به گفته این منابع، دیپلماتهای چین و روسیه در گفتگو با محمد عبدالسلام، از چهرههای ارشد سیاسی حوثیها، در عمان به توافق رسیدند که کشتیهای این کشورها مورد حمله قرار نگیرد.
این منابع به خبرگزاری بلومبرگ گفتهاند که چین و روسیه در مقابل، ممکن است در نهادهایی مانند شورای امنیت سازمان ملل متحد از حوثیها حمایت کنند و از جمله قطعنامههای احتمالی شورای امنیت علیه حوثیها را وتو کنند.
سخنگویان دولتهای چین و روسیه و همچنین حوثیها، به درخواستهای بلومبرگ برای اظهارنظر در مورد این خبر پاسخی ندادهاند.
حوثیهای تحت حمایت جمهوری اسلامی از اواسط نوامبر حمله به کشتیهای تجاری و نظامی در دریای سرخ و خلیج عدن را آغاز کردند.
حوثیها میگویند که این حملات را بهدلیل حمله اسرائیل به غزه انجام میدهند و صرفا کشتیهای مرتبط با اسرائیل، آمریکا و بریتانیا را هدف قرار میدهند.
با این حال، کشتیهای دیگری که به این سه کشور تعلق نداشتهاند، مورد حمله شبهنظامیان حوثی قرار گرفتهاند.
از زمان شروع حملات، بیشتر شرکتهای کشتیرانی غربی، عبور کشتیهای خود از مسیر دریای سرخ، تنگه بابالمندب و کانال سوئز را متوقف کردهاند و در عوض مسیری دورتر و البته پرهزینهتر را انتخاب کردهاند که از جنوب قاره آفریقا میگذرد.
بسیاری از شرکتهای چینی و روسی اعلام نکردهاند که از این منطقه اجتناب میکنند. دادههای ردیابی کشتی نشان میدهد که بسیاری از کشتیهای چینی و روسی هنوز از دریای سرخ میگذرند.
چین و روسیه هر دو شرکای عمده دیپلماتیک و اقتصادی جمهوری اسلامی، اصلیترین حامی شبهنظامیان حوثی، هستند. بیشتر صادرات نفت ایران به چین میرود و جمهوری اسلامی، به گفته آمریکا و اتحادیه اروپا، هواپیماهای بدون سرنشین و سایر تسلیحات را برای جنگ در اوکراین در اختیار روسیه قرار داده است.
جمهوری اسلامی میگوید از حوثیها حمایت میکند اما آنها خود درباره مسائل سیاسی و نظایم خود تصمیم میگیرند.
حوثیها پس از آغاز جنگ داخلی در سال ۲۰۱۴، کنترل صنعا، پایتخت یمن را به دست گرفتند. آنها اکنون بندر کلیدی حدیده در دریای سرخ را نیز در اختیار دارند.
چین و روسیه پیش از این نیز از حوثیها حمایت دیپلماتیک کردهاند. هر دو کشور در اواسط فوریه، قانونی بودن حملات آمریکا و بریتانیا به مواضع حوثیها را زیر سوال بردند و گفتند این کشورها هرگز برای حملات خود از شورای امنیت مجوز نگرفتهاند.