قاسم رضایی، جانشین فرمانده انتظامی، در دیدار با امینحسین رحیمی، وزیر دادگستری، خواستار پیگیری تصویب قانون بهکارگیری سلاح گرم شد و افزود: «حمایتهای همهجانبه قضایی از ماموران میتواند برای انجام موفقیتآمیز ماموریتها به آنها انگیزه بیشتری بدهد.»
وی با اشاره به بهکارگیری پابندهای الکترونیکی که به گفته او باعث کاهش جرایم و کنترل مجرمان میشود نیز گفت: «این رویکرد بسیار مهم است و باید موانع قانونی آن رفع شود.»
صفحه اینستاگرام نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی با اعلام این خبر نوشت که دفتر بند زنان زندان اوین روز ۱۷ شهریور احضاریهای به این پنج زن زندانی سیاسی ابلاغ کرد که بر اساس آن، آنها برای تفهیم اتهام به دادسرای اوین (دادسرای ناحیه ۳۳ مقدس اردبیلی) احضار شدند.
طبق این گزارش آنها اعلام کردند که در دادسرا حاضر نمیشوند و روز ۱۸ شهریور از رفتن به دادسرا سرپیچی کردند.
این پرونده تازه پس از اعتراض رو ۱۶ مرداد زنان زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین به اعدام رضا رسایی و ضرب و شتم آنها به دست نیروهای امنیتی و انتظامی اوین گشوده شده است.
ایراناینترنشنال روز ۱۸ مرداد در گزارشی نوشت در پی اعتراض زندانیان بند زنان زندان اوین به اعدام رسایی و هجوم گارد حفاظت به آنها، دستکم ۱۷ زندانی مجروح شدند یا از حال رفتند.
به نوشته صفحه اینستاگرام محمدی، با وجود آثار ضرب و شتم شدید بر بدن زندانیان، زندان و دادستانی از حضور نماینده پزشکی قانونی برای ثبت کبودی و جراحتها جلوگیری کرده و حتی از اعزام برخی از آسیبدیدگان به بیمارستان با وجود دستور پزشک زندان جلوگیری کردند.
زنان زندانی سیاسی در روزهای سوم و ششم مرداد در اعتراض به صدور حکم اعدام (از جمله علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی) و اجرای گسترده احکام اعدام در حیاط بند زنان زندان اوین تحصن کردند.
پس از آن ۱۵ نفر از آنها به دلیل اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام و با دستور کمیته انضباطی زندان اوین از برقراری تماس و ملاقات با خانواده به مدت یک تا سه ماه محروم شدند.
پخشان عزیزی، الهه فولادی، گلرخ ایرایی، وریشه مرادی، نرگس محمدی، محبوبه رضایی، ریحانه انصارینژاد، سمانه اصغری، آنیشا اسداللهی، پریوش مسلمی، مریم یحیوی، سارینا جهانی، ساناز یکتا، نسرین خضریجوادی و زهرا صفایی این ۱۵ زندانی هستند.
از میان این افراد سروناز احمدی، مترجم زندانی که به صرع مبتلاست، از روز ۱۷ شهریور در اعتراض به محرومیت از اعزام به مرخصی درمانی دست به اعتصاب دارو زده است.
حورا نیکبخت و پریوش مسلمی نیز به ترتیب دو و شش روز است که در اعتراض به محرومیت از تماس و ملاقات با خانواده تحصن کرده و در اعتصاب غذا هستند.
از میان زنانی با پروندهسازی تازه مواجه شدهاند، نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل با حکم ۱۳ سال و سه ماه زندان قابل اجرا، محبوبه رضایی با حکم شش سال و سه ماه زندان قابل اجرا و پریوش مسلمی با حکم دو سال زندان قابل اجرا در زندان هستند.
پخشان عزیزی بابت اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده و وریشه مرادی نیز با اتهام مشابه در خطر صدور احکام سنگین همچون اعدام قرار دارد.
نهادهای امنیتی و قضایی و سازمان زندانها در ایران، بارها به دلیل فعالیتهای زندانیان سیاسی در زندان و نوشتن نامهها و امضای بیانیهها از سوی آنها، برایشان پروندهسازی کردهاند.
شماری از این زندانیان با این پروندهسازیها با احکام حبس، شلاق، تبعید و جزای نقدی محکوم شده و برخی نیز پروندههایشان همچنان در دست بررسی است.
یادداشت نمایندگی دائم جمهوری اسلامی در دفتر سازمان ملل متحد و سایر سازمانهای بینالمللی مستقر در وین، از جمله آژانس بینالمللی انرژی اتمی، در واکنش به گزارشهای اخیر مدیرکل آژانس به شورای حکام روز یکشنبه ۱۸ شهریور منتشر شد.
