مطالب بیشتر
سازمان زمینشناسی آمریکا اعلام کرد زمینلرزهای به بزرگی ۴/۶ در بامداد سهشنبه در ۱۹ کیلومتری شرق زاهدان به وقوع پیوست که منجر به بیرون آمدن مردم از خانهها شد.
پیشتر رسانههای داخل ایران نیز اعلام کردند زمینلرزهای به بزرگی ۴/٧ در عمق ١٠ کیلومتری زمین، زاهدان را لرزانده.
مجید محبی، مدیر ستاد بحران سیستان و بلوچستان در مصاحبهای به ایرنا گفت اطلاعات دقیقی از میزان خسارات احتمالی این زمینلرزه در دست نیست و افزود :«تیمهای ارزیاب به مناطق مختلف زاهدان اعزام شدند.» وی همچنین از دایر بودن مدارس شیفت صبح و عصر زاهدان در روز سهشنبه خبر داد.
کمی بعد، محمدرضا میرادی، رییس بیمارستان خاتمالانبیای زاهدان، به خبرگزاری مهر گفت دستکم ۲۵ بیمار سرپایی به این بیمارستان منتقل شدهاند که غالبا «بر اثر افتادن از تخت و یا هنگام پایین آمدن از پلهها، دچار مصدومیت سطحی شدهاند».
میرادی همچنین از مردم زاهدان خواست «خونسردی خود را حفظ کرده و هوشیار باشند».
در همین حال، ویدیوهایی در فضای مجازی منتشر شد که نشان میدهد در پی وقوع زلزله، بسیاری از مردم منطقه به خیابانها آمدهاند.
کمپین فعالین بلوچ با انتشار ویدیویی خبر داد هنگام زمینلرزه در زاهدان، در خوابگاه دانشجویان پسر دانشگاه آزاد از بیرون قفل بوده و دانشجویان مجبور شدند آن را بشکنند تا بتوانند از خوابگاه خارج شوند.
حبیب الله سربازی، فعال بلوچ، در یک ستوری اینستاگرامی نوشت: «امیدوارم مردم زاهدان در امنیت و سلامتی باشند. مردمان مبارزی که زمانی با خروجشان به خیابان، شهر را میلرزاندند امروز هم شهر آنها را برای خروج به خیابان میلرزاند. شاید تداوم مبارزه و لرزانیدن تن رژیم خواسته زمین و زمان ماست.»
به گزارش حالوش، «شدت زمینلرزه در حدی بود که در همه نقاط شهر زاهدان حس شده.»
تشکلها و کنشگران کوییر ایرانی در یادروز جهانی افراد ترنس، با اشاره به کشته شدن افراد ترنس در ایران و نقاط مختلف جهان به دلیل تعصبات اجتماعی، تاکید کردند جامعه کوییر و ترنس به عنوان یکی از دادخواهان خیزش انقلابی، به مبارزه با جمهوری اسلامی و ساختارهای تبعیضآمیز ادامه خواهد داد.
تشکل رنگینکمانان ایرانی، ششرنگ (شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی) و سازمان کوییرهای ایرانی سیمرغ در بیانیهای که دوشنبه ۲۹ آبان منتشر شد، گفتند: «اکنون که با جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، جامعه ایران با حرکت به سوی پذیرش حقوق همه گروههای به حاشیه رانده شده، گامی تاریخی را برداشته، جامعه کوییر و ترنس ایران بیش از پیش مصمم است که در کنار سایر هموطنان خود، به شکستن ساختارهای تعصبآمیز ادامه دهد و سال به سال شاهد جامعهای آگاهتر و پذیراتر باشد.»
این بیانیه افزود: «همزمان با جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، ما جامعه ترنس ایران به عنوان یکی از دادخواهان ثابتقدم در صف مبارزه با جمهوری اسلامی، مشعلی را که کنشگران پیشکسوت دیگر قبل از ما شعلهور کردند، گرم و درخشان نگه خواهیم داشت و جهانی را انتظار میکشیم که در آن، تفاوتهای انسانها فرصتی برای شکوفایی بیشتر جوامع باشد، نه بهانهای برای سرکوب و تبعیض.»
تشکلهای کوییر ایرانی تاکید کردند رفع تبعیض و ستم از جامعه ترنس با تضمین حقوق همه جامعه الجیبیتیکیو گره خورده و جزیی جدانشدنی از مطالبات و حقوق کل این جامعه است.
