پس از دو سال بحث و گفت‌وگوی فشرده، کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی موفق نشدند به یک توافق بین‌المللی با هدف آماده‌سازی جهانی برای مقابله با بیماری‌های همه‌گیر آینده دست یابند.
نهمین دور از مذاکرات این کشورها که از روز ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ آغاز شده بود، روز پنج‌شنبه ۹ فروردین، بدون دستیابی به متن نهایی توافق به پایان رسید.
در این نشست ۱۹۴ کشور عضور سازمان بهداشت جهانی تصمیم گرفتند به مذاکرات خود ادامه دهند و یک متن الزام‌آور تهیه کنند تا از تکرار اشتباهات مرگ‌بار و پرهزینه در طول مدیریت بحران شیوع کرونا جلوگیری شود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، این بحران نشان داد تا چه اندازه جهان برای رویارویی با همه‌گیری در این ابعاد آماده نبوده است.
تدروس آدهانوم گبریسوس مدیر کل سازمان بهداشت جهانی روز پنج‌شنبه در پایان مذاکراتی که در مقر این سازمان در ژنو برگزار شد، گفت: «شما تا رسیدن به توافق فاصله زیادی ندارید.»
او با یادآوری این که «توافقنامه یک ابزار نجات‌بخش است، نه فقط یک تکه‌کاغذ»، افزود: «هنوز امیدوار هستم و امیدوارم که شما به آنجا برسید.»
او از کشورها خواست برای دستیابی به توافق نهایی تا پایان ماه مه مذاکرات خود را از سر بگیرند.
اولین دور از این گفت‌‌وگوها در فوریه ۲۰۲۲ آغاز شد و کشورها قصد داشتند به طور رسمی متن توافقی را در مجمع جهانی بهداشت که در ۲۷ می امسال در ژنو برگزار می‌شود، تصویب کنند.
پس از دو سال و با وجود آسیب‌های باقی مانده از شیوع کرونا اختلافات قابل توجهی میان کشورهای عضو این سازمان باقی مانده است.
خبرگزاری فرانسه گزارش داد که پیش‌نویس توافقنامه احتمالی در این زمینه مملو از عبارات موقتی است که داخل پرانتز گذاشته شده و ممکن است با عبارات دیگری جایگزین شود.
این خبرگزاری افزود که اعضای سازمان بهداشت جهانی به روندهای طولانی برای دستیابی به توافقات از طریق اجماع همه کشورها عادت دارد و این رویه‌ها معمولا سال‌ها طول می‌کشد.
وبسایت سازمان بهداشت جهانی نوشت که کشورهای عضو این سازمان موافقت کردند که مذاکرات را با هدف نهایی کردن یک توافق همه‌گیر طی ۲۹ آوریل تا ۱۰ می از سر بگیرند.
یک دیپلمات غربی گفت که پیش‌نویس کنونی بیش از حد مفصل و گسترده است و نمی‌توان در این مدت کوتاه روی ۳۰ صفحه با این سطح از عدم قطعیت به توافق رسید.
از جمله موضوعات کلیدی که هنوز مورد بحث است شامل دسترسی به أنواع جدید پاتوژن‌ها، تامین مالی قابل اعتماد و انتقال فناوری به کشورهای فقیرتر است.
کشورهای اروپایی خواهان سرمایه‌گذاری بیشتر برای پیشگیری هستند و کشورهای آفریقایی دسترسی کافی به آزمایش‌ها، واکسن‌ها و سایر درمان‌ها را می‌خواهند.
ایالات متحده خواستار تضمین شفافیت و به اشتراک‌گذاری سریع داده‌ها در مورد شیوع هر بیماری ناشناخته شده است.
پیشتر ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه امریکا درباره پیامدهای اقتصادی شیوع کرونا گفته بود وقتی یک ویروس در یک کشور گسترش می‌یابد به طور بالقوه امکان جهش و ایجاد تهدید برای کشورهای دیگر وجود دارد.
چین پس از چند هفته شیوع کووید، گزارش‌ها درباره نخستین موارد مرگ و میر ناشی از این ویروس را انتشار داد.
برخی کارشناسان با توجه به تجربه گذشته گفتند که چین تصویر کامل از دامنه شیوع و تلفات انسانی کرونا را به دست نداد.
یک سال پیش، رییس پلیس فدرال آمریکا، اف‌بی‌آی، در مصاحبه‌ای اعلام کرد از نظر سازمان او منشا اولیه شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۱۹ «به احتمال خیلی زیاد» نشت از آزمایشگاهی تحت کنترل دولت چین بوده است.
همچنین در جریان شیوع کرونا، انتقادهای زیادی به مدیریت این بحران از سوی مقامات جمهوری اسلامی مطرح شد.
ایران یکی از کشورهایی بود که به نسبت به جمعیت خود، قربانیان زیادی ناشی از همه‌گیری کرونا به ثبت رساند.
مهدی محمودیان، مصطفی نیلی، آرش کیخسروی، محمدرضا فقیهی و مریم فرا افراز، معروف به «دادخواهان سلامت»، قصد داشتند شکایتی را علیه مقامات جمهوری اسلامی به ویژه علی خامنه‌ای به دلیل آسیب زدن به جان مردم با وارد نکردن واکسن کرونا مطرح کنند.
این افراد بازداشت شدند و پرونده‌های قضایی علیه آنان تشکیل شد.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اعلام کرده بود که ورود «واکسن آمریکایی و انگلیسی» کرونا به ایران ممنوع است و او به فرانسه نیز اعتماد ندارد.
او روز جمعه ۱۹ دی ماه ۱۳۹۹ در یک سخنرانی ویدیویی گفت: «اگر آمریکا و کارخانه فایزر می‌توانند واکسن درست کنند، خودشان مصرف کنند که این همه کشته نداشته باشند.»
این سخنان در حالی بیان شد که آمریکا و کشورهای اروپا برنامه واکسیناسیون را برای همه شهروندان خود آغاز کرده بودند.
