دیدهبان حقوق بشر: حملات اخیر حوثیها به دو کشتی باری «جنایت جنگی» است

دیدهبان حقوق بشر حملات اخیر حوثیهای تحت حمایت جمهوری اسلامی را به دو کشتی تجاری «جنایت جنگی» آشکار خواند.

دیدهبان حقوق بشر حملات اخیر حوثیهای تحت حمایت جمهوری اسلامی را به دو کشتی تجاری «جنایت جنگی» آشکار خواند.
دیدهبان حقوق بشر چهارشنبه اول مرداد حملات مرگبار حوثیهای یمن به دو کشتی تجاری در ماه جاری میلادی را محکوم کرد و آن را «نقض قوانین جنگ» دانست.
حوثیها اواسط تیر به دو کشتی باری با پرچم لیبریا به نامهای اترنیتی سی و مجیک سیز در دریای سرخ حمله کردند.
در پی این حملات، هر دو کشتی غرق و چهار ملوان کشته شدند.
حوثیها گفتند تعدادی از خدمه کشتی را «نجات» دادهاند، اما سرنوشت بیش از ۱۲ فرد مفقود شده، همچنان نامشخص است.
دیدبان حقوق بشر در بیانیهای اعلام کرد این حملات «نقض قوانین جنگ بهشمار میروند و مصداق جنایت جنگی هستند».
این نهاد مستقر در نیویورک تاکید کرد «هیچ مدرکی دال بر نظامی بودن این کشتیها» وجود ندارد.
دیدهبان حقوق بشر افزود: «حوثیها عمدا کشتیهای تجاری را هدف قرار دادند، در حالی که بهوضوح غیر نظامی بودنشان قابل تشخیص بود. همچنین، بازداشت خدمهای که نجات یافتهاند نیز ممنوع است.»

دیوید آلبرایت، رییس موسسه علم و امنیت بینالملل و یکی از برجستهترین کارشناسان منع اشاعه سلاحهای هستهای، به ایراناینترنشنال گفت خروج احتمالی ایران از پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (انپیتی) موجب رفع نظارت بینالمللی یا پایان تعهدات حقوقی تهران نخواهد شد.
آلبرایت گفت: «ممکن است ایران اعلام کند از پیمان خارج شده، اما از منظر حقوق بینالملل، چنین خروجی به رسمیت شناخته نخواهد شد و ممنوعیت تولید سلاح هستهای همچنان پابرجاست.»
در روزهای اخیر، مقامهای جمهوری اسلامی از احتمال خروج ایران از انپیتی سخن گفتهاند.
برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی اعلام کردهاند پیشنویس طرح خروج آماده است و در صورت لزوم میتواند ظرف یک روز تصویب شود.
این تهدید پس از آن مطرح شد که کشورهای اروپایی نسبت به فعالسازی مکانیسم ماشه و بازگشت تحریمهای برجامی هشدار دادند.
جمهوری اسلامی همچنین با اشاره به حملات آمریکا و اسرائیل به تاسیسات هستهای خود، این اقدامات را نقض تعهدات بینالمللی خوانده و بند ۱۰ پیمان انپیتی را بهعنوان مبنای حقوقی خروج احتمالیاش مطرح کرده است.
آلبرایت در پاسخ به پرسشی درباره مسیر احتمالی تهران، گفت جمهوری اسلامی احتمالا مذاکرات را به تاخیر خواهد انداخت و همزمان به پنهان کردن داراییهای هستهای باقیمانده خود ادامه خواهد داد.
او ادامه داد: «ایران احتمالا تلاش میکند مذاکرات را متوقف کند و داراییهای باقیمانده از جمله سانتریفیوژهای اعلامنشده یا ذخایر اورانیوم پنهانشده را مخفی نگه دارد.»
آلبرایت همچنین هشدار داد تلاش برای دستیابی به سلاح هستهای نتیجه معکوس خواهد داشت: «سلاح هستهای امنیت ایران را افزایش نخواهد داد؛ بلکه وضعیت را برای حکومت و بهویژه مردم ایران بهمراتب بدتر خواهد کرد.»
