شهروندان در پیام‌های خود به ایران‌اینترنشنال، تاکید کردند نه تنها بحران آلودگی هوا را حاصل ناکارآمدی مدیریتی می‌دانند، بلکه آن را بخشی از سیاست‌های کلان و «عمدی» می‌بینند که سال‌هاست محیط‌زیست، منابع طبیعی و جان مردم را قربانی اهداف ایدئولوژیک، امنیتی و منطقه‌ای حکومت کرده است.
ایران‌اینترنشنال سه‌شنبه چهارم آذر از مخاطبان خود پرسید از نظر آنها مقام‌های جمهوری اسلامی در برابر بحران آلودگی هوا چه نقشی دارند و چرا اقدامی جدی دیده نمی‌شود.
مضمون مشترک اغلب این پیام‌ها، تاکید بر نقش مستقیم حکومت در شکل‌گیری و تداوم بحران آلودگی و نیز بی‌اعتنایی کامل مسئولان به سلامت و رفاه عمومی است.
مخاطبی گفت مسئولان جمهوری اسلامی انگیزه‌ای برای بهبود وضعیت ندارد، زیرا رفع آلودگی هوا هیچ منفعت اقتصادی یا سیاسی برای آنان ایجاد نمی‌کند.
از نگاه این گروه از شهروندان، حاکمیت نه تنها اقدامی برای کاهش آلودگی انجام نمی‌دهد، بلکه ساختار تصمیم‌گیری کشور به نحوی طراحی شده که بحران‌ها را بازتولید می‌کند.
مخاطبی دیگر در همین زمینه گفت: «مسئولان در نابودی ایران نقش دارند و آلودگی هوا تنها یکی از جنبه‌های این نابودی است.»
به گفته یک شهروند، آلودگی هوا «اتفاقی» نیست؛ همان‌گونه که تخریب منابع آب زیرزمینی و خشک شدن سدها، گرانی ارز و سقوط ارزش ریال نیز حاصل «تصمیمات عمدی» و سیاست‌هایی است که به «تضعیف ایران» منجر شده است.
بخش بزرگی از پیام‌ها، مساله خودروهای بی‌کیفیت را یکی از کانون‌های بحران معرفی کردند.
شهروندی در همین زمینه گفت جمع‌آوری خودروهای بی‌کیفیت تولید کارخانه‌های سایپا و ایران‌خودرو تنها راه‌حل است؛ اما «مافیای خودروسازی» آن‌قدر قدرتمند شده و به مسئولان مرتبط باج می‌دهد که کسی به‌خاطر منافع عمومی [این موضوع را] پیگیری نمی‌کند.
به باور این‌دسته از مخاطبان، شبکه‌های قدرت، مانع هرگونه اصلاح ساختاری در حوزه حمل‌ونقل شده‌اند.
مخاطبی دیگر در پیام خود گفت: «مسئولان ناتوان نقش خود را با دزدی و غارت ایفا می‌کنند؛ با تولید خودروهای بی‌کیفیتی که در جهان خریداری ندارد اما با انواع ترفند به مردم ناچار ایران فروخته می‌شود، و با مازوت‌سوزی بر آلودگی دامن می‌زنند.»
برای شماری از شهروندان، این وضعیت مصداق روشنی از «غارت منابع کشور» و بی‌کفایتی مدیران است.
گروه دیگری از پیام‌ها نگاه کلان‌تری به موضوع داشتند و عملکرد حکومت را نه فقط ناکارآمد، بلکه مخرب توصیف کردند.
در این روایت‌ها، جمهوری اسلامی خود را «متولی مردم ایران» نمی‌داند و اولویت‌هایش را در حمایت از گروه‌هایی مانند حزب‌الله و حماس تعریف کرده است.
برخی این حکومت را «اشغال‌گر» توصیف کردند و گفتند مسئولان حتی در برابر جان و سلامت مردم احساس مسئولیت نمی‌کنند.
شهروندی در همین زمینه گفت: «اگر همه مردم صبح بیدار نشوند، حکومت جشن می‌گیرد.»
برای برخی از شهروندان، بحران آلودگی هوا تنها نشانه‌ای از بحران بزرگ‌تر حکمرانی در ایران است.
آنها معتقدند حاکمیت طی سال‌های گذشته اقتصاد، محیط‌زیست، منابع طبیعی و زیرساخت‌های حیاتی کشور را تخریب کرده و اکنون نیز «استراتژی غارتگری سرزمینی» را دنبال می‌کند.
مخاطبی در پیام خود، مقام‌های جمهوری اسلامی را «جنایتکار» خواند و گفت حکومت تنها در «ویرانی» مهارت دارد.
شهروندی دیگر راه‌حل را سرنگونی جمهوری اسلامی خواند و گفت ایران را نمی‌توان به‌صورت «مسجدی، هیاتی و بی‌برنامه» اداره کرد؛ چراکه کشور اقتصاددان، جامعه‌شناس، سیاست‌مدار و افراد متخصص و کاردان می‌خواهد.
به گفته این شهروند، وقتی «سرشت» حاکمان بر بی‌تفاوتی، نادانی، کاهلی و سقوط استوار باشد، نمی‌توان با تکیه بر آنان کشور را از تباهی نجات داد.
مخاطبی دیگر گفت جمهوری اسلامی به دلیل پیش‌بینی درگیری‌های احتمالی با اسرائیل، از رسیدگی به مشکلات داخلی «صرف‌نظر» کرده و تنها به انتقال منابع برای «روز فرار» مشغول است.
شمار دیگری از مخاطبان یادآوری کردند حکومت با سیاست خارجی پرتنش خود، کشور را در مسیر جنگ دائمی نگه داشته و هزینه‌های این تنش‌ها را مردم با بحران‌هایی همچون آلودگی هوا پرداخت می‌کنند.
