با تصویب سران قوا، روز برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری ایران ۸ تیرماه تعیین شد

حماس که از حکومت ایران حمایت‌های مالی و نظامی دریافت می‌کند، پس از اعلام خبر مرگ رئیسی به او ادای احترام کرد.

این گروه، رییس پیشین دولت جمهوری اسلامی را به دلیل آن‌چه «پشتیبانی از مقاومت فلسطین و تلاش‌های خستگی‌ناپذیر در همبستگی با فلسطینیان» خواند، ستایش کرد.

با این حال، به نظر می‌رسد مردم غزه با تمجید حماس از مواضع رئیسی در قبال مساله فلسطین موافق نیستند.

ناجی خضیر، یکی از ساکنان دیر البلح، در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه درباره مرگ رئیسی گفت: «او هرگز از ما حمایت نکرد، هرگز به وعده‌های خود عمل نکرد، هرگز خواستار برقراری آتش‌بس نشد و هرگز در کنار ما نایستاد. او به هیچ وجه ارتباطی به ما ندارد.»

دیر البلح که در مرکز نوار غزه قرار دارد، اکنون به پناهگاهی برای جمعیت انبوهی از آوارگان فلسطینی بدل شده است.

بلال خدری، یکی از آوارگان فلسطینی به خبرگزاری فرانسه گفت رئیسی «برای ما و غزه هیچ اهمیتی ندارد».

شبه‌نظامیان حماس روز ۱۵ مهر ۱۴۰۲ (هفتم اکتبر) با حمله به جنوب اسرائیل حدود هزار و ۲۰۰ نفر را کُشتند و بیش از ۲۴۰ نفر را به گروگان گرفتند که از این تعداد تاکنون ۱۱۲ تن آزاد شده‌اند.

اسرائیل در پاسخ به این حمله، عملیات نظامی وسیعی را در نوار غزه آغاز کرد که بر اساس آمار وزارت بهداشت حماس، تاکنون بیش از ۳۵ هزار کشته و ۷۹ هزار زخمی بر جای گذاشته است.

مقام‌های جمهوری اسلامی بارها گمانه‌زنی‌ها را در خصوص نقش تهران در تهاجم هفتم اکتبر تکذیب کرده‌اند. با این وجود، حکومت ایران مکررا از حمله حماس به اسرائیل حمایت کرده و آن را یک «موفقیت» خوانده است.

ساکنان غزه معتقدند آن‌چه در حال حاضر اهمیت دارد، نه کشته شدن رئیسی، بلکه اوضاع وخیم انسانی در این باریکه است.

سازمان ملل اخیرا اعلام کرد از زمان آغاز عملیات اسرائیل در رفح در دو هفته گذشته، حدود ۸۱۰ هزار فلسطینی از این منطقه گریخته‌اند.

خبرگزاری فرانسه گزارش داد کودکان در رفح باید برای دریافت جیره غذایی خود در صف‌ منتظر بمانند.

مارتین گریفیث، هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد روز ۳۰ اردیبهشت نسبت به کمبود شدید سوخت و احتمال بالای وقوع قحطی در نوار غزه هشدار داد.

روبا العزیزه، یکی دیگر از ساکنان دیر البلح به کشته شدن رئیسی و شرایط بحرانی در غزه پرداخت و تاکید کرد: «من تنها برای هم‌وطنانم که هر روز می‌میرند، برای هزاران قربانی و شهیدی که جان می‌دهند، و برای این‌که هیچ‌کسی به فکر ما نیست، غصه می‌خورم.»

حسام عبدالله، فلسطینی ساکن غزه هم گفت: «چرا باید به مردی اهمیت بدهم که تنها برای ما ویرانی به همراه داشته است؟ ... با این همه تخریب و ویرانی که با آن رو‌به‌رو بوده‌ایم، هیچ کشوری به ما توجه نکرده.»

بالگرد حامل رئیسی و تعدادی دیگر از مقام‌های جمهوری اسلامی، از جمله حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه و محمدعلی آل‌هاشم، امام جمعه تبریز روز ۳۰ اردیبهشت در منطقه کوهستانی ورزقان در آذربایجان شرقی سقوط کرد.