خسارات شدید به تاسیسات هستهای ایران
آلبرایت گفت حملات اسرائیل و آمریکا آسیب عمیقی به قابلیت هستهای ایران وارد کرده و افزود زیرساختهای غنیسازی جمهوری اسلامی بهویژه در سایتهای فردو و نطنز دچار آسیب ویرانگری شده، بهطوری که ممکن است تا سالها یا حتی هرگز این توان بازیابی نشود.
رییس موسسه علم و امنیت بینالملل با استناد به تصاویر ماهوارهای شرکت مکسار و منابع تجاری دیگر گفت بمبهای سنگرشکن پرتابشده بر تاسیسات زیرزمینی فردو احتمالا «آسیب ساختاری عظیمی» وارد کردهاند.
آمریکا یک تیر تاسیسات فردو، اصفهان و نطنز را بمباران کرد.
پیش از آن نیز اسرائیل در حملاتی، متخصصان برنامه هستهای جمهوری اسلامی را هدف قرار داده بود.
برآورد اولیه پنتاگون حاکی از آن بود که این حملات تنها چند ماه برنامه هستهای ایران را عقب انداخته، اما تحلیلهای بعدی منتشرشده از سوی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیآیای) نشان داد بازسازی توان هستهای ایران ممکن است سالها طول بکشد.
آلبرایت گفت اگرچه ممکن است تهران همچنان مقداری اورانیوم ۶۰ یا ۲۰ درصد غنیشده در اختیار داشته باشد، ظرفیت عملیاتی تاسیسات فردو به احتمال زیاد از بین رفته و و قابلیت بهرهبرداری از آن در آینده در هالهای از ابهام است.
به گفته او، حدود ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای ۶۰ درصد ناپدید شده و با منع ورود بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی به ایران، مشخص نیست که آیا محل آن هرگز شناسایی خواهد شد یا نه.
این کارشناس منع اشاعه سلاحهای هستهای همچنین گفت: «با در نظر گرفتن تاثیر فیزیکی بمباران، فرض ما این است که تمام یا اغلب سانتریفیوژهای سایت نطنز یا نابود شده یا از کار افتادهاند.»
آلبرایت تاکید کرد نطنز ستون فقرات توان غنیسازی ایران بود و از بین رفتن آن، نقطه عطفی راهبردی است.
او افزود: «بهنظر میرسد ایران دیگر قادر به تولید سانتریفیوژ جدید نیست و از همه مهمتر، دیگر نمیتواند گاز UF6 تولید کند؛ مادهای که بدون آن غنیسازی ممکن نیست.»
ترس و پارانویا در میان نخبگان فنی ایران
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، در مصاحبهای پس از پایان جنگ ۱۲ روزه گفت که اسرائیل برنامه هستهای ایران را به عقب رانده، اما تلویحا اشاره کرد که تقابل با جمهوری اسلامی هنوز پایان نیافته است.
آلبرایت در همین زمینه به ایراناینترنشنال گفت اسرائیل فقط تاسیسات را بمباران نکرد، بلکه افراد کلیدی را هم از میان برداشت. بسیاری از این متخصصان و مدیران برنامه برای دهها سال تجربه داشتند و بسیاری از آنها از عوامل اصلی برنامه تسلیحات هستهای جمهوری اسلامی در دهه ۲۰۰۰ بودند.
به گفته رییس موسسه علم و امنیت بینالملل، اسرائیل فهرستی نیمهرسمی منتشر کرده که نشان میدهد ۹ نفر از ۱۱ چهره هستهای که ترور شدند، مستقیما در برنامه گذشته تسلیحات هستهای ایران مشارکت داشتند.
او افزود برخی از اعضای خانواده این افراد نیز در جریان این حملات کشته شدهاند.
آلبرایت تاکید کرد: «این وضعیت فضای ترس و پارانویا را در میان نخبگان فنی ایران ایجاد کرده است. حتی اگر حکومت بخواهد خود را بازسازی کند، با نیروی کاری روبهروست که وحشتزده، بیانگیزه و تضعیف شده و احتمالا در معرض نفوذ دستگاههای اطلاعاتی خارجی قرار دارد.»

