اولین کنوانسیون ملی دموکراتها در سال ۱۸۳۲ در بالتیمور برگزار شد. این کنوانسیونها نقش مهمی در انتخاب نامزد دموکراتها برای انتخابات ریاستجمهوری و تعیین سیاستهای کلیدی این حزب ایفا میکنند.
از آن زمان به بعد، کنوانسیونها در شهرهای مختلفی برگزار شده و تغییرات زیادی را تجربه کردهاند. در طول سالها، این کنوانسیونها به تدریج به یک رویداد رسانهای بزرگ تبدیل شدهاند که شامل سخنرانیها، نمایشهای فرهنگی و تجمعات سیاسی است.
این کنوانسیونها همچنین فرصتی برای احزاب است تا استراتژیهای انتخاباتی خود را معرفی و به متحدان و حامیان خود اطلاعرسانی کنند.
برخی از کنوانسیونهای ملی حزب دموکرات در تاریخ آمریکا از اهمیت ویژهای برخوردار بودهاند:
کنوانسیون ۱۸۶۰ (شیکاگو): این کنوانسیون، نامزدی آبراهام لینکلن را برای ریاستجمهوری به تصویب رساند که به یکی از نقاط عطف تاریخ سیاسی آمریکا تبدیل شد، اگرچه لینکلن در واقع از حزب جمهوریخواه بود.
کنوانسیون ۱۹۲۴ (نیویورک): این کنوانسیون به خاطر نزاعهای درونحزبی و جدالهای شدید بر سر موضوعات مختلف مشهور است. در این کنوانسیون، آلفونسو دالاس به عنوان نامزد حزب دموکرات انتخاب شد.
کنوانسیون ۱۹۶۸ (شیگاگو): این کنوانسیون به خاطر اعتراضات گسترده و درگیریهای خیابانی در شیکاگو شهرت دارد. این اعتراضات به شدت رسانهای شدند و در به تصویر کشیدن شکافهای عمیق در جامعه آمریکا و حزب دموکرات نقشآفرینی کردند.
کنوانسیون ۲۰۰۸ (دنور): این کنوانسیون به دلیل انتخاب باراک اوباما به عنوان اولین نامزد سیاهپوست حزب دموکرات برای ریاستجمهوری تاریخساز شد.
کنوانسیون ۲۰۱۶ (فیلادلفیا): در این کنوانسیون، هیلاری کلینتون به عنوان اولین زن نامزد حزب دموکرات برای ریاستجمهوری انتخاب شد.
هر یک از این کنوانسیونها به نحوی در شکلدهی به تاریخ سیاسی و اجتماعی ایالات متحده تاثیرگذار بودهاند.
کنوانسیون ملی حزب دموکرات در سال ۲۰۲۴ همچنان به عنوان یکی از رویدادهای کلیدی و مهم در روند انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده مورد توجه قرار دارد.
اتحاد درونحزبی: کنوانسیون به حزب دموکرات این امکان را میدهد که به جمعآوری و سازماندهی نیروهای حامی خود بپردازد و اتحاد و همبستگی درونحزبی را تقویت کند، آن هم در دوره مناقشهبرانگیز کنونی که دوقطبی هریس- ترامپ جامعه آمریکا را به دو نیم تقسیم کرده و مسایل مربوط به سیاست خارجی، بهویژه جنگ غزه نیز ارزش های آمریکایی را به چالش کشیده است.
اعتمادسازی: کامالا هريس چالش سختی در جلب اعتماد عمومی داشته است. او در سخنرانی خود در مجمع کنوانسیون باید نظر مساعد قشر خاکستری، رایدهندگان میانهرو و دموکراتهایی را که به دلیل جنگ غزه و مسائل حقوق بشری منتقد دولت بایدن بودهاند، به علاوه آمریکاییهایی که بایدن را مقصر وضعیت بد اقتصادی در کشور و بحران مرزها میدانند، جلب کند.