در این یادداشت آمده است: «آژانس اسناد معتبری را درباره ادعای "مواد هستهای اعلام نشده و فعالیتهای مرتبط هستهای" به ایران ارائه نکرد و ایران موظف نبوده و نیست به درخواستهای آژانس درباره اسناد غیرمعتبر و ساختگی پاسخ دهد.»
نمایندگی جمهوری اسلامی افزود آژانس تمامی اسناد و اطلاعات ارائه شده از سوی اسرائیل را معتبر میداند و «این امر باعث نتیجهگیریهای آژانس بر اساس مفروضات نادرست و غیرقابل اعتماد گردیده است.»
این اولین بار نیست که مقامهای جمهوری اسلامی اسناد این نهاد نظارتی سازمان ملل را «غیرمعتبر» میدانند.
در خردادماه نیز نمایندگی جمهوری اسلامی در وین در واکنش به گزارش مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی در مورد رفع نشدن ابهامها درباره یافتن ذرات اورانیوم با منشا انسانی در تورقوزآباد، این گزارش را «بر اساس اطلاعات و شواهد غیر معتبر» خواند و نوشت تورقوزآباد یک «انبار ضایعات صنعتی» است.
جمهوی اسلامی در آن بیانیه نیز درباره کشف اورانیوم غنیشده با منشا انسانی در برخی سایتها اعلام کرد: «جابهجایی کانتینرها از یک مکان صنعتی به مکان دیگر که یک فعالیت معمول است، نمیتواند دلیل محکمی برای هر ادعایی در نظر گرفته شود.»
اولین بار، بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، مهرماه ۱۳۹۷ در سخنرانی خود در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل، با نشان دادن نقشه و عکس به مکانی در تورقوزآباد کهریزک در جنوب غربی تهران اشاره کرد.
او گفت حکومت ایران یک انبار مخفی مواد و تجهیزات هستهای در این روستا دارد.
نتانیاهو افزود: «اسرائیل درباره وجود این انبار به آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارش داده است.»
مقامهای حکومت ایران در واکنش به سخنان نخستوزیر اسرائیل گفته بودند محل مورد اشاره نتانیاهو در تورقوزآباد «فقط یک کارگاه ساده قالیشویی» است.
بهرام قاسمی، سخنگوی وقت وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، درباره انبار تورقوزآباد گفت: «این یک شو و نمایش جدید از سوی مقامهای اسرائیل است که اگر چه ارزش پرداختن ندارد اما آن را شدیدا تکذیب و رد میکنیم.»
او افزود: «در عصر جدید، جهانیان به این نوع سخنان دروغ، نسنجیده و بیمحتوا و شوهای دروغین تنها با صدای بلند خواهند خندید».
عباس عراقچی، معاون وقت وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی و عضو ارشد تیم مذاکرهکننده هستهای ایران در آن مقطع نیز در واکنشی طعنهآمیز گفت: «به نظر میرسد کسی باید نتانیاهو را سر کار گذاشته باشد.»
در یادداشت تازه نمایندگی جمهوری اسلامی در روز ۱۸ شهریور بار دیگر مواضع قبلی تکرار شده و آمده است: «در تحقیقات مبسوط ما در زمینه سابقه فعالیتهای انجام شده در این مکان، به استثنای خرابکاری که محتملترین نشانه است، هیچ دلیل دیگری برای وجود چنین ذراتی را نمیتوان در نظر گرفت.»
سه سال پیش، محمود احمدینژاد، رییس پیشین دولت جمهوری اسلامی، با اشاره به «عملیات سنگین اسرائیل در ایران» گفت: «باند فاسد امنیتی باید نقش خود را در ترور دانشمندان هستهای و انفجارهای نطنز تشریح کند. اسناد سازمان فضایی را بردند، در تورقوزآباد آمدند و آن عملیات سنگین را انجام دادند و چند وانت اسناد را بردند.»
جمهوری اسلامی: نگرانی آژانس درباره تولید اورانیوم با غنای بالا در ایران تعجبآور است
در یادداشت نمایندگی جمهوری اسلامی همچنین درباره نگرانی آژانس بینالمللی در مورد تولید اورانیوم با غنای بالا در ایران آمده که این نگرانی «بسیار تعجبآور است».
نمایندگی جمهوری اسلامی تاکید کرد: «هیچ محدودیتی در سطوح و مقادیر غنیسازی پیشبینی شده در موافقتنامه پادمان جامع وجود ندارد.»