با تشدید بحران آب در جهان و رقابت بر سر کنترل منابع آبی، کشورهای بزرگ به دنبال تسلط بیشتر بر این منبع حیاتی هستند.
به گزارش رویترز، چین ساخت بزرگترین پروژه برق-آبی جهان را با بودجه ۱۷۰ میلیارد دلار آغاز کرد که قادر است سالانه برق معادل نیاز کل بریتانیا را تولید کند.
این پروژه عظیم که از سد «سه دره» چین نیز بزرگتر است، نگرانیهای جدی درباره امنیت آبی در هند و بنگلادش برانگیخته است.
جزئیات پروژه
این پروژه عظیم شامل احداث پنج سد در مسیر ۵۰ کیلومتری از رودخانه «یارلونگ زانگبو» است، در نقطهای که رودخانه از ارتفاعات دو هزار متری فلات تبت به سرعت پایین میریزد و پتانسیل برق-آبی عظیمی را فراهم میکند.
جزئیات فنی و اجرایی این طرح که قرار است از اوایل تا اواسط دهه ۲۰۳۰ به مرحله بهرهبرداری برسد، هنوز آن در هالهای از ابهام قرار دارد.
لی کیانگ، نخستوزیر چین، هفته گذشته به طور رسمی از آغاز این طرح خبر داد.

نگرانیهای منطقهای
کمبود شفافیت اطلاعات، نگرانیها در مورد امنیت آبی در هند و بنگلادش را تشدید کرده است. این دو کشور برای آبیاری، تولید برق و آب شرب به رودخانه «براهماپوترا »که همان رودخانه یارلونگ زانگبو پس از ورود به خاک آنهاست، وابستهاند.
وزیر ارشد ایالت آروناچال پرادش هند که با چین مرز مشترک دارد، پیشتر هشدار داد این سد میتواند ۸۰ درصد از آب رودخانهای که از این ایالت هندی میگذرد خشک کند و مناطق پایین دست مانند ایالت «آسام» را دچار سیل کند.
تنشهای تاریخی و نگرانیهای امنیتی
هند و چین در دهه ۱۹۶۰ در این منطقه درگیر جنگ مرزی شدند و کمبود شفافیت پکن باعث شده تا گمانهزنیهایی مطرح شود که چین ممکن است در صورت وقوع درگیری دیگر، از این سد برای قطع آب استفاده کند.
به گفته سایانانگشو مودک، کارشناس روابط آبی هند و چین در دانشگاه آریزونا، ساخت پروژه برق-آبی یارلونگ زانگبو امری در حوزه اختیارات حاکمیتی چین است.
وزارت خارجه چین سهشنبه ۳۱ تیر در واکنش به نگرانیهای مطرح شده اعلام کرد این سد علاوه بر تولید انرژی پاک، نقش مهمی در پیشگیری از وقوع سیل خواهد داشت.
مقامات پکن تاکید کردند که با کشورهای منطقه در زمینه تبادل اطلاعات آب و هوایی، مدیریت سیلاب و کاهش خسارات طبیعی همکاری داشتهاند.
تاثیر محدود بر جریان آب
مودک توضیح داد که تاثیر این سد بر جریان آب پایین دست بزرگنمایی شده است، زیرا بخش عمده آب رودخانه براهماپوترا از بارشهای موسمی جنوب هیمالیا تامین میشود، نه از چین.

او افزود طرحهای چین برای نیروگاه برق-آبی از نوع «جریان رودخانهای» است که به معنای تداوم جریان طبیعی آب در مسیر معمول براهماپوترا خواهد بود.
هند نیز پیشنهاد احداث دو سد روی رودخانه سیانگ (نام محلی یارلونگ زانگبو) را در دستور کار دارد که در صورت ساخت، بزرگترین سد هند خواهد بود.
احداث این سدها تا حدودی برای تاکید بر حقآبه هند از رودخانه و تقویت موضع این کشور در برابر احتمال انحراف آب از سوی چین پیشنهاد شدهاند.