این بیانیه افزود: جامعه ترنس ایران در حالی در مقابله با تعصبات اجتماعی ایستادگی میکند، که جمهوری اسلامی با سرکوب بیان جنسیتی کوییر و ترنس از یک سو، و بهرهبرداری تبلیغاتی از حجم گسترده جراحیهای اجباری بازتایید جنسیت از سوی دیگر، به سرکوب و نقض سیستماتیک حقوق بشر این شهروندان ادامه میدهد.
سازمان کوییر خاطرنشان کردند: «در حالی که زنان و مردان ترنس در ایران در فرایند گذار جنسیتی، حجمی هولناک از فشارهای اجتماعی و اقتصادی را از سر میگذرانند، حکومت استبداد دینی نیز افراد ترنس نانباینری و با جنسیت غیردوگانه و بسیاری از افراد ترنس و کوییر را که نیازی به جراحی بازتایید جنسیت ندارند،بین دو راهی جراحی اجباری یا تعلیق وضعیت مدارک هویتی قرار داده و همین امر بسیاری از افراد جامعه ترنس و کوییر را با انتخابهای نامتناسب و غیرقابل بازگشت مواجه کرده است.»
این بیانیه نمونههایی از خشونتهای اجتماعی علیه افراد ترنس را برشمرد، از جمله اینکه مهسا، زن ترنس، در دیماه ۱۳۹۷ در شادگان به دست مردان خانوادهاش به قتل رسید، سیاوش بیرانوند، مرد ترنس، در مرداد ۱۳۹۶ در خرمآباد با شلیک گلوله پدرش کشته شد و ریبوار ابراهیمی در بهمن ۱۴۰۰ در مریوان پس از مخالفت یک روحانی با بازتایید جنسیتش، به زندگی خود پایان داد.
سازمانهای کوییر خاطرنشان کردند: در حال حاضر، رها آجودانی، کنشگر ترنس با وثقیهای سنگین در آزادی موقت است، ترولان، زن ترنس هنرمند، به زندان محکوم شده و صدها و هزاران فرد ترنس دیگر یا در وطن خود نقطه امنی ندارند، یا سالهای طولانی، زندگی خود را در تعلیق پناهندگی و بلاتکلیفی سپری میکنند.
از آغاز شروع خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، جامعه کوییر ایرانی با حضور در مبارزات مردمی در داخل و خارج کشور بر مطالبات خود برای ایران پس از جمهوری اسلامی تاکید کرده است.
روز سهشنبه ۲۴ آبان اولین عکس بالا رفتن پرچم رنگین کمان در خیابانهای ایران منتشر شد. این تصویر که در آن یک معترض در آمل بدون حجاب اجباری پرچم رنگین کمان را بالا برد، با سلسلهای چشمگیر از انتشار تصاویر دیگر از نمایش پرچم، بوسه و شعارنویسی معترضان کوییر در جریان خیزش انقلابی در ایران همراه شد.
امسال همچنین با شروع ماه افتخار جامعه کوییر، اعضای جامعه رنگینکمانی ایران و افغانستان در نقاط مختلف جهان از جمله تورنتو، ونکوور، مونترال، اوتاوا، لسآنجلس، پاریس، برلین، آمستردام، هامبورگ، استکهلم و سایر شهرهای اروپا در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران با شعار «زن، زندگی، آزادی» در رژههای افتخار شرکت کردهاند.
روز چهارم تیرماه ۲۰۰ نفر از کنشگران، هنرمندان، درگ آرتیستها و متحدان جامعه کوییر ایرانی در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران، یکی از پرتعدادترین رژههای افتخار جنبش کوییر ایران و افغانستان را در تورنتو کانادا برگزار کردند.
در حالی که بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانوادههای خود با خطر جنایتهای ناموسی، از جمله قتل مواجه هستند، این بخش از شهروندان طبق قوانین جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روشهای قصاص قرار دارند.
مقامهای جمهوری اسلامی به صورت علنی شهروندان کوییر را با القابی توهینآمیز مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آنها را «منحرف» و «بیمار» میخوانند.
مهسا یزدانی، مادر دادخواه محمدجواد زاهدی، در واکنش به تایید حکم ۱۳ سال زندانش در دادگاه تجدیدنظر گفت تا انتها پای آرمانهای پسرش خواهد ایستاد. محمدجواد زاهدی از جانباختگان خیزش سراسری است که ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان تیراندازی نیروهای جمهوری اسلامی به مردم در ساری کشته شد.
