این نامه یکشنبه ۳۰ شهریور در کانال رونقی در پیامرسان تلگرام منتشر شد، اما زیر آن تاریخ ۲۵ شهریور درج شده است.
رونقی از ۱۲ مرداد با وجود داشتن گواهی «عدم تحمل حبس قطعی»، به زندان منتقل شده و از ۱۲ شهریور اعتصاب غذای تر خود را آغاز کرده است.
او ۳۰ شهریور وارد نوزدهمین روز اعتصاب غذای خود شد.
رونقی نامه خود را با شعری از سیاوش کسرایی در ستایش از وطن آغاز کرد و در ادامه نوشت: «ما مردم سزاوار چنین بیعدالتیها و رنجهایی در زندگی و کشور خودمان نبودیم و نیستیم. ما حتی سزاوار چنین مرگهای غیرطبیعی هولناکی هم نیستیم.»
رونقی با تاکید بر قطعی بودن سقوط جمهوری اسلامی گفت: «امروز، اکنون و در چنین شرایطی، زنده ماندن به هر قیمتی مطلوب و انتخاب من نیست؛ آن هم زیر سایه حاکمیتی خودکامه که زندگی ایرانیان برایش اهمیتی ندارد، حتی اگر زندگی شهروندی به جرعهای آب وابسته باشد.»
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی و همبندی رونقی، ۲۹ شهریور در پیامی از زندان قزلحصار درباره وضعیت وخیم او هشدار داد و گفت رونقی در این مدت جز «چند حبه قند و مقداری نمک با مقداری آب یا چای»، چیزی نخورده و نیاشامیده است.
حائری افزود در روزهای اخیر رونقی توان مراجعه به بهداری را نداشته و فشار خون او به ۹ روی ۶ رسیده است.
رونقی در ادامه نامه خود با اشاره به جملهای از کیانوش سنجری، روزنامهنگاری که در حرکتی اعتراضی به زندگی خود پایان داد، نوشت: «ما برای زندگی میجنگیم.»
رونقی در عینحال اضافه کرد: «بسیاری از ما مردم وطندوست در راه آزادی و آبادانی ایران دست از جان شستهایم و با این حال سرشار از شوق میهن، آزادی و زندگی هستیم؛ ما بندگانِ عشقیم... عشق به این سرزمین و مردمش همیشه در قلبم هست و خواهد بود.»
این زندانی سیاسی از آرزوی خود برای پایان استبداد، فقر، بیعدالتی، اعدام و زندانی کردن شهروندان بهدلیل «اظهار نظر و داشتن عقیده متفاوت» گفت و بر ساختن دوباره وطن حتی با «فداکاری» و از جانگذشتگی تاکید کرد.
او پیشتر در نامهای از زندان قزلحصار خطاب به مردم ایران، شرایط کشور و وضعیت زندانیان سیاسی را تشریح کرده و نوشته بود که حاضر است جان خود را برای آزادی و حق حاکمیت مردم ایران فدا کند.