این سد در منطقهای زلزله خیز ساخته خواهد شد که مستعد رانش زمین، سیلاب ناشی از دریاچههای یخی و طوفان نیز است. موج سد سازی در این منطقه پس از زلزله ویرانگر تبت در اوایل سال جاری، نگرانی کارشناسان درباره ایمنی را افزایش داده است.

بریتانیا تحریمهایی را علیه ۲۴ نفر و یک شرکت که گفته میشود در قاچاق انسان دست داشتهاند، اعلام کرد. این بخشی از تلاشها برای کاهش تعداد مهاجرانی است که با قایقهای کوچک وارد این کشور میشوند.
کییر استارمر، نخستوزیر بریتانیا، سال گذشته هنگام به قدرت رسیدن قول داد که «باندهای» پشت مهاجرت نامنظم را «در هم بشکند».
با این حال تعداد مهاجرانی که از طریق کانال مانش به بریتانیا میآیند، در شش ماه اول سال ۲۰۲۵ نسبت به مدت مشابه سال گذشته تقریبا ۵۰ درصد افزایش یافت و به ۲۰ هزار نفر رسید.
دولت اعلام کرد که تحریمهای جدید که ابتدا در ژانویه مطرح شد، کسانی را که قایقهای کوچک را آماده و تأمین مالی میکنند، اسناد جعل میکنند و پول نقد را از طریق یک سیستم پرداخت زیرزمینی منتقل میکنند، هدف قرار خواهد داد.
دیوید لمی، وزیر خارجه بریتانیا، در بیانیهای گفت: «از اروپا تا آسیا، ما با قاچاقچیان انسانی که مهاجرت نامنظم را امکانپذیر میکنند، مبارزه میکنیم و آنها را در هر کجای دنیا که باشند هدف قرار میدهیم و مجبورشان میکنیم تاوان اعمال خود را بپردازند.»
دولت اعلام کرد که این تحریمها برای ایجاد اختلال در جریان پول با مسدود کردن اموال و حسابهای بانکی طراحی شدهاند.

بریتانیا از هفت فرد مرتبط با عراق که گفته میشود در قاچاق انسان دست داشتهاند، و همچنین هشت نفر از کشورهای بالکان که گذرنامههای جعلی ارائه میدهند، نام برد.
لندن همچنین تحریمهایی علیه شرکتی در چین که قایقهای کوچک خود را صراحتا به منظور قاچاق انسان به صورت آنلاین تبلیغ میکند و همچنین تعدادی از افرادی که از بلژیک و صربستان فعالیت میکنند و از سوی بریتانیا به عنوان «سران گانگسترها» توصیف شدهاند، اعمال کرد.
فشار بر دولت کارگر در ارتباط با مهاجرت
دولت استارمر زیر فشار است تا نهتنها مهاجرت غیرقانونی، بلکه مهاجرت قانونی را نیز بهویژه با افزایش محبوبیت حزب اصلاحات بریتانیا در نظرسنجیها کنترل کند.
لندن سیاستهای جدیدی را برای کاهش مهاجرت به این کشور و سختگیری فزاینده در زمینه ورود متقاضیان کار و دریافت اقامت دائم و شهروندی در پیش گرفته است.
نخستوزیر بریتانیا اردیبهشت ماه در سفری به آلبانی اعلام کرد که دولت او با چند کشور درباره راهاندازی «مراکز بازگشت» برای پناهجویانی که درخواست پناهندگیشان در بریتانیا رد شده، گفتوگو کرده است. او افزود که این طرح با طرح دولت قبل درباره اعزام پناهجویان به رواندا متفاوت است.
استارمر گفت ایجاد مراکز بازگشت مهاجران با سیاستهای پیشین بریتانیا در همکاری با آلبانی برای کاهش عبور مهاجران از کانال مانش «همراستا» و «سازگار» است. این سیاست بخشی از راهبرد مهار مهاجرت غیرقانونی توصیف شده است.

تصمیم دولت دونالد ترامپ به خروج آمریکا از یونسکو، با واکنشهایی مواجه شد. اسرائیل از این تصمیم حمایت و فرانسه بر تعهد خود به این آژانس سازمان ملل تاکید کرد.