بر اساس آخرین گزارشهای محرمانه آژانس بینالمللی انرژی اتمی که روز هشتم شهریور به رویت خبرگزاری رویترز رسید، جمهوری اسلامی همچنان برنامه تولید اورانیوم با غنای بالای خود را که میتواند برای ساخت سلاح هستهای به کار گرفته شود، ادامه میدهد.
در این گزارشها تاکید شده که بهرغم همه نگرانیها، جمهوری اسلامی ذخایر اورانیوم غنیسازیشده با غلظت بالا را افزایش داده است.
کشورهای غربی میگویند غنیسازی اورانیوم به این غلظت، هیچ توجیه غیرنظامی ندارد.
شورای حکام روز ۱۶ خرداد قطعنامه پیشنهادی بریتانیا، فرانسه و آلمان، موسوم به تروئیکا، را درباره برنامه هستهای جمهوری اسلامی با ۲۰ رای موافق، ۱۲ رای ممتنع و دو رای مخالف به تصویب رساند.
در این قطعنامه از حکومت ایران خواسته شده تا همکاری با آژانس بینالمللی انرژی اتمی را بهبود بخشد و ممنوعیت ورود «بازرسان مجرب» آژانس را لغو کند.
جمهوری اسلامی روز ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ مجوز فعالیت گروهی از بازرسان آژانس در ایران را باطل کرد.
نمایندگی جمهوری اسلامی در یادداشت توضیحی خود در این خصوص نوشت: «ایران حق حاکمیت خود برای اعتراض به لغو انتصاب بازرسان آژانس، نه تنها در زمان پیشنهاد انتصاب بلکه در هر زمان دیگری پس از انتصاب را نیز برای خود محفوظ میدارد.»
در سالهای اخیر مقامهای حکومت ایران مکررا به توانایی جمهوری اسلامی برای ساخت سلاح هستهای اشاره کردهاند و اخیرا از تغییر دکترین هستهای تهران سخن گفتهاند.
علیاکبر صالحی، رییس پیشین سازمان انرژی اتمی، در بهمنماه ۱۴۰۲ با تایید تلویحی دستیابی جمهوری اسلامی به توانایی ساخت بمب اتمی گفت: «ما همه آستانههای علم و فنآوری هستهای را داریم.»
بر اساس اطلاعات رسیده، سروناز احمدی، مترجم حوزه زنان و مددکار اجتماعی کودکان که روز ۱۶ مرداد با حمله ماموران گارد حفاظت زندان اوین به زنان زندانی معترض به اعدامها دچار حمله صرع شد، با وجود هشدار پزشکان مبنی بر بازگشت بیماری و نیاز فوری به رسیدگی پزشکی از حق اعزام به مرخصی استعلاجی محروم شده است.
یک منبع نزدیک به خانواده احمدی درباره وضعیت او به ایراناینترنشنال گفت: «سروناز در شرایطی از روز ۱۷ شهریور اعتصاب دارو کرده که قطع داروهایش به شدت خطرناک است و همبندیهایش با هر حمله صرع او را روی دست به بهداری منتقل میکنند.»
این منبع آگاه ضمن هشدار درباره اینکه احمدی توان تحمل حبس را ندارد و ادامه این وضعیت منجر به بدتر شدن وضعیت جسمی و وارد شدن آسیبهای جدی به او خواهد شد، گفت که او با خواست اعزام به مرخصی، صدور گواهی عدم تحمل حبس و یا آزادی مشروط در اعتصاب دارو است اما مسئولان تا به امروز با خواستههایش مخالفت کردهاند.
ایراناینترنشنال روز پنجشنبه ۱۸ مرداد در گزارشی نوشت که در پی هجوم گارد حفاظت زندان اوین به زنان زندانی سیاسی معترض به اعدام رضا رسایی، دستکم ۱۷ زندانی مجروح شدند یا از حال رفتند.
سروناز احمدی که از اردیبهشت ۱۴۰۲ ایام حبس سه سال و شش ماهه خود را در زندان اوین سپری میکند، در پی این حمله ماموران به زندانیان بند زنان دچار حمله عصبی و تشنج شدید شد.
پس از آن در روز ۲۴ مرداد، خبرگزاری هرانا در گزارشی نوشت که حال این فعال حقوق کودکان، در زندان اوین وخیم است و به توصیه پزشک باید فورا به مرخصی درمانی اعزام شود، اما ضابطین امنیتی با مرخصی او مخالفت میکنند.
در سالهای گذشته گزارشهای متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسوولان زندانها، با کارشکنی نهادهای امنیتی منتشر شده است.