یزدانی پیشتر در دادگاه بدوی از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب ساری با اتهامات «اهانت به مقدسات، تحریک مردم به بر هم زدن امنیت ملی، توهین به رهبری و فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱۳ سال حبس محکوم شد.
حکم صادر شده علیه این مادر دادخواه روز یکشنبه ۲۸ آبان در شعبه هشتم دادگاه تجدیدنظر استان مازندران عینا تایید شد.
بر اساس این حکم و با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی پنج سال حبس برای او قابل اجرا خواهد بود.
مهسا یزدانی در واکنش به تایید حکم خود با انتشار متنی در حساب اینستاگرامش نوشت: «وقتی محمدم را کشتید، یک سال زمین خوردم و دوباره ایستادم. برای محمدم و بچههایم ایستادهام تا پایان. هر چقدر پشتم خالی باشد، روح محمد مثل یک کوه مواظبم است.»
مهسا یزدانی در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۴۰۲ به وسیله نیروهای امنیتی در ساری بازداشت و در تاریخ ۱۴ مهر ماه با تامین قرار کیفری از زندان این شهر آزاد شد.
فرزند او، محمدجواد زاهدی، متولد ششم شهریور ۱۳۸۱ و از کشتهشدگان خیزش انقلابی است که در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ بر اثر اصابت گلوله ساچمهای ماموران امنیتی جمهوری اسلامی در ساری جان باخت.
بر اساس گزارشهای منتشر شده، مقامهای جمهوری اسلامی با اعمال فشار به خانواده محمدجواد زاهدی تلاش کرده بودند او را «شهید» معرفی کنند و عامل تیراندازی به سوی این جوان کشتهشده را «منافق» بخوانند.
سازمان عفو بینالملل مهر ماه گذشته بر اساس یک سند درز کرده گزارش داد فرماندهی سرکوب در استان مازندران در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ به نیروهای امنیتی در همه شهرهای بزرگ و کوچک این استان دستور «برخورد بدون رحم و در حد مرگ» علیه معترضان داده بود.
از زمان آغاز خیزش انقلابی مردم ایران و کشته شدن صدها نفر به دست نیروهای حکومتی، نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی فشارهای متعددی بر خانوادههای کشتهشدگان خیزش انقلابی تحمیل کردهاند. از جمله ماشاالله کرمی، پدر محمدمهدی کرمی، معترض اعدام شده سه ماه است در زندان مرکزی کرج در بازداشت به سر میبرد اما هنوز از علت دستگیری و اتهامات مطرح شده علیه او خبری در دست نیست.
رییس کمیته بینالمللی صلیب سرخ در دیدار با اسماعیل هنیه در قطر خواهان «آزادی فوری گروگانها» شد و افزود تیمهایی از این کمیته باید بتوانند با گروگانها دیدار کنند.
به گفته میرانا اسپولیاریک، هدف از چنین دیداری، بررسی وضعیت آنها، تحویل دارو و کمک برای ایجاد ارتباط با خانوادههایشان است.
به گزارش، رویترز، رییس کمیته بینالمللی صلیب سرخ همچنین با مقامهای قطری، که به عنوان واسطه با گروه شبهنظامی حماس در تماسند، هم دیدار کرد.
وی گفت: «کمیته بینالمللی صلیب سرخ در مذاکراتی که منجر به آزادی گروگانها شود، شرکت نمیکند. ما بهعنوان یک واسطه بشردوست و بیطرف، آماده هستیم آزادی [گروگانها] را در آینده، بر اساس موافقت طرفهای درگیر، تسهیل کنیم.»
خبرگزاری ایلنا در گزارشی به شرح مشکلات افراد بیشناسنامه در استان سیستان و بلوچستان پرداخت و نوشت رویکرد دولت ابراهیم رئیسی در خصوص بیشناسنامهها امنیتی است. این گزارش تاکید کرد پیگیری نمایندگان مجلس شورای اسلامی از وزارت کشور برای حل مشکل این افراد بینتیجه مانده است.
به گزارش ایلنا، افراد بیشناسنامه در استان سیستان و بلوچستان از دریافت یارانه، سهمیه نفت، بیمه، آموزش، سند مالکیت و ... و بهرهمندی از بسیاری از فرصتهایی که افراد شناسنامهدار از آنها برخوردارند، محروم هستند.
این خبرگزاری از وجود چندین هزار کودک بیشناسنامه در این استان خبر داد و نوشت آنها به دلیل نداشتن شناسنامه از تحصیل باز میمانند و به کلاسهای حوزوی و نهضتهای سوادآموزی خانگی میروند تا خواندن و نوشتن بیاموزند.
