بازداشت آرش صیادی، اشکان شکاریان مقدم و رسام سهرابی، سه رپر ایرانی و انتشار ویدیوی اعتراف اجباری آن‌ها با واکنش‌هایی همراه شده است. در این ویدیو، آن‌ها برهنه و با سر تراشیده دیده می‌شوند و متنی مشترک را «در ابراز ندامت و عذرخواهی» می‌خوانند.
در ویدیوی اعتراف اجباری، این سه رپر مجبور شده‌اند از «عوامل انتظامی و قضایی و عوامل پایگاه دوم سازمان اطلاعات و دادسرای ناحیه پنج تهران» عذرخواهی کنند.
سایت حقوق بشری هرانا در واکنش به این رخداد، نوشت که علاوه بر «نقض کرامت انسانی که در سایه ضبط و پخش اعترافات اجباری صورت می‌گیرد»، تا زمانی که فردی در محکمه محکومیت نهایی دریافت نکند، از منظر قانون بی‌گناه است و هرگونه اعمال مجازاتی پیش از محکومیت، «نقض حقوق شهروندی و انسانی» متهم محسوب می‌شود.
توماج صالحی، رپر معترض نیز از نحوه برخورد با این سه رپر انتقاد کرد.
او در ویدیویی گفت: «مسئله این نیست که این سه نفر چه کسانی هستند و چه کاری انجام داده‌اند. مسئله اصلی این است که چه کسی به این ماموران اجازه داده فردی را پس از ترساندن و فشار، با سر تراشیده مقابل دوربین بنشانند و مجبورش کنند از روی یک متن بخواند؟»
او همچنین نوشت: «انسان‌ها در هر لباس و جایگاهی، با هر پست و مقامی، حتی تحت فشار هر دستوری از بالا، می‌توانند با وجدان عمل کنند. ما پیش از هر چیز، انسانیم.»
این اولین بار نیست که جمهوری اسلامی تلاش می‌کند با گرفتن اعتراف اجباری از بازداشت‌شدگان، هنرمندان یا زندانیان سیاسی، آنان را به شهادت دادن علیه خود و تایید مواضع حکومت وادار کند.
حکومت ایران از ابتدای استقرار خود در سال ۱۳۵۷ این شیوه را در پیش گرفته است.
پخش اعترافات اجباری نوید افکاری، کشتی‌گیر و معترض اعدام شده، علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی زندانی و احمدرضا جلالی، پزشک ایرانی-سوئدی از جمله صدها اعترافات اجباری‌‌ای بوده‌اند که در سال‌های اخیر اخذ و منتشر شده‌اند.
به نوشته هرانا، صیادی، خواننده رپ معروف به «ایسین» و سهرابی، آهنگساز، پیش‌تر نیز سابقه برخوردهای امنیتی و بازداشت داشته‌اند.
شکاریان مقدم، دیگر رپر بازداشت شده، با نام هنری «اشکان لئو» نیز شناخته می‌شود.
