احمد شاد، دبیر انجمن صنفی کارفرمایی تأمینکنندگان و توزیعکنندگان گوشت خام، با اشاره سیاستگذاریها در زمینه تامین نهادههای دامی اعلام کرد امروز سرانه مصرف گوشت قرمز در کشور به کمتر از یک کیلوگرم رسیده است.
او افزود: «روسیه و قزاقستان مهمترین مبادی استراتژیک تأمین ذرت و جو برای کشورمان است.»
بابک ربیعی، سرپرست سازمان آتشنشانی و خدمات ایمنی شهرداری اهواز اعلام کرد صبح چهارشنبه ۲۶ شهریور انفجاری در یک ساختمان رخ داد و شدت آن به حدی بود که چهار واحد مسکونی آن بهطور کامل تخریب شدند.
ربیعی گفت: «بررسیهای اولیه حاکی از آن است که نشت گاز علت وقوع این انفجار بوده اما تیمهای کارشناسی در حال بررسی جزییات و علت دقیق حادثه هستند.»
بهدنبال پایان جنگ ۱۲ روزه و اعلام آتشبس میان جمهوری اسلامی و اسرائیل در چهار تیر، موج آتشسوزیها، انفجارها و صداهای مهیب در شهرهای مختلف ایران آغاز شد و دستکم تا یک ماه و نیم به شکل مستمر ادامه داشت.
مسئولان جمهوری اسلامی «نشت گاز»، «نقص فنی» یا «پاکسازی مهمات جنگی» را دلیل این رخدادها اعلام کردند.
بر اساس گزارشها، قربانیان انفجار در اهواز دو کودک دو ساله، یک کودک سه ساله، یک مرد ۲۰ ساله، یک مرد ۲۵ ساله و یک زن ۵۵ ساله هستند.
به گفته مقامهای امداد و نجات شهر اهواز، این حادثه ۱۱ مصدوم داشت که هشت نفر از آنان به صورت سرپایی درمان شدند و یک نفر با سوختگی به بیمارستان منتقل شد.
دو مصدوم دیگر نیز تحت عمل جراحی قرار گرفتند.
علیرضا حلاج، معاون شهردار اهواز، اعلام کرد یک نفر از کشتهشدگان و دو نفر از مجروحان مربوط به خانه ویلایی مجاور بودند.
او گفت آواربرداری مجتمع مسکونی حادثهدیده ناشی از انفجار گاز به پایان رسیده و سه نفر در جریان عملیات آواربرداری از زیر آوار خارج شدند.
بررسیهای ایراناینترنشنال نشان میدهد از سوم تیر تا ۲۰ مرداد، دستکم ۵۰ انفجار و آتشسوزی بحثبرانگیز در ۱۹ استان کشور رخ داده است.
وقوع این انفجارها پس از آتشبس با اسرائیل، احتمال مربوط بودن برخی از آنها با مرگ مشکوک چهرههای امنیتی و نظامی و تردیدها درباره علت واقعی بروز آنها را افزایش داده است.
از میان تمام اماکنی که در این مدت انفجار یا آتشسوزی در آنها مورد تردید قرار گرفته است، حدود ۳۰ درصد کاربری تجاری، ۲۴ درصد کاربری مسکونی، ۱۶ درصد کاربری صنعتی، ۱۴ درصد کاربری نظامی، ۱۰ درصد کاربریهای عمومی و شش درصد نیز کاربری نامعلوم داشتند.
ویدیوهایی که در شبکههای اجتماعی منتشر شده، نشان میدهد زنان در میان تماشاگران نهتنها حجاب اجباری را کنار گذاشتهاند، بلکه با لباسهایی آشکارا غربی و بدون هیچ پوششی بر سر، آزادانه میرقصند.
این صحنهها در مکانی رقم میخورد که روزگاری به سلطنت ایران تعلق داشت و اکنون زیر نگاه هرچند محتاطانه اما رو به تساهل جمهوری اسلامی دیده میشود.
کنسرتروها آزادانه آواز میخوانند و میرقصند؛ کارهایی که همچنان بر اساس قانون کیفری جمهوری اسلامی «جرم» محسوب میشود و تا چند سال پیش با مجازاتهای سخت مواجه بود.
این تصاویر تضادی آشکار با دو سال قبل دارد؛ زمانی که چند زن در کنسرتی دیگر از سیروان خسروی بهدلیل آنچه مقامها «بدحجابی» نامیدند، بازداشت شدند.
مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد جان باخت؛ رخدادی که جرقه جنبش «زن، زندگی، آزادی» را زد. جنبشی که با خشونت مرگبار سرکوب شد اما بهنظر میرسد در نهایت بخشی از تمایلات سرکوبگرانه تهران را تعدیل کرده است.
اردیبهشتماه، شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی، اجرای «طرح حجاب و عفاف» را متوقف کرد. طرحی که بیم آن میرفت اجرای آن در شرایط فشارهای فزاینده ژئوپلیتیک و اقتصادی، تنشهای داخلی را شعلهورتر کند.
کنسرت و بقای حکومت
بهمن بابازاده، روزنامهنگار آزاد حوزه موسیقی، کنسرت سیروان خسروی را نشانهای از تغییری عمیقتر دانسته است.
او در شبکههای اجتماعی نوشت که حاکمیت و جمهوری اسلامی درس خود را گرفتهاند و از خیلی چیزها عبور کردهاند: «از حماقت لغو کنسرتها رد شده[اند].»
بابازاده ادامه داد که حاکمیت «یاد گرفته» و برای بقای خود پیش رفته است.
او همچنین به کنسرت گروه «بُمرانی» در شیراز اشاره کرد و آن را «آغاز حرکتی بزرگ برای تغییرات ساختاری» خواند و یادآوری کرد که: «شاد بودن حق مردم است.»
اما تنها چند روز بعد، مقامها اعلام کردند که گروه بمرانی از اجرا در شیراز و کل استان فارس منع شده است.
خبرگزاری مهر گزارش داد مقامهای استانی این گروه را به «رفتار هنجارشکنانه» در همان اجرا متهم کردهاند.
این اتفاق بار دیگر نشان داد که این روزنههای فرهنگی تا چه حد شکننده و در معرض بازگشت ناگهانی محدودیتها هستند.
پیشرفتی در کار است؟
با این حال، همه این تحولات را بهمثابه پیشرفت واقعی نمیبینند.
مرسده شاهینکار، از بازماندگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» که سه سال پیش با شلیک نیروهای امنیتی یک چشم خود را از دست داد، معتقد است این نوع آزادیها در واقع «آزادیهای کنترلشده» هستند؛ آزادیهایی که با هدف فروکش کردن خشم عمومی و جلوگیری از خیزش دوباره اعطا میشوند.
او میگوید اگرچه اعتراضات، تغییرات اجتماعی انکارناپذیری ایجاد کرده اما حکومت این تغییرات را تنها بهعنوان راهبردی برای بقا مدیریت میکند.
با این حال، در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا امینی، تصاویر جوانان ایرانی در کنسرتها - بیحجاب، در حال آواز خواندن و خندیدن در کنار یکدیگر - نیرویی آرام و پرمعنا با خود دارد.
برای بسیاری، این تصاویر یادآور آن است که میراث او همچنان زنده است.
