احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، در نامه‌ای از زندان قزلحصار کرج از کسانی که به گفته او «امروز پرچم شعار فریبنده "برای ایران" را دوباره در دست گرفته‌اند»، خواست با مشارکت در «انتصاب رییس دولت جدید جمهوری اسلامی»، به غاصبان آزادی و حق تعیین سرنوشت ملت مشروعیت دوباره ندهند.
حائری در این نامه که نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده است، نوشت مردم دیگر بهتر می‌دانند قدرت حاکمه در جمهوری اسلامی، رای مردم را «فقط به عنوان زینت‌المجالس حاکمیت استبداد دینی» می‌خواهد و رییس‌جمهوری در ساختار تحت امرش، تنها نقش «تدارکاتچی برای اجرای اوامر» را دارد.
این زندانی سیاسی با بیان روایت‌هایی از شکنجه خود و دیگر همبندی‌هایش در زندان‌های جمهوری اسلامی و یادآوری «روز جهانی منع شکنجه» در تقویم سازمان ملل نوشت: «مشی اصلاح‌طلبی سیاسی نتوانست این دست‌آورد را برای ما داشته باشد که دست‌کم شکنجه نشویم.»
او با گرامی‌داشت یاد قربانیان شکنجه در سال‌های اخیر نوشت: «از خانم‌ها و آقایانی که امروز پرچم شعار فریبنده برای ایران را دوباره در دست گرفته‌اند، خاضعانه می‌خواهم با مردمان ستم‌دیده و آگاه این سرزمین صادق باشند و انتظار نداشته باشند آن‌ها با مشارکت در انتصاب رییس دولت جدید جمهوری اسلامی، به غاصبان آزادی و حق تعیین سرنوشت این ملت مشروعیت مجدد بدهند.»
حائری که از اردیبهشت ۱۴۰۲ دوران محکومیت سه سال و هشت ماه حبس خود را در زندان قزلحصار کرج می‌گذراند، تیر ماه سال گذشته به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش در ایام حبس، با پرونده‌سازی دیگری مواجه و به سه ماه و یک روز حبس محکوم شد.
این زندانی سیاسی که مهر ماه ۱۳۹۹ پس از تحمل حبس و اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق از زندان تهران بزرگ آزاد شده بود، از اسفند ماه سال گذشته به دلیل نوشتن نامه‌هایی علیه مجازات اعدام، انتخابات فرمایشی و نقض حق دادرسی منصفانه زندانیان، با پرونده‌سازی تازه مواجه شد و خرداد ماه امسال مدتی را در سلول انفرادی گذراند.
حائری اکنون در نامه‌اش با شرح شکنجه‌هایش در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه‌های نهادهای امنیتی نوشت: «۱۰ سال پیش در انفرادی دو-الف سپاه پاسداران به بازجو گفتم شما مگر از امام علی دم نمی‌زنید؟! این شکنجه کجا از عدل علی نشان دارد!؟ بازجو در پاسخی صادقانه و هولناک گفت او علی بود.»
این زندانی سیاسی گفت که بازجو در ادامه گفته است: «ما اگر می‌خواستیم چون او با مخالفین رفتار کنیم مثل [حکومت] او عمر جمهوری اسلامی به پنج سال نمی‌رسید.»
این زندانی سیاسی در ادامه با اشاره به اینکه «حماسه بزرگ مردم ایران در اسفند ۱۴۰۲ و اریبهشت ۱۴۰۳ برای بازپس‌گیری حق تعیین سرنوشت چنان سترگ و مهم بود که آرای منصوبان مجلس و خبرگان در ایران ۸۵ میلیونی کنونی، کمتر از یک‌سوم آرای کسانی بود که در ایران ۳۶ میلیونی، ۴۴ سال پیش از راهیابی به مجلس اول بازماندند»، نوشت: «شکوه این حماسه بزرگ پس از سال‌ها مبارزه مستمر خشونت‌پرهیز مردم برای دست‌یابی به حق تعیین سرنوشت، معادلات صحنه سیاسی کشور را برای همیشه تغییر داد.»
حائری با بیان اینکه از سال ۷۶ تا ۹۶ این مردمان ستم‌دیده ایران بودند که «از سر ترس و استیصال» برای ایجاد تغییر پای صندوق رای میرفتند، تاکید کرد که حضور آن‌ها هیچ دستاورد پایداری برایشان نداشته و این «برای نخستین بار بود که ترس و استیصال را اینبار نه مردم آگاه بلکه حاکمیت استبدادی» تجربه کرد.
در روزهای گذشته بسیاری از دانشجویان، فرهنگیان، فعالان سیاسی و مدنی و زندانیان سیاسی در ایران با نوشتن نامه و امضای بیانیههای مختلف از مردم خواستهاند از شرکت در انتخابات نظام پرهیز کنند.
حائری در نامه‌اش با اشاره به اینکه سازمان ملل حدود چهار دهه پیش کنوانسیونی بینالمللی را برای مقابله با انواع شکنجه روحی و جسمی تصویب کرد، نوشت: «آن زمان که ما رای اولی بودیم نمایندگانی را انتخاب کردیم که همچون این آقایان از ایجاد تغییرات و اصلاحات برای ایران دم میزدند و اتفاقا در آن مجلس (مجلس ششم) پیوستن جمهوری اسلامی به کنوانسیون منع شکنجه به تصویب رسید؛ اما میدانید سرنوشت آن چه شد؟! دو بار توسط شورای نگهبان منصوب رهبر جمهوری اسلامی رد شد و به مجمع تشخیص مصلحت منصوب رهبر فرستاده و آنجا برای همیشه بایگانی شد.»
پیش از این و در روز شنبه دوم تیر، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی، در نامه‌ای از زندان اوین اعلام کرد «در انتخابات غیرقانونی حکومت سرگوبگر و نامشروع» شرکت نخواهد کرد.
روز ۲۷ خرداد نیز گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی، در نامه‌ای از زندان اوین، اصلاحطلبان را برای تشویق مردم به شرکت در انتخابات شماتت کرد و این رویکرد را خیانت نامید.
او در متنی که در حسابهایش در رسانههای اجتماعی منتشر شد، نوشت: «اصلاحطلبان بدانند ما مردم ایران خیانتشان را از روز نخست به خاطر داریم و از یاد نمیبریم.»
پس از آن محبوبه رضائی، زندانی سیاسی، در نامه‌ای از زندان اوین با بیان اینکه اگر در حکومتهای دیکتاتوری و توتالیتر انتخابات تاثیرگذار بود، قطعا حق انتخاب به مردم داده نمیشد، تاکید کرد جمهوری اسلامی هیچ مشروعیتی ندارد و انتخابات شرطبندی روی اسب بازنده حکومت و تکرار اشتباهات پیشین است.
چهاردهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری در ایران روز هشتم تیر برگزار میشود.
بیشتر بخوانید: تاکید فعالان مدنی و خانوادههای دادهخواه بر تحریم انتخابات
