در این بیانیه که سهشنبه ۲۱ مرداد منتشر شد، تاکید شده است که تنها با قیام و ایستادگی، شجاعت و صدای بلند جمعی میتوان به این چرخه مرگ پایان داد.
امضاکنندگان این بیانیه از خانوادههای زندانیان محکوم به اعدام خواستهاند صدور احکام اعدام فرزندان و اقوام خود را پنهان نکنند و آنها را به شکل گسترده رسانهای کنند و با تجمع در مکانهای عمومی، صدای اعتراض خود را به این احکام غیرانسانی بلند کنند.
آنها اعلام کردهاند که تنها در ۱۵ مرداد، ۲۰ نفر در ایران اعدام شدهاند و از ابتدای مرداد تاکنون بیش از ۱۱۰ نفر در ایران به دار آویخته شدهاند.
زندانیان عضو این کارزار در ادامه خبر دادهاند که عامر پرکی بلوچزهی، زندانی سیاسی بلوچ، برای اجرای حکم اعدام به یکی از سلولهای انفرادی زندان زاهدان منتقل شده و جانش در خطر جدی است.
آنها با اشاره به اینکه در برابر این موج اعدامها، مقاومت زندانیان و مردم ادامه دارد، گزارش داده که کسبه و مردم سمیرم با تعطیلی بازار و مغازههای خود، در اعتراض به صدور حکم اعدام برای فاضل و مهران بهرامیان، صدای اعتراضشان را به گوش همگان رساندند.
پیش از این در ۱۴ مرداد، سازمان حقوق بشر ایران گزارش داده بود که اسامی و پروندههای ۶۷ نفر از زندانیانی را که با اتهامات سیاسی در خطر تایید حکم اعدام یا اجرای آن قرار دارند، گردآوری کرده است.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در بخش دیگری از بیانیه خود به انتقال ناگهانی وحید بنیعامریان، پویا قبادی، بابک علیپور، اکبر (شاهرخ) دانشورکار و محمد تقوی، پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام از زندان تهران بزرگ به زندان قزلحصار اشاره کرده است.
امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به اینکه بابک شهبازی و امید تباریمقدم، دو زندانی سیاسی دیگر نیز با ضربوشتم به زندان قزلحصار منتقل شدند، اعلام کردند: «این اقدام سرکوبگرانه بخشی از روند تشدید فشار بر زندانیان سیاسی و افزایش بیسابقه اجرای احکام اعدام در کشور است.»
قزلحصار کرج یکی از مخوفترین زندانهای ایران است که بسیاری از احکام اعدام زندانیان با اتهامات مختلف در آن اجرا میشود.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام آغاز شد و در هشتاد و یکمین هفته آن زندانیان محبوس در ۴۹ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.
این کارزار ماههای اخیر به یکی از جریانهای اعتراضی مهم در زندانهای ایران تبدیل شده و هر هفته با اعتصاب غذا و تحصن زندانیان، صدای اعتراض به احکام اعدام و روندهای قضایی ناعادلانه را زنده نگه میدارد.
در آخرین نمونه از این اعتراضها، ویدیوی منتشر شده در شبکههای اجتماعی نشان میدهد گروهی از خانوادههای زندانیان سیاسی همزمان با اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار خواستار برچیده شدن چوبههای دار و آزادی زندانیان سیاسی شدهاند.