وبسایت کانورسیشن در گزارشی نوشت پاسخ زنان به این پرسش بسیاری از مردان را متعجب و شوکه کرده است.
واقعیت این است که پاسخ زنان به چنین سوالی، ریشه در تجربیات و ترسهای واقعی آنها از خشونت مردان دارد.
واکنشها نشان میدهند برخی مردان، تجربیات زنان را درک نمیکنند.
ترجیح زنان در رویارویی با یک خرس به جای یک مرد، ریشه در میزان خشونت مردانه علیه زنان دارد و بر یک عمر آموختن ترس و پیشبینی این خشونت استوار است.
این امر به ویژه در مورد خشونت جنسی صادق است؛ موردی که در برخورد با خرس مصداق ندارد.
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، یک زن از هر سه زن یعنی حدود ۷۳۶ میلیون نفر از جمعیت جهان در طول زندگی خود خشونت جسمی یا جنسی را از سوی شریک زندگی یا مردان دیگر تجربه کرده است.
این آمار در یک دهه گذشته تقریبا بدون تغییر باقی مانده است.
در مقابل، حملات خرسها بسیار کمتر بوده است چرا که این حیوانات به ندرت انسانها را هدف قرار میدهند.
طی ۱۵ سال اخیر در سراسر جهان تنها ۶۶۴ مورد حمله از سوی خرس گزارش شده است.
این آمار سعی در تعمیم دادن این موضوع به تمام مردان ندارد. زنان میدانند که همه مردان خطرناک نیستند اما برخی از آنان خشن هستند و رفتار مناسبی با زنان ندارند.
مساله اینجاست که زنان نمیدانند از کدام مرد باید بترسند و بنابراین باید همیشه مراقب آزار و اذیت احتمالی از سوی مردان باشند.
به این ترتیب ترس زنان از برخورد با برخی مردان، جزء زندگی روزمره آنان محسوب میشود.
این نگاه زنان به مردان تنها از اعمال خشونت فیزیکی سرچشمه نمیگیرد. اعمال و رفتارهای غیرخشونتآمیز مردان نیز میتواند به زنان آسیب برساند. برای مثال تبعیض جنسیتی، زنستیزی، شوخیهای توهینآمیز، رفتارهای آزاردهنده و ... همگی از این دست هستند و متاسفانه اغلب مردان، خواسته یا ناخواسته در این امور دخیلاند. در حالی که خرسها چنین کارهایی انجام نمیدهند!