کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در بیانیه پایانی نشست خود در بحرین بار دیگر موضع پیشین خود در رابطه با جزایر سهگانه ایرانی در خلیج فارس را تکرار کردند و آنچه «تداوم اشغال» این جزایر توسط ایران نامیدند را محکوم و امارات متحده عربی را مالک این جزایر خواندند.
کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از ایران خواستند یا به خواستههای امارات برای حل اختلاف درباره مالکیت جزایر سهگانه از راه مذاکرات مستقیم پاسخ دهد یا اینکه این موضوع به دیوان بینالمللی دادگستری ارجاع داده شود.
شورای همکاری خلیج فارس از مواضع پیشین اتحادیه اروپا که جزایر سهگانه خلیج فارس را متعلق به امارات خوانده بود، قدردانی کرد.
امیررضا رکن، چهارشنبه ۱۲ آذر، گفت در سراسر کشور سه هزار و ۴۱۱ مرکز جامع خدمات سلامت دارای واحد دندانپزشکی هستند و در آنها چهار هزار و ۹۴ یونیت دندانپزشکی فعالاند.
مشاور وزیر بهداشت با اشاره به فعالیت ۱۳۵ مرکز دندانپزشکی در بیمارستانهای زیرپوشش دانشگاههای علوم پزشکی کشور، افزود در حال حاضر امکان فعالسازی ۸۷ مرکز غیرفعال در بیمارستانها وجود دارد که باید در این راستا برنامهریزی کرد.
مسئله کمبود پزشک و تجهیزات پزشکی در ایران طی سالهای اخیر بارها در اظهارات مسئولان و تحلیلهای کارشناسان بازتاب داشته و موجب بروز نگرانیهایی نسبت به چشمانداز نظام سلامت کشور شده است.
۱۹ آبان، پایگاه خبری رویداد۲۴ گزارش داد اجرای طرح موسوم به «دارویار» و حذف ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی موجب شده هزینه دارو، تجهیزات پزشکی و خدمات درمانی بهطور میانگین ۷۰ درصد افزایش پیدا کند.
در سوی دیگر، مدیرکل دفتر سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، ۱۱ آذر از کمبود ۸۰۰ دندانپزشک در ایران خبر داد.
زهرا قربانی هشدار داد: «به دلیل گرانی خدمات دندانپزشکی و کمتر انجام دادن خدمات پیشگیرانه، مردم به سمت از دست دادن دندانهای خود میروند به گونهای که در بیش از ۵۰ درصد سالمندان و افراد بالای ۶۵ سال بیدندانی کامل را تجربه میکنند.»
او در خصوص وضعیت تجهیزات دندانپزشکی نیز گفت بسیاری از مراکز دندانپزشکی و یونیتهای این مراکز دچار فرسودگی هستند و بیش از هزار یونیت برای جایگزینی نیاز است.
تشدید بحران اقتصادی در کنار هزینههای بالای دندانپزشکی و ادامه بیتوجهی مسئولان جمهوری اسلامی به بهداشت دهان و دندان موجب شده که بسیاری از مردم ایران در سالهای گذشته سلامت دهان و دندان را از اولویتهای خود خارج کنند.
روزنامه رسالت ۲۵ مرداد گزارش داد بر اساس نتایج یک پژوهش ملی، حدود ۴۰ درصد ایرانیان، بهویژه اقشار کمبرخوردار، تنها زمانی به دندانپزشک مراجعه میکنند که دردشان غیرقابل تحمل شود و باید دندانشان را بکشند.
در فروردین سال جاری شماری از شهروندان با ارسال پیامهایی به ایراناینترنشنال تجربههای خود را درباره هزینههای سنگین دندانپزشکی و ناتوانی در دسترسی به خدمات درمانی شرح دادند.
یکی از بازنشستگان با گلایه از ناکارآمدی نظام بیمهای کشور گفت: «بیمه من را قبول نکردند. به من گفتند باید دندانم را بکشم، در حالی که وقتی بهصورت آزاد به کلینیک مراجعه کردم، گفتند قابل درمان است. چرا حکومت از مسئولیتپذیری در تامین هزینههای درمانی شانه خالی میکند؟»
شهروندی دیگری گفت: «امروز نه کارگران و نه بازنشستگان، حتی توان پرداخت هزینه درمان یک سرماخوردگی ساده را ندارند؛ چه برسد به درمانهای پرهزینهای مثل دندانپزشکی.»
