او که یکی از ۱۵ زن زندانی در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات بود، جزئیاتی را از وضعیت زندان پس از حمله اسرائیل منتشر کرد.
گونهای نوشت در لحظه انفجارها، درهای سلولها همچنان بسته بود و زنان زندانی خودشان با شکستن درها جانشان را نجات دادند.
این فعال پیشین دانشجویی اعلام کرد پس از انفجار، ماموران امنیتی آنها را ابتدا به قرنطینه زندان قرچک منتقل کردند و پس از گذشت دو روز، به خانهای امن متعلق به وزارت اطلاعات در مکانی نامعلوم فرستادند.
او درباره نحوه بازداشت خودش نیز نوشت بهدلیل درخواست برای ارائه حکم قضایی از سوی ماموران، با خشونت مواجه شده و از ناحیه آرنج دستش دچار شکستگی شده است؛ آسیبی که به گفته او همچنان عوارض آن ادامه دارد.
این زندانی سیاسی پیشین تاکید کرد که ماموران وزارت اطلاعات در جریان بازداشت او از سلاح گرم در فضای بسته خانه استفاده کردهاند و سه گلوله به دیوار کنار او شلیک شده است. او افزوده که هنوز پوکههای آن گلولهها را در اختیار دارد.
گونهای همچنین از ضربوجرح پدر و مادرش توسط ماموران امنیتی خبر داد و نوشت: «چهارشنبه ۲۸ خرداد، چهار روز پس از بازداشت، با پدر و مادرم تماس گرفتم و متوجه شدم که آنها بهشدت، بهویژه در ناحیه صورت، مورد ضربوشتم قرار گرفتهاند و پس از مراجعه به پزشکی قانونی، طول درمان برایشان صادر شده است.»
او در ادامه اعلام کرد وزارت اطلاعات بدون صدور هیچگونه قرار بازداشت، بهمدت ۳۴ روز او را بازداشت و سپس در خیابان رها کرد.
این فعال پیشین دانشجویی خبر داد که در شعبه سوم بازپرسی دادسرای امنیت با موارد «تبلیغ علیه نظام به نفع گروههای معاند»، «نشر اکاذیب و سیاهنمایی به نفع معاندین»، «اهانت به رهبری» و «حضور بدون رعایت حجاب شرعی در ملاعام» تفهیم اتهام شده است.
او اسامی ۱۴ زن دیگر حاضر در بند ۲۰۹ را نیز منتشر کرد:
دنیا حسینی، ارغوان فلاحی، پرستو هاشمی که مبتلا به سرطان است، دنیا کمالی، رها ناظر، مینا که سالمند و نیازمند رسیدگی فوری است، لیدا، زندانی کلیمی، شیده، شیدا و نوشین که هر سه زنانیان بهایی هستند، سیسیل، زینب که زندانی عراقی-ترکی است، رودابه با نام دیگر زهرا و تکتم.