بر اساس اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، این اختلاف در دوره ریاست حسن روحانی و ابراهیم رئیسی بر دو قوه مجریه و قضاییه آغاز و با آن که موضوع به دفتر علی خامنهای هم کشیده شد، اما در نهایت قوه قضاییه منتقل کردن حسابهایش را به بانک مرکزی نپذیرفت.
حسابهای خاص قوه قضاییه، موضوعی با سابقه دستکم ۲۸ ساله
وجود حسابهایی به نام مسوولان و مقامهای قوه قضاییه برای نخستینبار در سال ۱۳۷۴ و در نامه محسن نوربخش، رییس کل وقت بانک مرکزی مطرح شد.
با این حال ماجرا وقتی سر و صدای بیشتری پیدا کرد که مساله ۶۳ حساب بانکی قوه قضاییه به نام صادق آملی لاریجانی، رییس اسبق قوه قضاییه و رییس فعلی مجمع تشخیص مصلحت نظام در سال ۱۳۹۵ رسانهای شد.
محمود صادقی، نماینده تهران در مجلس دهم، آبان سال ۹۵ در تذکری شفاهی به علی طیبنیا، وزیر وقت امور اقتصادی و دارایی، از او خواست تا درباره اخبار منتشر شده در مورد حسابهای شخصی رییس قوه قضاییه توضیح دهد.
اشاره صادقی به گزارشی بود که کانال تلگرامی آمدنیوز به سردبیری روحالله (نیما) زم منتشر کرد و در آن از «وجود ۶۳ حساب شخصی به نام آیتالله صادق آملی لاریجانی» خبر داد.
بر اساس آن گزارش، موجودی این حسابها به بیش از هزار میلیارد تومان میرسید که سود سالانهای بالغ بر ۲۵۰ میلیارد تومان داشت.
پس از آن علی طیبنیا در گفتوگو با یکی از شبکههای تلویزیونی جمهوری اسلامی، اصل وجود این حسابها را تایید کرد و توضیح داد که از ۲۰ سال قبل از آن با «هماهنگی خزانه کل کشور و بانک مرکزی»، مجموعه مبالغی با رعایت «حدود قانونی و موازین شرعی» برای قوه قضاییه بهصورت سپرده در سیستم بانکی کشور قرار گرفته است.
به گفته وزیر کابینه حسن روحانی به این مبالغ «طبیعتا سودهایی نیز تعلیق گرفته» که البته از اصل پولها بههیچوجه استفاده نشده است بلکه سود حاصله، صرفا برای برخی «هزینههای معین در قوه قضاییه» صرف میشود.
بر اساس توضیح علی طیبنیا، موضوع چنین حسابهایی به دوره ریاست محمد یزدی بر قوه قضاییه و ریاست علی رازینی بر دادگستری استان تهران باز میگشت. این حسابها اما با مجوز رهبر جمهوری اسلامی در بانکها بازگشایی شدند و بخشی از وثیقهها و جریمههای پرداختی از گذشته تاکنون به آنها واریز میشوند.