نشریه فارین پالیسی در گزارشی تازه به بررسی رقابت تسلیحاتی میان قدرت‌های بزرگ جهان در حوزه موشک‌های هایپرسونیک پرداخته و نوشته است که چین و روسیه در این زمینه از ایالات متحده پیشی گرفته‌اند، هرچند واشینگتن در تلاش است عقب‌ماندگی خود را جبران کند.
بر اساس این گزارش، چین در رژه نظامی اخیر خود مجموعه‌ای از موشک‌های هایپرسونیک ضدکشتی را به نمایش گذاشت که به گفته کارشناسان می‌توانند تهدیدی مستقیم برای ناوهای هواپیمابر آمریکا باشند. چین از سال ۲۰۲۰ وسیله گلاید هایپرسونیک DF-ZF را وارد خدمت کرده و شمار آزمایش‌هایش در دهه گذشته دست‌کم ۲۰ برابر بیشتر از آمریکا بوده است. این سامانه می‌تواند پس از رها شدن از یک موشک حامل در جو زمین، با سرعتی چند برابر صوت به سمت هدف حرکت کند و مسیر خود را نیز تغییر دهد.
روسیه نیز با برنامه‌هایی چون «آوانگارد» و «زیرکون» مدعی است این سلاح‌ها را وارد مرحله تولید کرده است. آوانگارد یک وسیله گلاید هایپرسونیک است که می‌تواند بر روی موشک‌های قاره‌پیما نصب شود و با سرعتی بسیار بالا، سامانه‌های دفاعی را پشت سر بگذارد. زیرکون موشک کروز هایپرسونیک دریایی است که برای هدف قرار دادن کشتی‌های جنگی و تأسیسات ساحلی طراحی شده و سرعت آن حدود ۹ ماخ برآورد می‌شود. به زبان ساده، موشکی که با سرعت ۹ ماخ حرکت می‌کند، در یک ساعت می‌تواند بیش از ۱۱ هزار کیلومتر بپیماید؛ یعنی چیزی حدود فاصله تهران تا توکیو.
با وجود تبلیغات کرملین، کارنامه عملیاتی مسکو چندان قابل‌توجه نبوده؛ اوکراین اعلام کرده ده‌ها موشک «کینژال» و حتی برخی از موشک‌های «زیرکون» روسیه را سرنگون کرده است. کینژال موشکی هواپرتاب است که بر پایه فناوری موشک‌های بالستیک قدیمی ساخته شده و مسکو آن را هایپرسونیک معرفی می‌کند، اما قدرت مانور و فناوری آن نسبت به نسل‌های جدید محدودتر است.
در سوی دیگر، ایالات متحده با وجود سرمایه‌گذاری‌های جدید، بارها در توسعه این سلاح‌ها دچار تاخیر شده است. ارتش آمریکا وعده داده سامانه «دارک ایگل» که سامانه گلاید هایپرسونیک ارتش آمریکا است را تا پایان امسال عملیاتی کند.
نیروی هوایی آمریکا همچنین پروژه‌های ARRW و HACM را به ترتیب برای سال‌های ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی کرده است. ARRW یک وسیله گلاید هایپرسونیک هواپرتاب که از جنگنده‌ها شلیک می‌شود. HACM موشک کروز هایپرسونیک نیروی هوایی آمریکا که با موتور جت‌های خاص (اسکرم‌جت) کار می‌کند و هدف آن حملات سریع و دقیق به اهداف استراتژیک است.
با این حال، به گفته کارشناسان، واشینگتن همچنان به برتری‌های دیگری مانند ناوگان گسترده‌تر و هواپیماهای پنهانکار خود تکیه دارد که چین فاقد آن است.
فارین پالیسی یادآور می‌شود که موشک‌های هایپرسونیک به دلیل سرعت بسیار بالا و قابلیت تغییر مسیر، رهگیرناپذیر محسوب می‌شوند و برای هدف قرار دادن نقاط حساس و فوری مانند ناوهای هواپیمابر یا فرماندهان ارشد نظامی طراحی شده‌اند.
این رقابت تنها به سه قدرت اصلی محدود نمی‌شود. در سال‌های اخیر جمهوری اسلامی ایران نیز مدعی دستیابی به فناوری موشک‌های هایپرسونیک شده است. با این حال، بسیاری از تحلیل‌گران غربی این ادعا را بیشتر در حد تبلیغات نظامی و جنگ روانی می‌دانند تا واقعیتی قابل اتکا.
