در ادامه اعتراض‌ها به صدور و اجرای احکام اعدام در ایران، ۴۳۹ فعال سیاسی و مدنی با امضای بیانیه‌ای خواستار توقف اعدام در ایران شدند. امضا کنندگان این بیانیه ضمن همدردی با خانواده‌های اعدام‌شدگان هفته‌های اخیر، از کارزار جهانی «نه به اعدام» حمایت کردند.
آنها با اشاره به موارد اخیر اعدام در ایران ن مدتی است «سحرگاه» کلیدواژه‌ای ترسناک در ادبیات زندان ایران شده است. این کلمه اشاره به اعدام افراد همزمان با اذان صبح در ایران دارد.
به گفته این فعالان احکام اعدام در مسیری است که بیشتر شبیه به انتقام شده و راه به پرونده جوانان معترض پیدا می‌کند.
امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، جوان معترض و زندانی عقیدنی کرد، افزودند کمی بعد از این دو اعدام چهار زندانی سیاسی کُرد به اتهام «اقدام برای خرابکاری و همکاری با موساد اعدام شدند».
آنها از محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربار و محمد فرامرزی، به عنوان «جدیدترین قربانیان سناریوی اعدام‌درمانی» که بدون اسلحه یا درگیری دستگیر شدند و به سرعت مراحل صدور و اجرای حکم آنها طی شد و به چوبه دار آویخته شدند، نام بردند.
حکم اعدام قبادلو، سلیمی، فاتحی، آذربار، مظلوم و فرامرزی در روزهای سوم و نهم بهمن در زندان قزلحصار کرج به اجرا در آمد.
امضا کنندگان بیانیه «ناقوس مرگ در سحرگاه ایران» باور دارند که بیشتر اعدامیان اخیر حتی با معیارهای قضایی جمهوری اسلامی هم نباید اعدام می‌شدند و اجرای حکم آنها «ستمی آشکار بود که در پرونده‌های پیشین هم به وضوح قابل مشاهده بود».
آنها از محسن شکاری، محمدمهدی کرمی، محمد حسینی و مجیدرضا رهنورد، معترضان اعدام‌شده بعد از خیزش انقلابی ۱۴۰۱ به عنوان کسانی که «هر کدام به نحوی مورد ظلم قرار گرفتند و جان باختند» نام برده‌اند.
این بیانیه با اشاره به اینکه «با اعتراف‌های اجباری و پرونده‌های ساختگی» چندین جوان دیگر در معرض اعدام قرار گرفته‌اند، از معترضانی همچون صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی و مجید کاظمی یاد کرد و افزود: «گاهی جرم آنها تنها یک توییت بوده و از روند عادلانه بررسی و قضاوت محروم بوده‌اند.»
فعالان سیاسی و مدنی امضاکننده این بیانیه گفته‌اند آنچه روی داده بیش از آنکه اجرای قانون باشد به وضوح نوعی انتقام‌گیری، ایجاد رعب و قدرت‌نمایی است.
آنها در شرح این وضعیت با طرح این پرسش که «اگر حق این جوانان اعدام بود چرا دادگاه آنان را علنی برگزار نکردید؟»، گفتند: «مرور این برخوردها نشان می‌دهد که مسوولان هنوز متوجه عمق اتفاقی که در حال افتادن است، نشده‌اند. تاریخ نشان داده است که این اعمال قهرآمیز منجر به سکوت و خفقان در یک جامعه پویا نخواهد شد و تنها شکاف ایجاد شده را بیشتر خواهد کرد.»
در ماه‌های گذشته و به دنبال شدت گرفتن موج اعدام‌ها در ایران، تجمعات بسیاری در نقاط مختلف جهان برگزار شده است.
روز شنبه ۱۴ بهمن به دنبال صدور فراخوان دوم «قیام علیه اعدام» از سوی ۲۴ نهاد و کلکتیو، شماری از ایرانیان ساکن شهرهای مختلف جهان برای اعتراض به اعدامهای اخیر در ایران تجمع کردند.
پیش از آن در روز شنبه هفت بهمن، به دنبال صدور فراخوان دوم کارزار جهانی علیه اعدام‌ها در ایران، شماری از ساکنان دستکم ۳۷ شهر و ۱۱ کشور جهان برای اعتراض به اعدامهای اخیر در ایران تجمع کردند.
در تاریخ ۳۰ دی و در پاسخ به فراخوان نخست کارزار جهانی علیه اعدام‌ها در ایران، ایرانیان ساکن ۴۳ شهر در ۱۵ کشور جهان در حمایت از محکومان به اعدام در ایران تجمع برگزار کردند.
بر اساس آماربرداری سالانه سایت هرانا، در سال ۲۰۲۳ دست کم ۷۹۱ شهروند از جمله ۲۵ زن و دو کودک-مجرم اعدام شدند که در مقایسه با مدت مشابه سال پیش از آن، اعدام‌ها بیش از ۳۳ درصد افزایش داشته است.
روند اجرای احکام اعدام همچنان در مقیاس گسترده در ایران ادامه دارد.
هرانا در تازهترین گزارش ماهانه خود درباره وضعیت نقض حقوق بشر در ایران نوشت در دی ماه دستکم ۹۰ نفر در ایران اعدام شدند.