بسیاری از ایرانیان در ایران و سایر نقاط جهان با استقبال از کشته شدن رئیسی در این سانحه، به رقص، پایکوبی، آتش‌بازی و شادنوشی پرداخته‌اند.

نام رئیسی با «هیات مرگ» و اعدام‌ هزاران تن از زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ گره خورده است. هیات مرگ کمیته‌ای برای تصمیم‌گیری درباره زنده ماندن یا اعدام زندانیان سیاسی در آن سال بود.

یکی از واکنش‌های مرسوم سال‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی، این است که کاربران می‌گویند اگر اتفاق مد نظرشان بیفتد «من نود می‌دهم». منظورشان از نود واژه انگلیسی (nude) به معنای برهنه است.
همین موضوع موجب شد پس از انتشار خبر رسمی کشته شدن رئیسی و همراهانش، تعداد زیادی تصویر برهنه یا نیمه‌برهنه از کاربران زن و مرد شبکه اجتماعی ایکس منتشر شود.
برخی تصاویر از سوی خود کاربران یا به شکل ناشناس با عبارت‌هایی مانند «الوعده‌ وفا» منتشر شده است.
سخت‌گیری جمهوری اسلامی در حوزه حجاب اجباری و جنگ خیابانی که علیه زنان با عنوان «عفاف و حجاب» به راه انداخته، کاربران مخالف حکومت در شبکه‌های اجتماعی را بر آن داشته تا با حمله به ارزش‌ها و خط قرمزهای مطلوب نظام، با انتشار تصاویر عریان و نیمه‌عریان از بدن انسان، ایدئولوژی حکومت را به چالش بکشند.
همه ماجرا البته به انتشار تصاویر برهنه خلاصه نشد و بسیاری کاربران مخالف حکومت، با خبر مفقود شدن و مرگ ابراهیم رئیسی شوخی کردند که برخی از آنان از ظرایف زیادی در طنزپردازی برخوردار بود.
در کنار شوخی‌هایی که با موضوع سقوط بالگرد دست‌به‌دست می‌شد، بعضی دیگر از مخالفان حکومت هم ویدیوهای مربوط به رقص و شادی کشته‌شدگان اعتراضات سال‌های اخیر علیه حکومت یا خانواده‌های آنان را منتشر کردند.

شاهزاده رضا پهلوی افزود: رئیسی از همان نخستین سال‌های روی کار آمدن این رژیم در کسب و کار مرگ و اعدام و جنایت بود و دستانش آغشته به خون هزاران هزار ایرانی.

بی‌جهت نیست که ملت ایران و به‌ویژه خانواده‌های قربانیان رئیسی، امروز از مرگ وی شادمانند و شاید تنها افسوس‌شان این است که او سقوط جمهوری اسلامی را ندید و برای جرم‌ و جنایت‌هایش محاکمه نشد.
ملت آگاه ایران در عین حال، به خوبی می‌داند که رئیسی، جلاد خمینی و خامنه‌ای، و کارگزار آنها در سرکوب و فساد و ترور بود و سیاست‌های رژیم در عرصه داخلی و خارجی با مرگ او تغییر نخواهد کرد. از هم‌اکنون می‌توان انتظار داشت که جایگزین رئیسی که از دل یک سیرک انتخاباتی دیگر بیرون خواهد آمد نیز هم‌چون او فردی فاسد و جنایتکار خواهد بود. ملت ما اما به کمتر از نابودی جمهوری اسلامیِ که ایران را اشغال کرده‌، راضی نخواهد شد و با قدرت و همبستگی افزون‌تر به مبارزه با رژیمی که هر روز ضعف و چنددستگیش آشکارتر می‌شود، ادامه خواهد داد.
به یاد و نام تک‌تک قربانیان ابراهیم رئیسی، تلاش‌های خود را برای آزادی و بازپس‌گیری میهن‌مان دوچندان می‌کنیم که جهان نیز بدون جمهوری اسلامی و سرکردگان جنایتکارش جای بهتری برای زندگی خواهد بود.