مطالب بیشتر
دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، در مراسم سوگند استیو ویتکاف، بر لزوم جلوگیری از دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هستهای تاکید کرد و گفت که خواهان یک توافق صلحآمیز و قدرتمند با ایران است.
او تاکید کرد: «من دوست دارم یک توافق صلحآمیز ببینم، یک توافق صلح قوی. آنها نباید سلاح هستهای داشته باشند.»
ترامپ با اشاره به شرایط حساس کنونی گفت: «برای کشورشان، این یک زمان بسیار مهم است. این مهمترین دوره در تاریخ ایران است و من امیدوارم که تصمیم درست را بگیرند.»
او در بخش دیگری از سخنانش از ظرفیتهای ایران و مردم ایران تمجید کرد و گفت: «ما میخواهیم ایران کشوری بزرگ باشد. بگذارید کشوری بسیار موفق و ثروتمند باشد. آنها هرچه لازم است را دارند. مردمشان فوقالعادهاند. آنها منابع عظیم نفت و دارایی دارند.»
ترامپ همچنین هشدار داد که اگر جمهوری اسلامی مسیر دیگری را در پیش بگیرد، پیامدهای آن میتواند بسیار تاسفبار باشد. او گفت: «نمیخواهیم کاری بکنیم که مانع موفقیت ایران شود، اما آنها نمیتوانند سلاح هستهای داشته باشند. و اگر تصمیم بگیرند مسیر دیگری را بروند، این اتفاق بسیار ناراحتکنندهای خواهد بود... اما چارهای نداریم. آنها سلاح هستهای نخواهند داشت.»
دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، در مراسم سوگند استیو ویتکاف، بر لزوم جلوگیری از دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هستهای تاکید کرد و گفت که اکنون «مهمترین دوره در تاریخ ایران» است.
او با اشاره به شرایط حساس کنونی گفت: «برای کشورشان، این یک زمان بسیار مهم است. این مهمترین دوره در تاریخ ایران است و من امیدوارم که تصمیم درست را بگیرند.»
ترامپ افزود که خواهان یک توافق صلحآمیز و قدرتمند با ایران است و تاکید کرد: «من دوست دارم یک توافق صلحآمیز ببینم، یک توافق صلح قوی. آنها نباید سلاح هستهای داشته باشند.»
او در بخش دیگری از سخنانش از ظرفیتهای ایران و مردم ایران تمجید کرد و گفت: «ما میخواهیم ایران کشوری بزرگ باشد. بگذارید کشوری بسیار موفق و ثروتمند باشد. آنها هرچه لازم است را دارند. مردمشان فوقالعادهاند. آنها منابع عظیم نفت و دارایی دارند.»
ترامپ همچنین هشدار داد که اگر جمهوری اسلامی مسیر دیگری را در پیش بگیرد، پیامدهای آن میتواند بسیار تاسفبار باشد. او گفت: «نمیخواهیم کاری بکنیم که مانع موفقیت ایران شود، اما آنها نمیتوانند سلاح هستهای داشته باشند. و اگر تصمیم بگیرند مسیر دیگری را بروند، این اتفاق بسیار ناراحتکنندهای خواهد بود... اما چارهای نداریم. آنها سلاح هستهای نخواهند داشت.»
انجمن «زن، زندگی، آزادی» در بیانیهای مطبوعاتی اعلام کرد که جمهوری اسلامی بهطور تدریجی فعالیتهای کنسولی خود را در آلمان از سر گرفته است؛ اقدامی که این انجمن آن را «بازگشت خزنده ساختارهای سرکوب» توصیف کرده است.
بر اساس این بیانیه، در روزهای اخیر نشانههایی از فعالیت مجدد در ساختمان پیشین کنسولگری جمهوری اسلامی در هامبورگ مشاهده شده و برنامه مشابهی نیز برای روز جمعه آینده در فرانکفورت در جریان است.
این در حالی است که کنسولگریهای حکومت ایران در هامبورگ، فرانکفورت و مونیخ ماهها پیش به دستور دولت آلمان تعطیل شده بودند.
آنالنا بربوک، وزیر امور خارجه آلمان، جمعه ۱۱ آبان ۱۴۰۳ اعلام کرد هر سه سرکنسولگری جمهوری اسلامی در شهرهای فرانکفورت، مونیخ و هامبورگ بسته میشوند.
وزارت امور خارجه آلمان در پاسخ به پرسشها اعلام کرده که کنسولگریها همچنان بهطور رسمی بستهاند، اما سفارت جمهوری اسلامی در برلین مجاز است خدمات موقت کنسولی را در مکانهای مختلف ارائه دهد.
بهروز اسدی، سخنگوی انجمن «زن، زندگی، آزادی»، با ابراز نگرانی از این روند گفت: «این اماکن در گذشته اغلب پوششی برای فعالیتهای امنیتی و پیگرد مخالفان جمهوری اسلامی بودهاند.»
او گفت:«آنچه اکنون شاهد آن هستیم، تلاشی خزنده برای بازگشایی مجدد کنسولگریها با همراهی پنهان یا سکوت مقامهای آلمانی است. این اماکن در گذشته نه تنها خدمات کنسولی ارائه نمیدادند، بلکه عمدتا بهعنوان پوششی برای فعالیتهای اطلاعاتی، امنیتی و تهدید و تعقیب مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از کشور عمل میکردند.»