کاخ سفید سهشنبه ۳۱ تیر خروج آمریکا از یونسکو را تایید و اعلام کرد ادامه حضور واشینگتن در این نهاد فرهنگی و آموزشی سازمان ملل در راستای منافع ملی ایالات متحده نیست.
دولت آمریکا علت این اقدام را مواردی مانند مواضع یونسکو علیه اسرائیل، حمایتش از «مسائل بیدارگرایانه» (woke)، ترویج اهداف تفرقهبرانگیز و تضاد «دستورکار جهانیگرایانه و ایدئولوژیک» این نهاد با سیاست خارجی دولت ترامپ عنوان کرده است.
مایک والتز، گزینه ترامپ برای نمایندگی آمریکا در سازمان ملل، اخیرا در اظهاراتی با اشاره به ضرورت اصلاحات در این نهاد، ابراز امیدواری کرده بود که «بتوانیم سازمان ملل را دوباره بزرگ کنیم».
امانوئل مکرون، رییسجمهوری فرانسه، در واکنش به این خبر، در پیامی در شبکه ایکس، حمایت «تزلزلناپذیر» خود را از یونسکو بهعنوان «نگهبان جهانی میراث بشری» اعلام کرد.
او گفت این تصمیم ایالات متحده، تعهد فرانسه به یونسکو را تضعیف نخواهد کرد.
یونسکو که مقر آن در پاریس است، پس از جنگ جهانی دوم با هدف ترویج صلح از طریق همکاریهای بینالمللی در حوزه آموزش، علم و فرهنگ تاسیس شد.
مقامهای یونسکو اعلام کردند که خروج آمریکا تنها تاثیر محدودی بر برنامههای تامینشده از سوی ایالات متحده خواهد داشت.
آمریکا در حال حاضر حدود هشت درصد از بودجه کل یونسکو را تامین میکند؛ رقمی که در زمان اولین خروج آمریکا در دوره ترامپ حدود ۲۰ درصد بود.
تاکید یونسکو بر مبارزه با یهودستیزی
اسرائیل از تصمیم آمریکا برای خروج از یونسکو استقبال کرد.
دنی دانون، سفیر اسرائیل در سازمان ملل، یونسکو را به «سوگیری مزمن و اشتباه ضد اسرائیلی» متهم کرد.
گیدئون ساعر، وزیر امور خارجه اسرائیل، نیز در پیامی در شبکه ایکس، از واشینگتن بهخاطر «حمایت اخلاقی و رهبری» آن تشکر کرد.
او نوشت: «تکروی علیه اسرائیل و سیاسیکاری کشورهای عضو باید در این نهاد و همه نهادهای تخصصی سازمان ملل پایان یابد.»
در مقابل، سناتور دموکرات جین شاهین، که عضو ارشد کمیته روابط خارجی سنا است، تصمیم ترامپ را «کوتاهنگرانه و به سود چین» دانست.
او گفت پس از خروج ترامپ از یونسکو در دوره اول ریاست جمهوری خود، چین به بزرگترین تامینکننده مالی این نهاد تبدیل شد.
یونسکو اعلام کرد در هشت سال گذشته، تمامی بیانیههای مربوط به این نهاد با هماهنگی کامل با اسرائیل و فلسطینیها صادر شده است.
آدری آزوله، مدیرکل یونسکو، گفت: «آمریکا همان دلایلی را برای خروج ارائه کرده که هفت سال پیش گفته بود، در حالی که شرایط کاملا تغییر کرده، تنشهای سیاسی کاهش یافته و یونسکو امروز یکی از معدود محافل چندجانبهای است که بر اجماع و اقدام عملی تاکید دارد.»
او گفت: «این ادعاها با واقعیت تلاشهای یونسکو، بهویژه در حوزه آموزش درباره هولوکاست و مبارزه با یهودستیزی، در تضاد است.»
روابط آمریکا با یونسکو در طول دههها پرتنش بوده است.
این سومین بار به صورت کلی و دومینبار در دولت تحت کنترل ترامپ است که آمریکا از یونسکو خارج میشود.
