شماری از زنان ایرانی با ارسال پیام‌هایی به ایران‌اینترنشنال، روایت‌هایی از تجربه خود در مواجهه با آزار و تعرض جنسی در اماکن و وسایل نقلیه عمومی، به ویژه تاکسی‌های اینترنتی ارائه دادند.
دختری ۱۸ ساله که همراه خواهر هشت ساله‌اش در ساعت ۱۰ شب سوار تاکسی اینترنتی شده بود، تجربه‌ای تلخ از سفر با اسنپ را شرح داد و گفت راننده مردی حدودا ۴۰ ساله بود که رفتارش در طول سفر، به‌تدریج از گفت‌وگوی معمولی به اظهارات نامناسب و جنسی تغییر کرد.
این شهروند توضیح داد: «راننده ابتدا صحبت‌های عادی داشت و آهنگ پخش کرد اما بعد شروع به تعریف از بدن من کرد و گفت که مرا در مسابقه‌ای دیده است. وقتی بی‌محلی کردم، حرف‌هایش جنسی شد.»
او افزود که پس از پیاده شدن، راننده با بهانه بازگرداندن باقی‌مانده پول، رفتار غیراخلاقی دیگری از خود نشان داد و آلت‌نمایی کرد.
تراژدی الهه حسین‌نژاد، دختر ۲۴ ساله‌ای که چهارم خرداد به دست راننده فعال در اسنپ کشته شد، بار دیگر موضوع ایمنی زنان در تاکسی‌های عبوری و اینترنتی را به بحث روز تبدیل کرد.
اسنپ ابتدا بیانیه‌ای درباره بی‌ارتباط بودن بهمن فرزانه، متهم به قتل الهه، با این شرکت منتشر و سپس آن را حذف کرد.
دختر جوانی که به ایران‌اینترنشنال پیام داده است، در ادامه صحبت‌های خود از تهدیدها و مزاحمت‌های مکرر راننده مورد اشاره با شماره‌های مختلف خبر داد و گفت: «چندین بار به پشتیبانی اسنپ گزارش دادم اما فقط گفتند رسیدگی می‌کنیم و هیچ اقدامی نکردند.»
به گفته شهروندان، نبود حمایت موثر از سوی نهادهای مسئول و ترس از قضاوت اجتماعی و موانع قانونی، از جمله دلایلی هستند که زنان و دختران را از گزارش‌دهی و پیگیری حقوقی شماری از آزارها و تعرض‌های جنسی منصرف می‌کنند.
دختری جوان در پیام خود به ایران‌اینترنشنال، تجربه‌ای مشابه را روایت کرد.
این دختر برای خلاصی از دست راننده، در نهایت مجبور شده است شماره‌هایش را بلاک کند اما ترس از تکرار مزاحمت رانندگان تاکسی‌های عبوری و اینترنتی، ماه‌ها با او همراه بوده است.
پیش‌تر نیز چند زن جوان دیگر از پرخاشگری راننده‌های اسنپ با ادبیات زننده و فحش‌های جنسی خطاب به ایشان، به‌دلیل بر سر نداشتن روسری گفته بودند.
مخاطب دیگری در پیامی به ایران‌اینترنشنال، از تجربه‌های خود در تاکسی‌های عبوری و اتوبوس در یکی از شهرهای مرکز ایران سخن گفت.
این مرد جوان از مشاهده آزار جنسی زنان و دختران خبر داد و گفت بسیاری از قربانیان به‌دلیل «حفظ آبروی خود» سکوت می‌کنند.
او با انتقاد از نظام قضایی جمهوری اسلامی، تاکید کرد قوانین موجود در برابر آزار جنسی و حمایت از قربانیان ناکارآمد است و نیاز به قوانین سخت‌گیرانه‌تر و منظم‌تر برای مقابله با آزار زنان، دختران و کودکان وجود دارد.
با وجود این موانع و چالش‌ها، پس از آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی»، زنان ایرانی بیش از گذشته به روایت‌گری تجربه‌های خود از آزار و خشونت جنسی پرداختند، تابوهای اجتماعی را به چالش کشیدند و گفتمان جدیدی در زمینه حقوق زنان ایجاد کردند.
