مطالب مرتبط
شاهین مدرس، کارشناس روابط بینالملل و تحلیلگر مطالعات امنیتی، در مصاحبه با ایراناینترنشنال گفت هر کشوری برای آغاز جنگ نیاز به «امکان سیاسی»، «امکان اقتصادی» و «امکان اجتماعی» دارد.
او افزود امکان اجتماعی یعنی حکومتی از پشتوانه مردمی برخوردار باشد و امکان سیاسی به معنای «ثبات در سیستم سیاسی» یک کشور است.
به گفته این تحلیلگر، برقرار ماندن خطوط و زنجیرههای تامین جنگ هم به معنای «امکان اقتصادی» است.
مدرس تاکید کرد حکومت ایران در مقطع کنونی از هیچیک از موارد لازم برای رویارویی نظامی مستقیم با اسرائیل برخوردار نیست.
حسین آقایی، تحلیلگر روابط بینالملل و امور استراتژیک، در مصاحبه با ایراناینترنشنال با اشاره به تهدیدات روز شنبه علی خامنهای علیه اسرائیل گفت: «میزان توهم جمهوری اسلامی به مراتب بیشتر از تفکر آن است. جمهوری اسلامی جایگاه خود را در عرصه روابط بینالملل بهدرستی درک نکرده است. جمهوری اسلامی یک بازیگر منطقهای است و نمیتواند به لحاظ نظامی با اسرائیل درگیر شود.»
آقایی افزود اسرائیل هم یک بازیگر منطقهای است اما مورد حمایت آمریکا قرار دارد و همزمان، از قدرت نظامی و اتمی برخوردار است.
او حملات اخیر اسرائیل به اهداف نظامی در ایران را «دقیق، کشنده و ویرانگر» خواند و گفت در این حملات «ستون فقرات قوای بازدارندگی جمهوری اسلامی در زمینه پدافندی و موشکی» هدف قرار گرفت و نابود شد.
مولود حاجیزاده، روزنامهنگار اقتصادی، در مصاحبه با ایراناینترنشنال، با اشاره به افزایش نرخ ارز در سایه تشدید تنشها میان جمهوری اسلامی و اسرائیل گفت مردم ایران در سالهای اخیر تاثیر نوسانات نرخ ارز را بر روی معیشت خود احساس کردهاند.
او افزود نگاه جمهوری اسلامی به «منافع ملی» مردممحور و متکی بر واقعیتهای کشور نیست.
حاجیزاده همچنین به مقایسه سیاستهای جمهوری اسلامی با برخی کشورهای منطقه، از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی پرداخت و گفت سیاست ریاض و ابوظبی در سالهای اخیر مبتنی بر تنشزدایی، جذب سرمایهگذاری، و بهبود رفاه و اقتصاد ملی بوده است.
لحن مقامات جمهوری اسلامی بار دیگر تند شده است و اگر این تندی به معنای تایید گزارشها درباره آماده شدن سپاه برای حملهای دیگر به اسرائیل باشد، باید گفت که جمهوری اسلامی در قماری تازه گلوله هفتتیر را روی شقیقه خود گذاشته است.
در شرایطی که اسرائیل مترصد کوچکترین بهانهای است تا فشارهای دولت جو بایدن را پس بزند و آنطور که میخواهد به جاهایی که در نظر دارد حمله کند، پیشقدمی در آغاز دور تازه رویارویی مستقیم، بینهایت غیرعقلایی و غیرمنطقی بهنظر میرسد تا آنجا که میتوان گفت رهبران جمهوری اسلامی در محاسبات خود برای اجرایی کردن اصل اساسی این حکومت یعنی «حفظ نظام اوجب واجبات است»، دچار اشتباهاتی جدی شدهاند و عملا به نابودی خود کمک میکنند.
مگر آنکه جمهوری اسلامی به عنوان حکومتی اقماری بر اساس دستور یا دسیسه روسیه دست به چنین کاری بزند، آن هم درست در زمانی که سربازان کره شمالی وارد جنگ مستقیم با اوکراین شدهاند و مسکو آشکارا از تعمیق روابط نظامی خود با جمهوری اسلامی سخن میگوید.
روحانیون شیعه پس از قرنها توانستهاند به تنهایی و بدون هیچ شریکی بر ایران حاکم شوند. بزرگترین درس و میراث روحالله خمینی برای جانشین و رهروانش این بوده که حفظ این حکومت بر هر چیز دیگری، از منافع ملی و مصلحت مردم ایران گرفته تا حتی قوانین و اصول اساسی و بنیادین شرع و اسلام، ارجحیت و اولویت دارد. بنابراین اصل، انجام هر کاری برای تداوم حکومت فقها مطلقا جایز و رواست و برعکس، انجام هر کاری که موجب ضعف و نابودی این حکومت گردد مطلقا حرام و ممنوع است. او بر این دستور سیاسی برای حفظ قدرت به هر قیمت، جامهای از دین پوشاند و گفت: «حفظ نظام اوجب واجبات است.»
