوژی، فضای مجازی و هوش مصنوعی داریم، پس می‌توانیم بهترین شیوه‌های آموزشی را حتی به دورافتاده‌ترین روستاها هم برسانیم.»
این سخنان در شرایطی مطرح می‌شوند که سوءمدیریت حاکمیت و تشدید بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، نظام آموزشی کشور را نیز با اختلال مواجه کرده و موجب شکل‌گیری چالش‌هایی از جمله افزایش نرخ ترک تحصیل در میان دانش‌آموزان، عمیق‌تر شدن فقر یادگیری، تداوم نارضایتی معلمان و نابرابری فزاینده در دسترسی به امکانات آموزشی شده است.
نتایج یک پژوهش در آبان ۱۴۰۲ نشان داد نظام آموزش و پرورش در ایران گرفتار بحران کیفیت، عدالت و مشروعیت است.
در این میان، تلاش جمهوری اسلامی برای تحمیل ایدئولوژی خود بر نظام آموزشی کشور از جمله عواملی است که موجب تضعیف استقلال نهادهای آموزشی، محدود شدن فضای فکری و فرهنگی مدارس و کاهش اعتماد عمومی به کارآمدی این نظام شده است.
