این تحلیل جامع که حاصل همکاری دانشمندان بینالمللی در سازمان اسناد هوای جهانی (WWA) و مرکز مطالعات اقلیمی مستقر در آمریکاست، با استفاده از شبیهسازیهای پیچیده رایانهای تاثیر تغییرات آبوهوایی را بر رخدادهای شدید گرمایی، مورد بررسی قرار داد.
به گزارش وبسایت ایندیپندنت، هدف این گروه اندازهگیری دقیق تفاوتی بود که توافقنامه پاریس در کاهش یکی از شدیدترین پیامدهای انسانی تغییرات اقلیمی، یعنی موجهای گرمای شدید، ایجاد کرده است.
تاثیر کاهش انتشار گازهای گلخانهای
این مطالعه تعداد روزهای بسیار گرم پیش رو در سطح جهان در بیش از ۲۰۰ کشور را با استفاده از دادههای سال ۲۰۱۵ تاکنون، تحت دو سناریو محاسبه کرده است.
نتایج نشان میدهند اگر جهان به تعهدات توافقنامه پاریس برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای عمل کند، دمای زمین تا سال ۲۱۰۰ حدود ۲.۶ درجه سلسیوس افزایش مییابد و ۵۷ روز بسیار گرم به هر سال اضافه خواهد شد.
سناریوی دیگر افزایش گرمای چهار درجهای است که جهان پیش از توافقنامه پاریس در مسیر آن قرار داشت. در این حالت تعداد روزهای بسیار گرم، ۱۱۴ روز یعنی تقریبا دو برابر بیشتر در هر سال خواهد شد.
کریستینا دال، معاون علمی مرکز مطالعات اقلیم آمریکا و یکی از نویسندگان این گزارش، گفت: «با وجود رنجهایی که تغییرات آبوهوایی به همراه خواهد داشت، تفاوت بین گرمایش چهار درجه و ۲.۶ درجه سلسیوس حاکی از دستاوردهای ۱۰ سال گذشته و تلاشهای جهانی است.»
این مطالعه روزهای گرمای شدید را برای هر منطقه، به عنوان روزهایی تعریف میکند که گرمتر از ۹۰ درصد تاریخهای مشابه بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰ هستند.
نابرابری پیامدهای تغییرات اقلیمی
دادههای این تحقیق، بیش از هر چیز از «ناعادلانه بودن پیامدهای تغییرات اقلیمی» حتی با در نظر گرفتن سناریوی اول خبر میدهند.
۱۰ کشوری که بیشترین افزایش روزهای بسیار گرم را تجربه خواهند کرد تقریبا همگی کوچک هستند؛ از جمله جزایر سلیمان، ساموآ، پاناما و اندونزی.
برای مثال انتظار میرود پاناما متحمل ۱۴۹ روز گرمای شدید اضافی شود.