در هفتههای اخیر هم خامنهای و هم فرماندهان سپاه نه از مجازات سخت و پشیمانکننده حرفی زده بودند و نه اصولا از پاسخ دادن به حملات اسرائیل در لبنان و ایران. نیویورکتایمز و آکسیوس به نقل از منابع جمهوری اسلامی و اسرائیل خبر از آماده شدن جمهوری اسلامی برای حملهای دیگر به اسرائیل دادهاند با این تفاوت که منابع اسرائیلی آکسیوس میگویند حمله پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و از خاک عراق صورت خواهد گرفت و منابع جمهوری اسلامی به نیویورکتایمز گفتهاند حمله بعد از انتخابات و از خاک ایران انجام میگیرد.
پاسخ اسرائیل به هر دو حمله موشکی جمهوری اسلامی، در کنار عملیات مکرری که در خاک ایران انجام داده و آخرینش کشتن اسماعیل هنیه در تهران و در روز تحلیف پزشکیان بوده، به اضافه شدت ضربات بیسابقهای که به حماس و از آن مهمتر به حزبالله وارد شده، نشان میدهد که ادامه و یا تشدید رویارویی نظامی به چه نتایجی منجر خواهد شد.
رهبران جمهوری اسلامی خود بهتر از هرکس دیگری از این نتایج آگاهند و در عین حال میدانند که در این جنگ، مردم ایران نه تنها از آنها حمایت نمیکنند، بلکه از یک حمله کوبنده که به سقوط و یا تضعیف این حکومت شرور بینجامد ناخرسند نخواهند بود.
علی خامنهای در اولین و تنها واکنش عمومی خود به حمله روز پنجم اسرائیل به اهداف نظامی جمهوری اسلامی، روز یکشنبه ششم آبان گفته بود که که کیفیت فهماندن قدرت و اراده» جمهوری اسلامی به اسرائیل را مسئولان باید تشخیص دهند و آنچه که «صلاح» است، انجام بگیرد.
در روز پنجشنبه، ۱۰ آبان، پس از سکوتی چند هفتهای درباره یک حمله نظامی دیگر به اسرائیل، فرمانده کل سپاه و جانشین او از پاسخ قطعی جمهوری اسلامی به حمله اخیر اسرائیل سخن گفتند و سپس رییس دفتر علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، در اظهاراتی که برای او کمسابقه محسوب میشود، این پاسخ را «سخت و پشیمانکننده» خواند.
گزارشهای نیویورکتایمز و آکسیوس پس از این دست اظهارنظرهای ستیزهجویانه در روز پنجشنبه منتشر شد و باعث گردید که آمریکا بار دیگر به روشنی و تندی به جمهوری اسلامی هشدار دهد که دست به حملهای دیگر علیه اسرائیل نزند.
اگر اساسا چنین حملهای صورت بگیرد، زمان آن نیز بینهایت معنادار است. تقریبا تردیدی نیست که حمله به اسرائیل قبل از سهشنبه ۱۵ مهر، روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، به سود دونالد ترامپ تمام میشود و قاعدتا این چیزی نیست که جمهوری اسلامی بهدنبالش باشد؛ درست برعکس روسیه.
اما اگر حمله پس از انتخابات هم صورت بگیرد، جمهوری اسلامی پیشاپیش آمریکا را وارد فاز جدیدی خواهد کرد، فارغ از آنکه چه کسی برنده انتخابات باشد و این هم باز چیزی نیست که رهبران تقیهکار و خدعهگر جمهوری اسلامی اکنون و در زمانی بخواهند آن را انجام دهند که در ایران و لبنان و غزه و یمن بیش از هر زمان دیگر زیر ضربهاند و بیش از هر چیز به زمانی برای بازسازی خود نیاز دارند.
بنابراین با در نظر گرفتن مجموعه شرایط، رجزخوانی دوباره مقامات جمهوری اسلامی و فرماندهان سپاه بیشتر به یک بلوف میماند. اما اگر گزارشها درست باشد و جمهوری اسلامی درگیری نظامی مستقیم با اسرائیل را از نو شروع کند، محتملترین دلیل برای چنین اقدام میتواند تحمیل اراده و منافع روسیه نه تنها بر منافع ملی ایران و ایرانیان بلکه بر اراده و نفع جمهوری اسلامی باشد. درگیری هرچه بیشتر آمریکا و حتی ورود مستقیم به جنگ در خاورمیانه، چه قبل از انتخابات رخ دهد و چه پس از آن، به سود روسیه خواهد بود و دست کرملین در کشورگشایی در اوکراین را بیش از گذشته باز خواهد کرد.
