شمار کشته‌شدگان ناآرامی‌های نپال به ۵۱ نفر رسید
پلیس نپال اعلام کرد شمار قربانیان خشونت‌های اخیر در جریان تظاهرات ضد دولتی در این کشور به ۵۱ نفر افزایش یافته است.
پلیس نپال اعلام کرد شمار قربانیان خشونت‌های اخیر در جریان تظاهرات ضد دولتی در این کشور به ۵۱ نفر افزایش یافته است.
بر اساس این آمار که جمعه ۲۱ شهریور منتشر شد، در میان قربانیان درگیری‌های نپال دست‌کم ۲۱ معترض دیده می‌شوند. اکثر این افراد در جریان سرکوب اعتراضات ۱۷ شهریور کشته شدند.
سه نیروی پلیس نیز جان خود را در درگیری‌های اخیر از دست دادند.
سخنگوی پلیس نپال خبر داد حدود ۱۳ هزار و ۵۰۰ زندانی در جریان ناآرامی‌ها از چندین زندان در سراسر کشور گریختند که از این تعداد ۱۲ هزار و ۵۳۳ نفر همچنان متواری هستند.
بخشی از کشته‌شدگان را زندانیانی تشکیل می‌دهند که در جریان فرار یا پس از آن در درگیری با نیروهای امنیتی نپال جان باختند.
گزارش‌ها حاکی از آن است شماری از زندانیان کوشیده‌اند با عبور از مرز وسیع و نفوذپذیر نپال به هند، خود را به این کشور برسانند که ده‌ها تن از آنان به دست نیروهای مرزی هند دستگیر شده‌اند.
نپال در روزهای اخیر شاهد موجی از تظاهرات گسترده بوده است. اعتراضاتی که در واکنش به تصمیم دولت برای محدودسازی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، فساد سیاستمداران و ضعف در حکمرانی شکل گرفتند.
معترضان ۱۸ شهریور ساختمان پارلمان نپال را به آتش کشیدند و با اوج‌گیری ناآرامی‌ها، کی‌پی شارما اولی، نخست‌وزیر این کشور، از مقام خود کناره‌گیری کرد.
از آن زمان، ارتش نپال حکومت نظامی اعلام کرده و اداره امور و کنترل خیابان‌ها را به دست گرفته است.
خبرگزاری فرانسه ۲۱ شهریور گزارش داد گفت‌وگوها میان رییس‌جمهوری نپال، نمایندگان معترضان، فرماندهان ارتش و چهره‌های مطرح برای تشکیل دولت موقت همچنان ادامه دارد.
سوشیلا کارکی، رییس پیشین دادگاه عالی نپال، به‌عنوان گزینه اصلی نخست‌وزیری موقت محسوب می‌شود و شماری از رهبران معترضان نام او را برای این سمت پیشنهاد کرده‌اند.
کارکی نخستین زن در تاریخ نپال است که در سال ۲۰۱۶ به ریاست دادگاه عالی این کشور منصوب شد.
ارتش نپال ۲۱ شهریور اعلام کرد بیش از ۱۰۰ قبضه سلاحی را که در جریان ناآرامی‌های اخیر به غارت رفته بود، پس گرفته است.
پیش‌تر گزارش‌هایی از حضور برخی معترضان با سلاح‌های خودکار در تظاهرات منتشر شده بود.
موج اعتراضات اخیر در نپال به نمادی از خشم جوانان، به‌ویژه نسل زد، علیه فساد ساختاری و سبک زندگی اشرافی نخبگان سیاسی تبدیل شده است. خشم فروخفته‌ای که با حمله به ساختمان‌های دولتی و هتل‌های لوکس مورد استفاده مقام‌ها، به نمایش گذاشته شد.
