جعفر پناهی: هرگز تسلیم سانسور نمی‌شوم
جعفر پناهی، کارگردان سینما و زندانی سیاسی پیشین، در آستانه اکران جهانی جدید‌ترین فیلمش با عنوان «یک تصادف ساده»، تاکید کرد هرگز تسلیم سانسور نخواهد شد و از بازگشت دوباره به زندان هراسی ندارد.
جعفر پناهی، کارگردان سینما و زندانی سیاسی پیشین، در آستانه اکران جهانی جدید‌ترین فیلمش با عنوان «یک تصادف ساده»، تاکید کرد هرگز تسلیم سانسور نخواهد شد و از بازگشت دوباره به زندان هراسی ندارد.
پناهی سه‌شنبه هشتم مهر در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت جمهوری اسلامی تلاش کرده است موفقیت فیلمش را در جشنواره کن بی‌ارزش جلوه دهد اما او همچنان به ساخت آثار تازه ادامه می‌دهد.
او درباره بازگشتش به ایران پس از جشنواره کن گفت: «وقتی به فرودگاه تهران رسیدم، همکاران سینمایی و خانواده‌های زندانیان سیاسی به استقبالم آمدند. حکومت می‌گفت جایزه به‌خاطر فشار سازمان‌های اطلاعاتی خارجی داده شده است. تقریبا همه فیلم‌هایی که از سانسور پیروی نمی‌کنند همین‌طور قضاوت می‌شوند.»
پناهی که پیش‌تر دو بار زندانی شده و ۱۵ سال ممنوع‌الخروجی را تجربه کرده است، درباره فشارهای احتمالی گفت: «چه کار می‌توانند بکنند؟ ممنوع‌الخروج یا دوباره زندانی‌ام کنند؟ همه این اقدامات حدی دارد. مرا از کار کردن منع کردند اما بی‌نتیجه بود.»
فیلم جدید پناهی با عنوان «یک تصادف ساده» از نهم مهر در سطح بین‌المللی اکران می‌شود.
این فیلم که سوم خرداد برنده نخل طلای جشنواره سینمایی کن شد، داستان پنج ایرانی را روایت می‌کند که با مردی مواجه می‌شوند که ممکن است زندان‌بان سابق آن‌ها باشد.
فیلم در بستر جامعه معاصر ایران ساخته شده و هم‌زمان به موضوعات جهان‌شمولی مانند تاثیر سرکوب دولتی و پرسش‌هایی درباره نقش خشونت و بخشش می‌پردازد.
پناهی با دریافت جایزه خرس طلای برلین، نخل طلای کن و شیر طلای ونیز، به یکی از معدود فیلمسازانی تبدیل شد که موفق به کسب این سه‌گانه معتبر سینمایی شده‌اند؛ افتخاری که پیش از او تنها کارگردانانی چون میکل‌آنجلو آنتونیونی، رابرت آلتمن و آنری-ژرژ کلوزو به آن دست یافته بودند.
فیلم بعدی با سوژه جنگ
پناهی درباره پروژه‌های جدید خود گفت: «فیلمنامه‌ای دارم که پنج سال است روی آن کار می‌کنم. موضوع آن درباره جنگ است و فکر می‌کنم جهان امروز به چنین فیلمی نیاز دارد.»
او همچنین با اشاره به تجربه زندان گفت: «شکنجه جسمی نشدم اما حبس طولانی در سلول کوچک و بستن چشم هنگام رفتن به دستشویی، بدترین شکنجه روانی بود. دیگران بودند که شکنجه جسمی شدند.»
این کارگردان سینما افزود: «تفاوت من این بود که وقتی اعتصاب غذا میکردم خبرش جهانی میشد، در حالی که اعتصاب غذای یک زندانی عادی هیچ بازتابی نداشت.»
او از جمله هنرمندان معترض به جمهوری اسلامی است که بهدلیل فعالیتهای خود در ایران محاکمه و زندانی شده‌اند.
پناهی تاکید کرد شجاعت واقعی متعلق به کسانی است که سالها در زندانهای ایران در گمنامی دوران محکومیت خود را میگذرانند: «کسانی هستند که ۱۰ تا ۱۵ سال زندان را تحمل میکنند. یکی از همکارانم یکچهارم عمرش را در زندان گذرانده است.»
این کارگردان سرشناس افزود: «آن‌ها کارهای مهمتری میکنند اما ناشناخته ماندهاند.»
