خبرگزاری رویترز در گزارشی، زندگی نابسامان اهالی پاکستان در ماه‌های اخیر را روایت کرده است. مردمی که در جریان مناقشه مرزی با هندوستان خانه‌های خود را ترک کردند، پس از بازگشت، دوباره و این‌بار به دلیل سیل ویرانگر، ناچار به ترک کاشانه شدند.
رویترز داستان زندگی شخصی به نام «شما» را روایت کرده و نوشته است: وقتی سیلاب از آن سوی مرز هند وارد روستای او در شرق پاکستان شد، «شما» می‌دانست باید چه کند؛ چهار فرزندش را جمع کرد و آماده رفتن شد.
امسال این دومین بار بود که «شما» مجبور به فرار شد؛ بار نخست در اردیبهشت، هنگام درگیری‌های مرزی میان هند و پاکستان، او خانه‌اش را ترک کرده بود.
رویترز به نقل از این مرد ۳۰ ساله نوشت: «چند بار باید خالی کنیم و برویم؟ در جنگ خیلی چیزها را از دست دادیم؛ بچه‌ها نتوانستند به مدرسه بروند. حالا هم سیل مجبورمان می‌کند دوباره برویم.»
رنج این شهروند، در سراسر منطقه سیل‌زده «کاسور» تکرار می‌شود؛ جایی که خانواده‌ها از اردیبهشت تاکنون، خسته و درمانده، ناچار به جا‌به‌جایی‌های پی در پی شده‌اند؛ اول به‌دلیل جنگ و اکنون به‌دلیل سیل.
کاسور تنها چند کیلومتر با مرز هند فاصله دارد. جایی که اهالی از پشت‌بام خانه‌ها یا روی قایق‌های امدادی، می‌توانند پاسگاه‌های مرزی هندوستان را ببینند.
«بی‌بی زبیده» ۲۷ ساله، از شهروندان این منطقه، با اشاره به سیلابی که از یک ماه پیش آغاز شده، می‌گوید: «وقتی اینجا زندگی می‌کنی، زندگی را همراه با تهدید جنگ و سیلاب انتخاب کرده‌ای. اما کجا می‌شود رفت؟»
او اکنون همراه هفت عضو خانواده‌اش در خانه‌ای سه اتاقه مقابل مسجدی زندگی می‌کند که از بلندگوهایش به جای اذان، پیام تخلیه پخش می‌شود.
دو کشور هندوستان و پاکستان، رودخانه‌هایی مشترک دارند که بیش از شش دهه بر اساس «پیمان آب‌های سند» مدیریت می‌شد اما هند اوایل امسال پس از حمله‌ای که به کشته شدن ۲۶ نفر انجامید و دهلی‌نو آن را کار شبه‌نظامیان مورد حمایت اسلام‌آباد دانست – ادعایی که پاکستان رد می‌کند – این پیمان را تعلیق کرد.
آن حمله به نبردهای کوتاه اما شدید مرزی میان دو کشور هسته‌ای منجر شد و خانواده‌هایی چون اهالی روستای کاسور را به فرار واداشت.
رویترز گزارش داده اهالی، موتور‌سیکلت، وسایل خانه و دام‌های خود را در قایق‌های چوبی باریک کنار بچه‌هایشان جا داده‌اند و نیروهای امداد آنها را از میان زمین‌های کشاورزی که به رودخانه تبدیل شده‌اند، عبور می‌دهند.
«محمد ارسلان»، امدادگری که این روزها بیش از هزار و ۵۰۰ نفر را با قایق به مناطق امن منتقل کرده، با بیان این‌که بسیاری از روستاییان از تخلیه خودداری می‌کنند، گفت: «مردم می‌ترسند دزدها اموال باقی‌مانده‌شان را ببرند. آنها خسته‌اند؛ بارها این کار را کرده‌اند. حیواناتشان را هم دوست دارند و گاهی حاضر نیستند بدون بز و گوسفندهایشان بروند.»
سازمان مدیریت بحران استان پنجاب اعلام کرد حجم آب در رود «ستلج» از رودهای مشترک هندوستان و پاکستان در نزدیکی «گندا سینگ والا» به بالاترین سطح طی دهه‌های اخیر رسیده است.
پس از باز شدن دریچه‌های سد در سمت هندوستان تاکنون دست‌کم ۲۸ نفر جان باخته‌اند و سیل با حرکت به جنوب پنجاب، مناطق تازه‌ای را تهدید می‌کند.
در هند نیز بارش‌های شدید ناگهانی در مناطق «رامبان» و «ماهور» ایالت جامو و کشمیر، ۱۰ کشته بر جا گذاشت.
پنجم شهریور، باران‌های سیل‌آسا در رشته‌کوه هیمالیا دست‌کم ۳۶ کشته در هند بر جای گذاشت.
با بحرانی شدن وضعیت، هند تمامی دریچه‌های سدهای بزرگ در بخش کشمیر خود را به‌دلیل بارش‌های سنگین گشود و به پاکستان درباره احتمال وقوع سیلاب در پایین‌دست هشدار داد.
آبی که هند از سدها رها کرده، تنها در یک روز معادل ۲.۳ برابر کل ظرفیت سد کرج است.
مقام‌های پاکستانی می‌گویند بحران به‌دلیل تصمیم هند برای تعلیق پیمان آبی سند و توقف تبادل داده‌های آبی تشدید شده است.
اسلام‌آباد همچنین هند را متهم کرد حجم زیادی از آب را بدون هشدار کافی رها کرده است.
احسن اقبال، وزیر برنامه‌ریزی پاکستان، در این خصوص گفت: «اگر پیمان فعال بود، می‌توانستیم پیامدها را بهتر مدیریت کنیم.»
با این حال هند عمدی بودن سیل‌سازی را رد کرد و باران‌های موسمی بی‌وقفه را مقصر وضعیت دانست.
مقام‌های هندی گفتند چند هشدار سیل صادر شده بوده و دو دریچه سد «مادهوپور» بر رودخانه راوی هم به‌دلیل فشار آب تخریب شده است.