ایلنا در حالی از وجود چندین هزار کودک بیشناسنامه خبر داد که در ایران آمار بیشناسنامهها رسما از سوی حکومت اعلام نمیشود. حسینعلی شهریاری، نماینده زاهدان، پیشتر گفته بود: «اعلام نمیکنیم چون قابلیت رسانهای شدن ندارد.»
زهرا، یکی از ساکنان خیابان پیربخش در حاشیه شهر زاهدان، با بیان اینکه ۱۸ ساله است و شناسنامه ندارد، به ایلنا گفت: «من و خواهر و برادرانم شناسنامه نداریم. ما ایرانی هستیم. پدر و مادرم هم ایرانی هستند اما شناسنامه نداریم.»
او درباره مشکلات خانوادهشان گفت: «ما نتوانستیم به مدرسه برویم و درس بخوانیم و برادرانم برای اینکه بتوانند خرج ما را بدهند به ناچار دستفروشی میکنند. ما نه یارانه میگیریم و نه میتوانیم بیمه خدمات درمانی داشته باشیم و هر بار که بیمار میشویم، از ترسِ هزینههای بالای درمان، به بیمارستان نمیرویم.»
سبحان دهواری، فعال مدنی، با انتقاد از دولت رئیسی که «کمیسیون مسوول صدور شناسنامه و بررسی ایرانیالاصل بودن این افراد» را از معاونت سیاسی و اجتماعی استانداری سیستان و بلوچستان به معاونت امنیتی منتقل کرد، به ایلنا گفت: «با این انتقال مساله بیشناسنامهها رویکرد امنیتی پیدا کرد و این فرض اصل قرار گرفت که همه این افراد ایرانی نیستند مگر اینکه خلافش ثابت شود.»
رییس هیات مدیره موسسه مکران اضافه کرد: «با وجود اینکه دولت رئیسی استاندارهایی را در استان تغییر داد اما این رویکرد تغییر نکرد و هنوز هم این کمیسیون در معاونت امنیتی هست و با رویکرد امنیتی به این مساله نگاه میشود.»
به گفته این فعال اجتماعی، نتیجه ادامه این روند از بین رفتن کرامت انسانی، هویت ایرانی و «احساس تعلق به مام میهن» است که لطمات جدی به این افراد وارد میکند و بحرانهایی را در حوزه اجتماعی به وجود میآورد.
دهواری با بیان اینکه شهرستانهای زاهدان و چابهار عمدتا با تعداد قابل توجهتری از بیشناسنامهها مواجه هستند گفت: «امروز تعداد افراد بیشناسنامه نسبت به ۱۰ سال پیش بیشتر شده چرا که این افراد زندگیشان متوقف نشده، ازدواج کردهاند و دارای فرزندانی شدهاند و فرزندان آنان نیز ازدواج کردهاند و این تعداد افراد بیشناسنامه در حال افزایش هستند.»
او با تاکید بر اینکه هزینههای مالی سنگین و نبود امکان آزمایش دیانای در بیشتر نقاط سیستان و بلوچستان باعث شده این آزمایش برای بسیاری از بیشناسنامهها مقدور نباشد، گفت: «این مشکل شرایط را برای کسانی که میخواهند این فرایند را طی کنند سخت کرده است.»
شهریاری نیز به ایلنا گفت: «موضوع بیشناسنامهها مسالهای نیست که به این راحتی به نتیجه برسد. همه نمایندهها پیگیری کردهاند و مکاتباتی با ثبت احوال و وزارت کشور داشتهاند اما تا این لحظه به نتیجهای نرسیدهاند.»
به گفته نماینده زاهدان، افراد بیشناسنامه باید در شورای تامین هر شهرستان تایید شوند و نیروی انتظامی، اطلاعات، اطلاعات سپاه، دادگستری و ثبت احوال در شورای تامین حضور دارند و مدارک و شرایط افراد بیشناسنامه را تعیین وضعیت میکنند: «اگر افراد تایید شوند شناسنامه میگیرند و در غیر این صورت بلاتکلیف میمانند.»
شهریاری پیشتر و در تیر ماه ۱۴۰۱ در گفتوگو با دیدهبان ایران گفته بود: «در مورد ایرانی بودن یا نبودن بسیاری از کسانی که شناسنامه ندارند شک و شبهههای فراوانی وجود دارد. اجازه نخواهیم داد هیچ افغانستانیای دارای شناسنامه ایرانی باشد.»
