۲۴ تشکل کارگری‌ـ‌اجتماعی و جمع‌های حمایتی در بیانیه‌ای به مناسبت سومین سالگرد خیزش «زن، زندگی، آزادی» اعلام کردند این مبارزه متوقف نخواهد شد. آن‌ها مطالبات محوری خود را «پایان آپارتاید جنسیتی»، «تضمین رفاه عمومی» و «آزادی‌های بی‌قید و شرط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی» عنوان کردند.
در این بیانیه که دوشنبه ۱۷ شهریور منتشر شد، خیزش «زن، زندگی، آزادی» به‌عنوان برآیند بیش از چهار دهه مقاومت توصیف و تاکید شده است که مطالبات جامعه از اعتراض به فقر و تبعیض تا مخالفت با سرکوب و تحقیر، همچنان زنده است.
امضاکنندگان این بیانیه با برشمردن مجموعه‌ای از بحران‌ها، از جمله شکاف عمیق فقر و ثروت، تبعیض جنسیتی، انباشت قدرت در دست اقلیتی کوچک و سرکوبگر، ارزان‌سازی و بی‌حقوقی نیروی کار، فساد ساختاری، بیکاری گسترده، مهاجرت‌های میلیونی، ویرانی محیط زیست، اتلاف و تاراج منابع و سرکوب سازمان‌یافته، این وضعیت جامعه را محصول «ساختار مستبدانه، تبعیض‌آمیز و خودکامه اسلام سیاسی» دانسته‌اند.
این تشکل‌ها با اشاره به اینکه شبح دلهره‌آور جنگ بر سر جامعه مدام در حال افزایش است، این وضعیت را نتیجه پیامدهای سیاست‌های جنگ‌افروزانه، مداخله‌گرایانه و اصرار بر حفظ و گسترش تسلیحات هسته‌ای و نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی دانسته و تاکید کرده‌اند این حکومت رمق ناچیز زندگی مردم را ذره ذره مکیده است.
آن‌ها از اعتراض‌های روزمره مردم بر سر معیشت و مقاومت در مقابل پروژه‌های مخرب زیست‌محیطی تا مطالبه آزادی زندانیان سیاسی و توقف اعدام‌ها به‌عنوان استمرار همان خیزش یاد و تاکید کردند این جدال‌ها قطعه‌های زنده و تداوم خیزش زن، زندگی، آزادی هستند.
ژینا (مهسا) امینی ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ از سوی ماموران گشت ارشاد در تهران دستگیر و دو روز بعد، یعنی ۲۵ شهریور، در حالی که در بازداشت پلیس و در اثر حمله نیروهای گشت ارشاد دچار بیهوشی شده بود، در بیمارستان درگذشت.
خبر بازداشت و بستری شدن او در بیمارستان ناآرامی‌های در شهر تهران را در پی داشت و مرگ او آغاز سلسله اعتراض‌هایی در بسیاری از شهرهای ایران شد که به خیزش زن، زندگی، آزادی شهرت یافت.
تشکل‌های کارگری_اجتماعی در بخش دیگری از بیانیه خود با تاکید بر اتکای جنبش به نیروی مردم در «خیابان‌ها، اعتصاب‌ها و همبستگی کارگران، زنان، جوانان، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده» اعلام کردند هدف تنها تغییر یک ساختار سیاسی نیست، بلکه پایان‌دادن به «صدها سال ستم و استثمار» و تبدیل رفاه، آزادی و برابری به واقعیتی جاری در زندگی روزمره است.
نویسندگان این بیانیه، راه دستیابی به آینده «مرفه، آزاد و برابر» را سازماندهی تشکل‌های مردمی و اعمال اراده جمعی در ساختار سیاسی دانسته و از همه نیروهای مترقی و مردمی خواسته‌اند حول مطالبات بنیادین جامعه، اتحاد خود را گسترش دهند.
نهاد اعدام نکنید، نهاد دادخواهان، شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث)، مدافعان حق کودکی در ایران، ندای زنان ایران، جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی و جمعی از معلمان اخراجی، از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
پیش از این در ۱۶ شهریور، حامد اسماعیلیون، از اعضای هیئت مدیره انجمن خانواده‌های جانباختگان پرواز پی‌اِس۷۵۲، از برگزاری هم‌زمان تظاهرات و تجمعات در بیش از ۲۰ شهر در سراسر جهان به مناسبت سومین سالگرد قتل ژینا (مهسا) امینی خبر داد و از ایرانیان دعوت کرد در این تظاهرات شرکت کنند.
او با انتشار ویدیویی اعلام کرد که یک‌شنبه ۱۴ سپتامبر برابر با ۲۳ شهریور در تجمعی که به مناسبت سومین سالگرد آغاز خیزش سراسری ۱۴۰۱ در شهر تورنتو برگزار می‌شود شرکت خواهد کرد.
