آرمیتا گراوند روز ۹ مهر در ایستگاه متروی شهدای تهران بیهوش شد و به کما رفت. خبر جان باختن او پس از ۲۸ روز بستری زیر نظر نهادهای امنیتی در بیمارستان نظامی فجر، روز شش آبان اعلام شد.
بر اساس گزارشها او به دلیل حمله یک زن چادری آسیب دید. برخی این زن را «حجاببان» و برخی دیگر «آتش به اختیار هوادار حکومت» معرفی کردند.
در واکنش به قتل حکومتی آرمیتا گراوند، سازمان عفو بینالملل مرگ او را در ارتباط با «قوانین حجاب اجباری توهینآمیز جمهوری اسلامی» خواند که «نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر علیه زنان و دختران» را تداوم میبخشد.
بر اساس اطلاعیه این سازمان، مقامهای جمهوری اسلامی برای هفتهها کمپینی هماهنگ در راستای انکار، تحریف و پنهان کردن حقیقت در مورد شرایطی به راه انداختند که منجر به مرگ آرمیتا شد.
سپس در مراسم تشییع جنازه او، «با بیشرمی عزاداران را بازداشت کردند» تا هر گونه درخواست حقیقت و عدالت را خاموش کنند.
اشاره این سازمان به بازداشت نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوقبشر، منظر ضرابی، از خانوادههای دادخواه هواپیمای اوکراینی که چهار نفر از نزدیکانش را در شلیک موشک از سوی سپاه به این هواپیما از دست داد و شمار دیگری از کسانی است که روز یکشنبه هفت آبان در بهشت زهرا حضور داشتند.
علاوه بر این بازداشتها، تصاویر و فایلهای صوتی رسیده به ایراناینترنشنال حاکی از برقراری جو امنیتی مقابل مسجد محل برگزاری مراسم ختم آرمیتا گراوند واقع در خیابان پیروزی تهران بود.
عفو بینالملل خواهان دخالت جامعه جهانی برای ورود ماموران کمیته حقیقتیاب سازمان ملل و سایر ناظران مستقل به ایران شد تا شرایط بستری شدن آرمیتا در بیمارستان، به کما رفتن و مرگ او را بررسی کنند.
این سازمان حدود سه هفته پیش نیز خواهان بررسی موضوع به کما رفتن آرمیتا از سوی یک هیات بینالمللی مستقل از جمله کارشناسان سازمان ملل شده بود.
در بخشی از اطلاعیه این سازمان آمده است: «کشورها باید به دنبال راههای قانونی بینالمللی باشند تا جمهوری اسلامی را به دلیل دستور دادن، برنامهریزی و ارتکاب [اعمال منجر به] نقض گسترده و سیستماتیک حقوق انسانی زنان و دختران از طریق حجاب اجباری پاسخگو کنند.»