این انجمن ضمن هشدار نسبت به مخاطرات امنیتی و ضددموکراتیکی این روند، از دولت آلمان خواسته است که با هرگونه احیای زیرساختهای رژیم جمهوری اسلامی در خاک آلمان، که فراتر از امور کنسولی عمل میکنند، برخورد جدی و قاطع انجام دهد.
اسدی گفت:«ما وظیفه داریم با صدای بلند اعلام کنیم: آنچه در این ساختمانها اتفاق میافتد، صرفا امور اداری و کنسولی نیست، بلکه بخشی از شبکه سازمانیافتهای است که منافع جمهوری اسلامی را در اروپا پیش میبرد؛ نه منافع مردم ایران را.»
این انجمن از ایرانیان خواسته است نسبت به این تحولات هوشیار باشند و در برابر گسترش نفوذ جمهوری اسلامی در اروپا واکنش نشان دهند.
آیدا یونسی، خواهر علی یونسی، دانشجوی زندانی، روز دوشنبه اعلام کرد که پدرش، میریوسف یونسی، هنگام ملاقات کابینی با خانواده، بهطور ناگهانی و با برخورد خشونتآمیز ماموران به بند ۷ زندان اوین منتقل شده است.
به گفته آیدا یونسی، ماموران در زمان ملاقات کابینی، پدر، مادر و برادرش را از یکدیگر جدا کرده و بدون اجازه دسترسی به داروها و وسایل شخصی، پدر خانواده را به محل جدیدی منتقل کردهاند. او همچنین گفت که پدرش پس از انتقال، طی تماس تلفنی از شرایط نامناسب نگهداری خبر داده و گفته است که به دارو، لباس و دیگر لوازم ضروری دسترسی ندارد.
بر اساس این روایت، میریوسف یونسی، مردی بیش از ۷۰ سال با مشکلات جسمی از جمله دیابت، آرتروز و ناشنوایی، هماکنون در محلی موسوم به «اتاق ۳» همراه با ۱۵ زندانی دیگر با جرایم مالی نگهداری میشود.
میریوسف یونسی با حکم پنج سال حبس در زندان اوین محبوس است. فرزند او، علی یونسی، دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف نیز با حکم شش سال و هشت ماه زندان، در همین زندان دوران محکومیت خود را میگذراند.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، پیمان فرحآور، شاعر و فعال اجتماعی از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به اتهام «بغی» و «محاربه» به اعدام محکوم شد. اتهامات فرحآور عمدتا بر پایه اشعار، سخنرانیها، نوشتهها و مواضع او نسبت به موضوعات اجتماعی شکل گرفتهاند.
طبق اطلاعات رسیده، فرحآور ۱۱ اردیبهشت بدون حضور وکیل منتخب و بهصورت غیرعلنی از سوی احمد درویشگفتار، رییس شعبه اول دادگاه انقلاب رشت محاکمه و حکم اعدام او سهشنبه ۱۶ اردیبهشت بدون طی روند شفاف دادرسی ابلاغ شده است.
یک منبع آگاه از پرونده این زندانی سیاسی با بیان اینکه فرحآور اتهامات با اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «بغی» و «محاربه» محاکمه شد، به ایراناینترنشنال گفت: «اتهامات او عمدتا بر پایه اشعار، سخنرانیها، نوشتهها و مواضعش نسبت به موضوعات اجتماعی، عدالتخواهی، اعتراض به بیعدالتیهای اقتصادی و دفاع از حقوق شهروندی شکل گرفتهاند.»
این منبع آگاه در ادامه گفت: «فرحآور سالها در حوزههای شعر، فعالیتهای اجتماعی و آگاهیبخشی در میان مردم فعالیت داشته و پیشتر نیز سابقه بازداشت بهدلیل اعتراضات مدنی و دفاع از حق مشارکت مردم در سرنوشت خود را داشته است. او پدر یک کودک خردسال است و هیچگونه سابقه خشونت ندارد.»
بازداشت و محرومیت از درمان
فرحآور شهریور ۱۴۰۳ بهدست ماموران وزارت اطلاعات در منزل خود بازداشت و پس از نزدیک به یک ماه بازجویی تحت فشار، به بند «میثاق» زندان لاکان رشت منتقل شد.
طبق اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، او در دوران بازجویی دچار خونریزی داخلی و مشکلات جسمی جدی شد و با وجود هشدارهای پزشکان، همچنان از رسیدگی پزشکی مناسب محروم مانده است.
در ماههای اخیر، افزایش شمار اجرای احکام اعدام و همچنین صدور و تایید احکام اعدام برای زندانیان سیاسی در ایران، با موجی از اعتراضات در داخل و خارج از کشور روبهرو شده است.
در تازهترین نمونه از این اعتراضات، سهشنبه ۱۶ اردیبهشت گروهی از اعضای خانواده زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، مقابل زندان اوین در تهران تجمع کردند.
این تجمع همزمان با شصتوهفتمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» و اعتصاب غذای زندانیان عضو این کارزار در ۴۱ زندان کشور انجام شد.
در ۱۳ اردیبهشت نیز ۳۰۹ تن از حقوقدانان برجسته، برندگان نوبل صلح، فعالان حقوق بشر و نهادهای مدنی و حقوق بشری در سراسر جهان با امضای بیانیهای، خواستار مداخله فوری سازمان ملل برای توقف موج اعدام زندانیان سیاسی در ایران شدند.
این بیانیه موج فزاینده اعدامهای سیاسی در ایران را محکوم کرد و آن را بخشی از کارزار هدفمند جمهوری اسلامی برای سرکوب مخالفان دانست.
