ایران‌اینترنشنال
عبارت «حق مسلم ماست» روزگاری نماد سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی و ادعای ایستادگی در برابر غرب بود؛ شعاری که در دهه گذشته از تریبون‌های رسمی تا دیوارهای شهر طنین‌انداز می‌شد. حالا اما با صدایی دیگر بازگشته، نه از زبان حکومت، بلکه از دل خیابان‌های خمام، سبزوار و خشک‌بیجار.
بازگشتی با معنایی کاملاً متفاوت: نه انرژی هسته‌ای، نه سانتریفیوژ، بلکه آب، برق و زندگی؛ ابتدایی‌ترین حقوق انسانی.
جنگ ۱۲روزه میان جمهوری اسلامی و اسرائیل، اگرچه در سطح نظامی به آتش‌بس رسید، اما برای مردم ایران پایانی نداشت. بحران بی‌برقی و بی‌آبی، قطعی‌های گسترده، و کمبود مایحتاج روزانه، ادامه همان جنگی است که حالا نه با آژیر قرمز و موشک، که با خاموشی و بی‌آبی پیش می‌رود.
شهروندان در این مناطق نه از حمله نظامی، بلکه از بی‌عملی حکومتی خسته‌اند که حتی پس از پایان جنگ نیز ناتوان از تامین ابتدایی‌ترین نیازهای آن‌هاست.
با پایان درگیری‌ها، جمهوری اسلامی به‌سرعت به الگوی رفتاری آشنای خود بازگشت: تمسخر معترضان، تصویب لوایح محدودکننده آزادی بیان، و قطع مکرر آب و برق در مناطق مختلف.
چهره‌هایی چون علی ضیا و رشیدپور—که در روزهای جنگ یا سکوت کرده بودند یا در کنار قدرت ایستاده بودند—اکنون دوباره در خدمت پوشاندن بحران‌ها قرار گرفته‌اند. همان علی خامنه‌ای که شب عاشورا با ژست ملی‌گرایانه «ای ایران» می‌خواند، امروز بار دیگر زبان تهدید و تقابل را برگزیده است.
در خیابان‌های خمام و سبزوار، مردم با صدایی رساتر از همیشه می‌گویند: «ما دیگر ابزار جنگ نیستیم.» مطالبه آن‌ها ساده، اما بنیادین است: آب، برق، امنیت و کرامت انسانی. شعاری که از دل جامعه برآمده و در ظاهر غیرسیاسی است، اما در جوهره، سیاسی‌ترین پیام را دارد. چراکه دقیقاً به آن نقطه‌ای حمله می‌برد که جمهوری اسلامی بیش از هر چیز از آن می‌هراسد: بازتعریف «حق مسلم» از غنی‌سازی و بمب، به زندگی و رفاه.
در هفته‌های پس از آتش‌بس، دستگاه‌های تبلیغاتی حکومت گفتند: «ما انتقام گرفتیم.» اسرائیل گفت: «ما ضربه زدیم.» رسانه‌ها اعلام کردند: «جنگ تمام شد.» اما برای مردم، جنگ هنوز تمام نشده است. تنها موشک‌ها به سکوی پرتاب‌شان برگشتند؛ زندگی مردم هرگز به وضعیت عادی بازنگشت. خاموشی‌ها ادامه دارد، بی‌آبی پابرجاست، و مردم همچنان درگیر جنگی نابرابرند—این‌بار نه با دشمن خارجی، بلکه با حکومتی که حقوق اولیه آن‌ها را انکار می‌کند.
شعار «آب، برق، زندگی، حق مسلم ماست» برای جمهوری اسلامی خطرناک‌تر از هر سلاحی است. زیرا نه از سوی دشمنان خارجی، که از دل همان مردمی برمی‌خیزد که حکومت سال‌ها به‌نام آن‌ها جنگید، تحریم شد، و با وعده مقاومت، زندگی‌شان را به گروگان گرفت. این شعار، افشاگر بزرگ‌ترین دروغ تاریخ معاصر ایران است: اینکه ملت باید رنج بکشد تا نظام بماند.
اما مردم اکنون پاسخ می‌دهند: نه. ما مردم‌ایم، زنده‌ایم، و زندگی، نه مرگ، نه بمب، نه مقاومت بی‌پایان، حق مسلم ماست.
شما چه فکر می‌کنید؟
در تریبون آزاد «برنامه با کامبیز حسینی» مخاطبان از سراسر جهان از حق مسلم خود گفتند و یا یا دربارهٔ هر موضوعی که فکر می‌کردند ایران امروز باید بشنود.،حرف زدند. مهمان اصلی برنامه عطا حسینیان روزنامه‌نگار اقتصادی و حوزه انرژی از برلین بود.
برنامه با کامبیز حسینی دوشنبه تا جمعه، ساعت ۱۱ شب به وقت تهران، به‌صورت زنده از تلویزیون ایران‌اینترنشنال پخش می‌شود.
