در پی اعدام مهدی حسنی و بهروز احسانی‌اسلاملو، دو زندانی سیاسی در ایران، نرگس محمدی و شیرین عبادی، برندگان نوبل صلح در پیام‌هایی این اقدام را محکوم کرده و آن را نشانه انتقام‌جویی حکومت دانستند.
نرگس محمدی یکشنبه پنجم مرداد در واکنش به این اعدام‌ها نوشت: «در حالی که مردم خشمگین در کف خیابان فریاد می‌زدند: «آب، برق، زندگی» حق مسلم ماست، در دالان‌های تاریک زندان، صف اعدام را پر می‌کردند.»
او با اشاره به شعار «نه به اعدام» که از سوی زندانیان در روزهای گذشته در حیاط زندان اوین سر داده شد، افزود: «حکومتی که عاجز از پاسخگویی به مطالبات مردم معترض در کف خیابان است و اقتدارش فرو ریخته، در پشت دیوار زندان، زندانیان دست‌وپابسته را به دار می‌آویزد و از مردم انتقام می‌گیرد.»
شیرین عبادی، حقوق‌دان و دیگر برنده جایزه نوبل صلح، با انتشار پیامی در شبکه‌های اجتماعی، اجرای این احکام را «جنایت» خواند و تاکید کرد مهدی حسنی و بهروز احسانی‌اسلاملو فرصت نیافتند که از دادرسی عادلانه، وکیل مستقل یا حتی ملاقات آخر برخوردار باشند.
او در ادامه نوشت: «هیچ انسانی نباید به جرم اعتراض، اندیشه یا عقیده به بند کشیده شود. چماق زندان و اعدام باید برای همیشه از سر زندگی مردم کوتاه شود. این جنایت‌ها را فراموش نکنیم.»
یورش به بند چهار زندان قزلحصار
گزارش‌ها حاکی است شنبه چهارم مرداد، بیش از ۱۰۰ نفر از نیروهای مسلح گارد ویژه زندان قزلحصار که این دو زندانی اعدام‌شده در آن بودند، به همراه نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات و به دستور مقام‌های ارشد زندان، به بند زندانیان سیاسی در واحد چهار این زندان یورش بردند.
این عملیات با مشارکت الله‌کرم عزیزی، رییس زندان، حسن قبادی، معاون زندان، و اسماعیل فرج‌نژاد انجام شد.
در جریان این یورش، حسین کمره‌ای، رییس حفاظت زندان، به همراه رحیم فیضی، احمد شیرازی، محمد سبزه‌مکان و زندان‌بان بند، فلاح، نیز حضور داشتند و در ضرب‌وشتم زندانیان و انتقال آنان نقش داشتند.
شاهدان از ضرب‌وشتم شدید زندانیان سیاسی و انتقال آنان با دستبند، پابند و کیسه بر سر به سلول‌های انفرادی خبر داده‌اند. این عملیات باعث متلاشی شدن کامل بند زندانیان سیاسی واحد چهار شده است.
از عصر جمعه هیچ‌یک از زندانیان سیاسی واحد چهار تماس تلفنی با خانواده‌های خود نداشته‌اند و از آن زمان تاکنون هیچ‌گونه ارتباطی میان آنان و دنیای بیرون برقرار نشده است.
به گفته منابع مطلع، تمامی زندانیان این بند به مکان نامعلومی منتقل شده‌اند و نگرانی‌ها درباره وضعیت سلامت و جان آنان به‌شدت افزایش یافته است.
تبعید سعید ماسوری به زندان زاهدان
هم‌زمان با این تحولات، گزارش‌ها از تبعید سعید ماسوری، زندانی سیاسی باسابقه که بیش از ۲۵ سال در زندان به‌سر می‌برد، به زندان مرکزی زاهدان حکایت دارد. دلیل این انتقال نیز تاکنون از سوی مقامات رسمی اعلام نشده است.
با توجه به قطع ارتباط کامل، خشونت گسترده و انتقال گروهی زندانیان به مکان نامشخص، ناظران حقوق بشری این اقدام را نشانه‌ای از تشدید سرکوب درون زندان‌های جمهوری اسلامی می‌دانند.
خانواده ماسوری، در بیانیه‌ای انتقال ناگهانی او به زندان زاهدان را اقدامی تنبیهی و در راستای افزایش فشار روانی و جسمی علیه این زندانی و خانواده‌اش دانستند.
در اطلاعیه خانواده ماسوری آمده است: «تبعید به زاهدان ـ یکی از محروم‌ترین و پرخطرترین زندان‌های کشور ـ اقدامی آشکار در راستای افزایش فشار و آزار روحی و جسمی این زندانی سیاسی و خانواده‌اش محسوب می‌شود.»
آن‌ها تاکید کرده‌اند که این انتقال نه‌تنها امکان ملاقات و دسترسی به خدمات درمانی را محدود می‌کند، بلکه سلامت و امنیت شخصی او را نیز در معرض تهدید قرار می‌دهد.
خانواده سعید ماسوری با ابراز نگرانی جدی درباره وضعیت جسمی و روانی او پس از این انتقال، از نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر خواستند در برابر این اقدام «ظالمانه» سکوت نکنند. در بیانیه آن‌ها آمده است: «ما از سازمان‌های حقوق بشری، رسانه‌های آزاد و افکار عمومی می‌خواهیم که نسبت به این تبعید سکوت نکنند و خواهان بازگرداندن فوری او به محل قبلی نگهداری‌اش شوند.»