کارشناسان حوزه سلامت هشدار دادهاند که ادامه کمبود دندانپزشک، فرسودگی تجهیزات و افزایش هزینه خدمات، خطر گسترش بیماریهای دهان و دندان را در میان ایرانیان تشدید میکند؛ حوزهای که بهطور مستقیم با تغذیه، سلامت عمومی و کیفیت زندگی شهروندان در ارتباط است.
آنها تاکید کردهاند که با ادامه این روند، شکاف دسترسی میان طبقات مختلف جامعه بیشتر شده و سلامت دهان و دندان به کالایی لوکس و دور از دسترس بسیاری از خانوادهها تبدیل خواهد شد.
این مادر دادخواه با انتشار ویدیویی در اینستاگرام گفت در پی مراجعه به مزار فرزندش دیده است که به کتیبه سنگ مزار و عکس او آسیب زدهاند و روی صورت و چشمهایش خطهای عمیقی کشیدهاند.
او اضافه کرد: «با اینکه اینجا در محل مزار محمد دوربین وجود دارد و همهچیز تحت کنترل است، چند روز است دارم پیگیری میکنم ولی هیچکس پاسخگو نبوده است.»
احمدی در ادامه خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی گفت: «میخواستم ببینم کم به چشمهای بچههای مردم تیر زدند و آنها را کور کردند؛ حالا به عکس بچههایمان هم رحم نمیکنند. واقعا اینها خیلی حقیر هستند و با این کار فقط حقارت خود را نشان میدهند.»
محمد قبادلو، متولد سال ۱۳۷۹، شهریور ۱۴۰۱ در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» در رباطکریم بازداشت و سوم بهمن ۱۴۰۲ اعدام شد. او به اتهام زیر گرفتن یک مامور پلیس با خودرو و قتل او به قصاص و در پروندهای دیگر به «افساد فی الارض و محاربه» متهم شده بود.
در بیش از چهار دهه گذشته نیز سنگ مزار بسیاری از کشتهشدگان اعتراضات مردمی علیه جمهوری اسلامی، زندانیان سیاسی اعدامشده و جانباختگان و درگذشتگان بهائی در ایران، هدف آسیب، هتاکی، بیحرمتی و تخریبهای متوالی قرار گرفته است.
در یکی از نمونهها در ۲۲ آبان، گزارشها و تصاویر رسیده به ایراناینترنشنال نشان داد که سنگ مزار مسلم هوشنگی، از جانباختگان خیزش ۱۴۰۱ که تصویرش بر آن نقش بسته بود، تخریب و شکسته شده است.
۲۸ مرداد نیز شهرداری تهران اعلام کرد مزار زندانیان سیاسی اعدامشده در دهه ۶۰ را که در آرامستان «بهشت زهرا» قرار داشت، تبدیل به پارکینگ کرده است.
ماهمنیر مولاییراد، مادر کیان پیرفلک، کودک جانباخته در اعتراضات ۱۴۰۱ نیز ۱۲ اردیبهشت با انتشار ویدیویی در اینستاگرام از تخریب سنگ مزار پسرش و همچنین سنگ مزار مادربزرگش خبر داد و گفت: «حکومت نه به کودک رحم میکند، نه به سنگ قبرش».
فعالان حقوق بشر میگویند تخریب سنگ مزار معترضان و زندانیان سیاسی جانباخته در ایران، بخشی از سیاست سازمانیافتهای است که هدف آن نهفقط محو نام و چهره کشتهشدگان، بلکه پاککردن حافظه جمعی جامعه و ایجاد هراس دائمی در دل خانوادههای دادخواه است.
با این حال، خانوادههای دادخواه با وجود تهدید، احضار و تخریب مزار عزیزانشان، همچنان با انتشار تصاویر، روایتها و ثبت نام و تصویر فرزندانشان در شبکههای اجتماعی، یاد آنها را زنده نگه میدارند.
آنها بارها تاکید کردهاند که با وجود فشارها و تهدیدهای جمهوری اسلامی اجازه نمیدهند صدای دادخواهی و مطالبه عدالت در ایران خاموش شود.
