کنوانسیون اتاوا در دسامبر ۱۹۹۷ بر مبنای منع بهکارگیری مین ضد نفر، تولید، ذخیرهسازی و فروش آن تصویب شد.
با گذشت ۲۸ سال از تصویب این کنوانسیون، جمهوری اسلامی از پیوستن به آن خودداری کرده و همچنان به تولید، استفاده و صادرات مین ادامه میدهد.
محمدحسین امیراحمدی، رییس مرکز مینزدایی کشور، فروردین ۱۴۰۲ گفته بود جمهوری اسلامی پس از پایان جنگ ایران و عراق با حدود ۲۰ میلیون انواع مین زمینی و میلیونها مواد منفجره به جا مانده از جنگ در وسعتی در حدود ۴۲ هزار کیلومتر مربع در پنج استان مرزی غرب و جنوب غرب کشور مواجه است.
در این شرایط، انفجار مینهای به جای مانده از جنگ هشت ساله ایران و عراق و مینهایی که در سالهای اخیر به دست نیروهای سپاه پاسداران در مرزهای ایران با افغانستان، پاکستان و عراق کاشته شدهاند، همچنان قربانی میگیرد.
سازمان حقوقبشری ههنگاو در گزارشی به مناسبت روز جهانی آگاهسازی در برابر خطرهای مین، نوشت جمهوری اسلامی در سالهای گذشته به بهانه مقابله با احزاب کُرد و بلوچ مخالف خود، مینهای جدیدی در مرزهای ایران کاشته است.
به نوشته ههنگاو، شمار رو به افزایش قربانیان مین در استانهای کردستان، آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان از آثار این سیاست امنیتی اتخاذ شده از سوی جمهوری اسلامی است.
بر اساس گزارشهای وبسایت «مین و زندگی» که اخبار حوادث انفجار مین و مهمات جنگی را منتشر میکند، از ابتدای امسال دو حادثه انفجار مین در دو روز پیاپی در نوار مرزی شمال غرب کشور اتفاق افتاده که بر اثر این حوادث، دو نفر مجروح شدهاند و یک نفر جان باخته است.
روز هفتم فروردین، انفجار مین در ارتفاعات مرزی سردشت باعث مجروح شدن شدید رئوف احمدی و جبار احمدزاده، کولبرهای ساکن روستاهای همان حوالی شد و روز هشتم فروردین، یکی از عشایر شهرستان قصرشیرین که دام خود را به چرا برده بود، با مین به جا مانده از دوران جنگ برخورد کرد و بر اثر شدت جراحات، در دم جان باخت.