این روزها، در ایران، کشته شدن حسن نصرالله باعث شادی بسیاری از مردم شده است. مردم می‌گویند بالاخره کسی پیدا شد که توانست جمهوری اسلامی را تحقیر کند و ضربه‌ای جدی به آن بزند.
اسرائیل پس از حملات شدید و سنگین به حزب‌الله لبنان و کشتن حسن نصرالله رهبر این گروه؛ حملات هوایی خود را به حوثی‌ها، یکی دیگر از گروه‌های نیابتی جمهوری اسلامی از سرگرفت و بندر حدیده، مهم‌ترین بندر تحت کنترل این گروه را بمباران کرد.
دوستان و دشمنان حسن نصرالله، دبیرکل پیشین حزب‌الله لبنان، بر سر هر چیز که با هم اختلاف داشته باشند، در یک مورد با یکدیگر کاملا هم‌عقیده‌اند: با کشته شدن نصرالله، چهره خاورمیانه عوض خواهد شد.
«شما که آ‌بتان را نبردند. شما که خاکتان را نگرفتند، تظاهرات سلمیه، تظاهرات سلمیه»، یکی از جاودانه‌ترین فریادهای زنان درحفظ آب و خاک است که از خوزستان برخواست ولی صدای همه ایران بود.
علی خامنه‌ای روز چهارشنبه از مساله نفوذ در کشور ابراز نگرانی کرد و خواستار مقابله با نفوذ در برخی حوزه‌های مشخص شد اما برخلاف تصور ، او به نفوذ اطلاعاتی و امنیتی که منجر به کشته شدن اسماعیل هنیه، رهبر حماس، در تهران شد یا سایر موارد نفوذ در نهادهای اطلاعاتی و امنیتی اشاره نکرد.
سخنان مسعود پزشکیان در نشست مجمع عمومی سازمان ملل بسیار شبیه به بیانیه‌های رسمی جمهوری اسلامی بود؛ بیانیه‌هایی که طی سال‌های گذشته اغلب توسط رؤسای جمهوری ایران با اندکی تفاوت تکرار شده‌اند. جهان از این سخنرانی مطلب جدیدی نشنید و اساساً انتظاری هم نمی‌رفت.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» در کنار تمام تحولات برگشت‌ناپذیری که به همراه داشته است، مجموعه‌ای از مطالبات مدرن را به عرصه خیابان‌ها و خلوت خانه‌ها آورد که پیش از آن نه فقط از جانب حاکمیت، که از طرف عرف و جامعه نیز در محاقی از ممنوعیت‌ها، تابوها و سوءتفاهم‌ها به حاشیه رانده شده بود.
سال ۱۹۰۴ میلادی، ولادیمیر لنین، عنوان استعاری «یک گام به پیش و دو گام به پس» را برای مجموعه انتقاداتش بر کنگره دوم احزاب سوسیال-دموکرات روسیه برگزید.
وقتی از جنبش فراگیر و دنباله‌داری چون «زن، زندگی، آزادی» حرف می‌زنیم، از جنبشی مدنی می‌گوییم که تاریخی پشت سر دارد. تاریخی از فریادهای خاموش شده، جان‌های از دست رفته، اعتراضات سرکوب شده، ناکامی جمعی، خشم انباشته و زندگی دریغ شده.
«می‌نشستیم کیهان می‌خواندیم، هر چه نوشته بود در ذهنمان وارونه می‌کردیم و به آنچه در جامعه می‌گذشت، دست می‌یافتیم.»
انتشار ویدیویی از سخنان مجتبی خامنه‌ای، سیاسی‌ترین فرزند علی خامنه‌ای، خبرساز شده و بار دیگر نام او را به سر خط خبرها آورده است. در این ویدیو، مجتبی خامنه‌ای اعلام می‌کند که تصمیم گرفته کلاس‌های درس خارج فقه خود را تعطیل کند.
چهل و چهار سال پیش ارتش عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به ایران حمله کرد. اما آنچه شگفت‌آور است، این است که جمهوری اسلامی به جای گرامیداشت پایان جنگ، روز آغاز جنگ را گرامی می‌دارد.
دومین سالگرد روزهای خیزش سراسری «زن، زندگی، آزادی» در حالی پی‌درپی می‌گذرد که تشکل‌های دانشجویی و دانشجویان یادآوری می‌کنند که جمهوری اسلامی «دیر یا زود توسط ما نابود خواهد شد و این نابودی با پیروزی انقلابی رقم خواهد خورد که همین امروز در رگ‌های جامعه ایران در جریان است.»