رابرت ردفورد، بازیگر پرآوازه هالیوود و کارگردان برنده اسکار که با نقش‌آفرینی در فیلم‌های ماندگاری چون بوچ کسیدی و ساندنس کید، نیش و همه مردان رئیس‌جمهور به شهرت جهانی رسید و بعدها با تاسیس جشنواره ساندنس نقش مهمی در پیشبرد سینمای مستقل ایفا کرد، در سن ۸۹ سالگی درگذشت.
به گزارش گاردین، روابط عمومی ردفورد سه‌شنبه ۲۵ شهریور اعلام کرد که ردفورد در خانه‌اش در ایالت یوتا در خواب درگذشت.
ردفورد در دهه ۱۹۷۰ یکی از ستاره‌های شناخته‌شده دوران «موج نو هالیوود» بود و توانست میان سینمای جریان اصلی و آثار نوگرایانه پلی بزند.
او سپس به کارگردانی روی آورد و برای فیلم مردم عادی (Ordinary People) در سال ۱۹۸۱ جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.
او همچنین بنیانگذار «مؤسسه و جشنواره ساندنس» بود که بعدها به سکوی پرتاب بسیاری از فیلمسازان مستقل تبدیل شد و آثاری چون سگ‌های انباری، پروژه جادوگر بلر در آن معرفی شدند.
ردفورد متولد ۱۹۳۶ در لس‌آنجلس بود. او پس از تحصیل بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی آمریکا، ابتدا در تلویزیون و تئاتر ظاهر شد و در دهه ۶۰ با نقش‌آفرینی در نمایش پا برهنه در پارک نیل سایمون و سپس نسخه سینمایی آن در کنار جین فوندا به شهرت رسید.
موفقیت بزرگش با فیلم وسترن بوچ کسیدی و ساندنس کید (۱۹۶۹) رقم خورد؛ اثری که او را در کنار پل نیومن به یکی از محبوب‌ترین زوج‌های تاریخ سینما بدل کرد.
در دهه ۱۹۷۰ ردفورد با آثاری چون جرمایا جانسون، راهی که بودیم (در کنار باربرا استرایسند)، نیش، گتسبی بزرگ و همه مردان رئیس‌جمهور جایگاهش را در بالاترین سطح هالیوود تثبیت کرد.
او علاوه بر سینما، به عنوان یکی از چهره‌های لیبرال هالیوود شناخته می‌شد و در موضوعات محیط زیستی فعالیت داشت، از جمله به‌عنوان عضو شورای منابع طبیعی و منتقد پروژه خط لوله «کی‌استون اکس‌ال».
در دهه‌های بعد، ردفورد در فیلم‌های متنوعی از جمله آفریقا از آن ماست (۱۹۸۵) در کنار مریل استریپ، پیشنهاد بی‌شرمانه (۱۹۹۳)، کوییز شو و نجواگر اسب‌ها ایفای نقش یا کارگردانی کرد.
او همچنین در سالهای اخیر با فیلم‌های همه چیز از دست رفته (۲۰۱۳) و حضور در دنیای سینمایی مارول در نقش «الکساندر پیرس» بار دیگر توجه نسل جوانتر را جلب کرد. آخرین نقش اصلیاش در فیلم پیرمرد و تفنگ (۲۰۱۸) بود.
ردفورد در طول عمر هنریاش جوایز متعددی دریافت کرد؛ از جمله اسکار افتخاری در سال ۲۰۰۲، شیر طلایی افتخاری جشنواره ونیز در ۲۰۱۷، مدال آزادی ریاستجمهوری آمریکا در ۲۰۱۶ و نشان لژیون دونور فرانسه.
او دو بار ازدواج کرد: نخست با لولا ون واگنن (۱۹۵۸ تا ۱۹۸۵) که چهار فرزند حاصل آن بود و سپس با هنرمند آلمانی سیبیل زاگارز در سال ۲۰۰۹.
