در آستانه سال‌روز کشته شدن حسن نصرالله، رهبر پیشین حزب‌الله لبنان، یک رسانه اسرائیلی جزییاتی از عملیات منجر به مرگ او را فاش کرد. بر اساس این گزارش، فناوری‌های جدید از یک سو و خطای محاسباتی نصرالله از سوی دیگر، زمینه را برای انجام عملیات و فروپاشی فرماندهی حزب‌الله فراهم آورد.
پایگاه خبری واینت یک‌شنبه ۳۰ شهریور در گزارشی به بازخوانی کارزار رفع تهدید حزب‌الله و حذف رهبران آن از سوی اسرائیل پرداخت.
واینت نوشت در روز حمله به نصرالله نیروهای موساد در حالی که شانس زنده ماندن خود را ۵۰-۵۰ ارزیابی کردند، از کوچه‌ای باریک در محله متراکم و شیعه‌نشین حاره‌حریک در ضاحیه، خود را به برجی مسکونی رساندند که در زیر آن، پناهگاه زیرزمینی و مرکز فرماندهی حزب‌الله قرار داشت.
بر اساس این گزارش، واحد ۸۲۰۰ و اطلاعات ارتش اسرائیل به اطلاعاتی دقیق دست یافته بودند که نشان می‌داد قرار است نصرالله در این محل با عباس نیلفروشان، از فرماندهان نیروی قدس سپاه پاسداران و علی کرکی، فرمانده جبهه جنوبی حزب‌الله که از او به‌عنوان جانشین احتمالی نصرالله یاد می‌شد، دیدار کند.
تنها شماری اندک از نزدیکان نصرالله از وجود چنین پناهگاهی خبر داشتند.
ماموران موساد باید دستگاه‌ها را در نقاط از پیش تعیین‌شده در ساختمان بالای این مجموعه کار می‌گذاشتند.
حتی اگر افراد حزب‌الله متوجه حضورشان نمی‌شدند، همچنان خطر مرگ بر اثر ترکش بمب‌های اسرائیلی که در آن منطقه فرود می‌آمدند، وجود داشت.
تجهیزات مورد استفاده
واینت در ادامه گزارش خود نوشت تجهیزات به‌کار رفته از سوی نیروهای موساد در این عملیات حاصل پروژه‌ای بود که در سال ۲۰۲۲، حدود یک سال پیش از حمله هفتم اکتبر حماس، تکمیل شد.
این تجهیزات برای حملات دقیق در عمق‌های مختلف زیرزمینی با همکاری وزارت دفاع اسرائیل، متخصصان اطلاعات و فناوری، نیروی هوایی و شرکت‌های رافائل و البیت طراحی شده بود.
هدف پروژه توسعه سامانه‌های هدایت و کلاهک‌های نفوذگر بود تا بمب‌ها در زمین‌های سنگی هم به‌دقت به اهداف مورد نظر اصابت کنند.
دقت این سلاح‌ها نقشی حیاتی و تعیین‌کننده داشت، چرا که حتی انحرافی یک متری می‌توانست به برخورد بمب به کنار تونل منجر شود و در نتیجه، رهبر حزب‌الله از این عملیات جان سالم به در ببرد.
در نهایت پنجم مهر ۱۴۰۳، ساعت ۶:۲۰ عصر به وقت محلی، ۱۰ جنگنده اسرائیلی ۸۳ بمب یک‌تنی را روی هدف رها کردند.
این عملیات با جنگنده‌های اف-۱۵آی از اسکادران ۶۹ و اف-۱۶آی انجام شد. در این حمله بمب‌های آمریکایی BLU-109 مورد استفاده قرار گرفتند.
واینت افزود ابتدا برنامه نیروی هوایی استفاده از نیمی از این تعداد بمب بود، اما یوآو گالانت، وزیر دفاع وقت اسرائیل، دستور داد بار انفجاری دو برابر شود تا مرگ نصرالله قطعی باشد.
در این حمله نصرالله، کرکی، نیلفروشان و حدود ۳۰۰ نفر دیگر که اکثر آن‌ها از اعضای حزب‌الله بودند، کشته شدند.
زمینه‌سازی حملات و خطای محاسباتی نصرالله
واینت در ادامه نوشت دیوید بارنیا، رییس موساد، شهریور ۱۴۰۳ در نامه‌ای به بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به او هشدار داد اگرچه در جریان رقابت‌های انتخاباتی آمریکا دو نامزد اصلی از احزاب جمهوری‌خواه و دموکرات از اسرائیل حمایت می‌کنند، اما در صورت پیروزی کامالا هریس، ممکن است سطح حمایت از اسرائیل کاهش یابد.
به همین دلیل، بارنیا پیشنهاد داد کارزار حمله به فرماندهی حزب‌الله در همان زمان آغاز شود.
در نتیجه، اسرائیل کارزار خود را مرحله‌به‌مرحله پیش برد: ابتدا ۹ مرداد ۱۴۰۳ فواد شکر را هدف قرار داد؛ ۲۸ شهریور همان سال با انفجار پیجرها ارتباطات نیروهای حزب‌الله را مختل کرد و سپس حمله به انبارهای راکت این گروه در «عملیات پیکان‌های شمالی» انجام گرفت.
به نوشته واینت، نصرالله به نظریه «تار عنکبوت» خود پایبند بود؛ اینکه اسرائیل با وجود توان نظامی، اراده جنگ ندارد ــ و گمان می‌کرد اسرائیل هرگز جرات نمی‌کند شخص او را هدف بگیرد. این خطای محاسباتی از مهم‌ترین دلایل مرگ رهبر حزب‌الله بود.
واینت به نقل از مقام‌های امنیتی نوشت: «حمله هفتم اکتبر ذهنیت ملی اسرائیل را تغییر داده بود. "عزم پساهولوکاست" اسرائیل از چیزی که نصرالله تصور می‌کرد، قوی‌تر بود.»