طی این سالها زندانیان سیاسی زیادی در زندان جان خود را از دست دادند و جمهوری اسلامی هیچ مسوولیتی در قبال مرگآنها که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی بود، نپذیرفته است.
اعتصاب غذای دو زن زندانی سیاسی
بر اساس اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، حورا نیکبخت و پریوش مسلمی، دو تن از زنان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین در اعتراض به محرومیت از تماس و ملاقات با خانواده دست به اعتصاب غذا زدهاند.
طبق اطلاعات رسیده، این دو زن زندانی در حال حاضر در اعتصاب غذا هستند و از زمان اعلام اعتصاب در مقابل اتاق افسرنگهبانی بند زنان اوین تحصن کردهاند.
حورا نیکبخت، ناشر، فعال حقوق زنان و یکی از زندانیان سیاسی است پس از اعتراض به اعدامها از داشتن حق تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شد.
طبق اطلاعات رسیده، نیکبخت در هفتههای گذشته چند بار در زندان دچار تشنج شده و بدنش قفل شد و پزشک بیمارستان طالقانی و پزشک بهداری زندان اوین نیز هشدار دادهاند که خطر سکته مغزی برای او جدی است و نباید دچار استرس و هیجان شود.
یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به ایراناینترنشنال گفته که تماسهای او با خانواده در هفته گذشته وصل شد اما بار دیگر به دلیل انتشار متنی از او در رسانهها از روز جمعه با قطع تماسهایش مواجه شد و به همین دلیل از ۱۷ شهریور در اعتصاب غذاست.
این منبع آگاه اضافه کرد: «متن حورا تنها روایتی از شرح حال خود بود و مسئولان زندان درحالیکه رسیدگی به بیانیهها و نامهها ربطی به آنها ندارد، به صورت خودسرانه و به بهانه انتشار این متن او را از حق تماس تلفنی محروم کردند.
نیکبخت روز ۱۲ شهریور در نامهای از زندان نوشت: «رویای آزادی زنان تحمل حبس را برایم آسان میکند، اگر اغتشاش یعنی مختل کردن زنستیزی سازمان یافته، من اغتشاشگرم و تا روز آزادی و برابری به اغتشاش ادامه خواهم داد.»
بیشتر بخوانید: محرومیت ۱۵ زندانی سیاسی زن از تماس و ملاقات به دلیل اعتراض به اعدامها
پریوش مسلمی، دیگر زن زندانی نیز از روز ۱۳ شهریور در اعتراض به محرومیت از ملاقات با خانواده دست به اعتصاب غذا زده است.
یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به ایراناینترنشنال گفت: «پریوش از روز سهشنبه هفته گذشته یعنی شش روز پیش در اعتصاب است. روز ۱۱ شهریور پس از آنکه به او گفتند ملاقاتهایش مجددا برقرار شده، فرزندانش از قزوین و همسرش از مازندران به زندان اوین مراجعه کردند ولی آنها را به سالن ملاقات راه ندادند و گفتند حق ملاقات ندارد.»
به گفته این منبع آگاه، مسلمی در اعتراض به این رخداد دست به اعتصاب غذا زد و از روز ۱۳ شهریور همزمان با اعتصاب مقابل اتاق افسرنگهبانی بند زنان تحصن کرده است.
این منبع نزدیک به خانواده مسلمی افزود: «پریوش مبتلا به ورم و التهاب معده است. کمرش هم از مدتی قبل به دلیل پرتشدن از تخت خود در زندان بهشدت آسیب دیده و به سختی راه میرود. دستش نیز در پی حمله ماموران به زنان زندانی معترض به اعدامها شکسته بود و همچنان درد دارد و تسکین درد خود قرص آرامبخش مصرف میکند.»
بیشتر بخوانید: نقش افسر جانشین زندان اوین در ضرب و شتم زنان زندانی معترض به اعدام رضا رسایی
بسیاری از زندانیان در ایران به ناچار از اعتصاب غذا به عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواستههایشان استفاده میکنند و جان خود را به خطر میاندازند.
آنها اغلب در اعتراض به رسیدگی نشدن به پروندهشان، مراعات نشدن حقوقشان به عنوان زندانی یا بازداشت ماندن و بلاتکلیفیهای بلندمدت در زندان، اعتصاب میکنند.
در دهههای اخیر زندانیان سیاسی زیادی به دلیل اعتصاب غذای اعتراضیشان در زندان دچار بیماریهای مختلف و آسیبهای جدی شدند و برخی نیز جان خود را از دست دادند.