یونسکو بیشتر بهدلیل تعیین و ثبت میراث جهانی شناخته میشود. این فهرست شامل هزار و ۲۴۸ مکان در سراسر جهان است که دارای «ارزش جهانی برجسته» هستند.
تخت جمشید، چغازنبیل، تخت سلیمان، بازار سرپوشیده تبریز و بیستون از جمله آثار تاریخی و فرهنگی ایران هستند که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شدهاند.
دولت نخست ترامپ در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که بهدلیل «سوگیری ضد اسرائیلی» یونسکو از آن خارج میشود؛ در آن زمان، واشینگتن ۵۴۲ میلیون دلار بدهی معوق به این نهاد داشت.

دونالد ترامپ، رییسجمهوری ایالات متحده، از موفقیت مذاکرات تعرفهای با ژاپن خبر داد و آن را «توافقی عظیم» نامید. بر این اساس تعرفه واردات کالاهای ژاپنی به آمریکا که قرار بود ۲۵ درصد باشد، به ۱۵ درصد کاهش یافت.
طبق توافق، ژاپن متعهد شده است که علاوه بر ۵۵۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری در آمریکا، بازار خود را بیش از گذشته به روی کالاهای آمریکایی باز کند.
این توافق، بزرگترین دستاورد تیم ترامپ پیش از ضربالاجل اول اوت برای افزایش تعرفهها محسوب میشود. از سوی دیگر، کارشناسان ژاپنی انتظار دارند تعرفه ۱۵ درصدی مانع ورود اقتصاد ژاپن به دوران رکود شود.
حصول این توافق پیش از آنکه بهشیوه مرسوم با انتشار بیانیه رسمی از سوی دو کشور اعلام شود، از طریق پستی که ترامپ در شبکه اجتماعی تروث نوشت، رسانهای شد.
او نوشت: «این دوران بسیار هیجانانگیزی برای ایالات متحده آمریکاست، بهویژه به این دلیل که ما همیشه روابط فوقالعادهای با کشور ژاپن خواهیم داشت.»
جزئیات کامل این توافق هنوز منتشر نشده است. با وجود این، ترامپ ابراز امیدواری کرده که ژاپن در پروژه گازی آلاسکا هم با آمریکا همکاری کند.
او در کاخ سفید خطاب به قانونگذاران آمریکایی گفت: «ما یک توافق را نهایی کردیم و حالا میخواهیم توافق دیگری را نهایی کنیم.»
ژاپن ابتدا نسبت به عملی بودن این پروژه تردید داشت، اما در راستای حل و فصل اختلافات تجاری با واشینگتن، نسبت به این پروژه و دیگر سرمایهگذاریهای مورد علاقه ترامپ تغییر عقیده داد.
نارضایتی خودروسازان آمریکایی، جهش سهام خودروسازان ژاپنی و کُرهای
یکی از مهمترین بخشهای این توافق کاهش تعرفه واردات خودروهای ژاپنی است که بیش از یکچهارم صادرات ژاپن به آمریکا را تشکیل میدهد.
این خبر باعث جهش چشمگیر در شاخصهای بازار سهام ژاپن شد؛ سهام تویوتا بیش از ۱۱ درصد و سهام هوندا و نیسان هر کدام بیش از ۸ درصد افزایش یافت.
با این حال، شرکتهای خودروسازی آمریکایی بهشدت از این توافق انتقاد کرده و آن را ناعادلانه دانستهاند. آنها نسبت به اینکه تعرفه واردات از ژاپن پایینتر از تعرفه اعمالشده بر واردات از کانادا و مکزیک است ابراز نگرانی کردهاند.
توافق با ژاپن در پی فیلیپین و اندونزی
توافق با ژاپن پس از توافقهایی با فیلیپین و اندونزی حاصل شد. ترامپ تحت فشار است تا پیش از ضربالاجل اول اوت (دهم مرداد) وعده خود مبنی بر اعمال تعرفههای جدید را عملی کند. برای رسیدن به این هدف دولت او باید مجموعهای از قراردادهای تجاری را نهایی کند.