چرا نیروی هوایی ایران در میان درگیریهای اسرائیل و جمهوری اسلامی غایب است؟ در حالی که بحث درگیریهای اسرائیل و جمهوری اسلامی عمدتاً بر توان موشکی ایران و نیروی هوایی اسرائیل متمرکز است، جای خالی نیروی هوایی ایران به شدت به چشم میآید.
پاسخ این پرسش ساده است: نیروی هوایی ایران که روزگاری از قویترین و مدرنترین نیروهای هوایی جهان بود، امروز با ناوگانی فرسوده و کهنه روبهرو است.
مشکل از خلبانهای ایرانی نیست؛ آنها همچنان از بهترین خلبانهای جهان هستند. مشکل اصلی در فرسودگی ناوگان هوایی است. بیشتر هواپیماهای ایران از جمله فانتومهای اف ۴ و اف ۵ و تامکت اف ۱۴ متعلق به ۶۰ تا ۷۰ سال پیش هستند. این هواپیماها در زمان خود پیشرفته بودند؛ اما حالا پس از نیمقرن، در برابر اف ۳۵های رادارگریز یا اف ۱۵ و اف ۱۶های مدرن هیچ شانسی ندارند.
جمهوری اسلامی، با سیاستهای ضدآمریکاییاش، باعث شده که ایران از دسترسی به هواپیماهای مدرن غربی محروم بماند.
در حالی که کشورهای منطقه مثل ترکیه، عربستان، امارات، قطر و اسرائیل با خرید هواپیما و مدرنترین تجهیزات هوایی از غرب، امنیت هوایی خود را تامین کردهاند، ایران تنها به خرید جنگندههای قدیمی از روسیه بسنده کرده است.
میگ ۲۹ که جمهوری اسلامی از روسیه خریداری کرده، تکنولوژی ۴۰ سال پیش است و سوخو-۳۵هایی که بهعنوان امید نیروی هوایی جمهوری اسلامی مطرح بودند، هنوز از سوی روسیه تحویل داده نشدهاند. این در حالی است که حتی پدافندهای روسی اس ۳۰۰ هم در مقابل حملات اسرائیل نتوانستند کارایی نشان دهند و یکی پس از دیگری منهدم شدند.
وعدههای توخالی ساخت هواپیمای جنگی
در داخل کشور هم ادعای ساخت هواپیماهای بومی مثل کوثر، آذرخش و صاعقه مطرح شده، اما واقعیت این است که اینها عمدتا در بهترین حالت همان اف ۵های قدیمی هستند که فقط رنگ و لعاب جدیدی به آنها داده شده است. ساخت هواپیمای جنگی به این سادگی نیست؛ هواپیماهای جدید باید در نمایشگاههای بینالمللی آزمایش و از سوی کارشناسان نظامی ارزیابی شوند. اما هیچکدام از این پروژههای ایرانی تا امروز چنین مراحلی را طی نکردهاند.
اگر کشوری نتواند هواپیما تولید کند، ایرادی نیست؛ بسیاری از کشورها هم چنین توانی ندارند و از طریق روابط سیاسی مناسب، تجهیزات نظامی میخرند.
شاه ایران نیز با استفاده از روابط خوب با آمریکا توانست ناوگانی از پیشرفتهترین هواپیماهای آن زمان، از جمله اف ۴، اف ۵ و اف ۱۴ را برای ایران تامین کند. این هواپیماها در جنگ ایران و عراق نقش بزرگی در دفاع از کشور ایفا کردند و خلبانهای ایرانی با آنها رشادتهای بسیاری نشان دادند.
پرسشهای مردم و نظامیان: جنگ با اسرائیل چرا؟
اما امروز در میان مردم و حتی برخی از ارتشیها این سوال مطرح است: چرا باید درگیر جنگ با اسرائیل شویم؟ آیا اسرائیل به خاک ایران تجاوز کرده یا بخشی از آن را اشغال کرده است؟ چرا جمهوری اسلامی سرنوشت کشور را به غزه و لبنان گره زده است، در حالی که بسیاری از کشورهای عربی و اسلامی چنین رویکردی ندارند؟
سیاستهای نادرست جمهوری اسلامی، بهویژه پس از انقلاب، از جمله اعدام فرماندهان ارتش و اخراج نیروهای باتجربه، به تضعیف نیروی هوایی منجر شد. اما امروز، درگیری با اسرائیل و هزینه کردن منابع و جان انسانها برای اهدافی که ارتباطی با منافع ملی ایران ندارند، سوالات جدی در میان مردم ایجاد کرده است.