ترامپ سهشنبه پس از دیدار با فردیناند مارکوس جونیور، رییسجمهوری فیلیپین، در کاخ سفید از اعمال تعرفه ۱۹ درصدی تازهای بر کالاهای وارداتی از فیلیپین خبر داد و گفت که در مقابل، هیچ تعرفهای از سوی فیلیپین بر کالاهای آمریکایی اعمال نخواهد شد.
اندکی بعد، کاخ سفید تایید کرد که تعرفه ۱۹ درصدی بر واردات از اندونزی هم اعمال خواهد شد. پیشتر قرار بود تعرفهای ۳۲ درصدی بر کالاهای وارداتی از اندونزی اعمال شود.
افزون بر این، کاخ سفید جزییات توافقی را منتشر کرد که هفته گذشته با اندونزی نهایی شده بود. بر اساس آن، اندونزی متعهد شده است اکثر موانع تعرفهای و غیرتعرفهای بر کالاهای آمریکایی را حذف کند.
در سایه توافق تجاری میان آمریکا و ژاپن موجی از خوشبینی در میان فعالان اقتصادی و سرمایهگذاران کُره جنوبی پدید آمد و سهام شرکتهای خودروسازی این کشور هم کمی افزایش یافت. آنها امیدوارند که کشورشان به توافق مشابهی با ایالات متحده برسد.
کنارهگیری نخستوزیر ژاپن در انتظار نتیجه مذاکرات تعرفهای با آمریکا
روزنامه یومیوری ژاپن ساعاتی پس از اعلام توافق با ژاپن از سوی رییسجمهوری ایالات متحده نوشت که نخستوزیر این کشور قصد دارد بهزودی درباره کنارهگیری خود تصمیم بگیرد.

شیگرو ایشیبا که به دنبال شکست ائتلاف حاکم در انتخابات مجلس اعلای این کشور، وعده داده همچنان در قدرت میماند، تحت فشارهای فزایندهای از درون حزب لیبرال دموکرات است؛ حزبی که خود نیز عضوی از آن است.
روزنامه یومیوری نوشته است که ایشیبا پس از ارزیابی نتایج مذاکرات تعرفهای با آمریکا که قرار است پیش از اول اوت نهایی شود، تصمیم خود را اعلام خواهد کرد.
عبدالملک حوثی، رهبر حوثیها، در توجیه این حملات گفت هر دو کشتی متعلق به شرکتهایی بودند که به بنادر اسرائیل خدمات ارائه میدهند.
با اینحال دیدهبان حقوق بشر تاکید کرد هیچکدام از این کشتیها ارتباطی با اسرائیل نداشتند و مقصدشان نیز بنادر اسرائیلی نبوده است.
نیکو جعفرنیا، پژوهشگر حوزه یمن و بحرین در دیدهبان حقوق بشر، گفت: «حوثیها تلاش کردهاند حملات غیرقانونی خود را با استناد به نقض حقوق فلسطینیها از سوی اسرائیل توجیه کنند.»
جعفرنیا گفت حوثیها باید فورا حمله به کشتیهایی که در جنگ مشارکت ندارند را متوقف کرده و خدمه بازداشت شده را آزاد کنند.
از آغاز جنگ اسرائیل و حماس در نوار غزه، حوثیها حمله به کشتیهای عبوری از دریای سرخ را شدت بخشیدند؛ حملاتی که به گفته آنها در همبستگی با فلسطینیها صورت میگیرد.
نیمه اردیبهشت دونالد ترامپ، رییسجمهوری ایالات متحده، اعلام کرد که آمریکا بمباران حوثیهای مورد حمایت جمهوری اسلامی در یمن را متوقف خواهد کرد.
ترامپ همان زمان گفت این گروه توافق کرده است که حملات به کشتیهای آمریکایی را متوقف کند.
حوثیها در واکنش به این تصمیم، اعلام کردند این توافق شامل کشتیهای اسرائیلی نمیشود.
با وجود این، در دو ماه گذشته حمله حوثیها به کشتیهای باری بهطور چشمگیری کاهش یافته بود.
به گفته کاخ سفید، از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، حوثیها بیش از ۱۴۵ حمله علیه کشتیهای تجاری سازماندهی و اجرا کردهاند.









