محرومیت از دسترسی به کتابخانه، سالن ورزشی، باشگاه و فروشگاه زندان، محرومیت از حق اعزام به مرخصی، محدودیت در حق استفاده از تماس تلفنی روزانه و پایین بودن سرانه فضای در دسترس هر زندانی، ازجمله مشکلاتی است که این زندانیان بهائی از آنها رنج میبرند.
درخواست آزادی با پابند الکترونیکی و درخواست انتقال به زندان اوین ازجمله دیگر خواستهای این زندانیان است که همواره با مخالفت مسوولان زندان، دادستانی، قوه قضائیه و نهادهای امنیتی به عنوان ضابطان پروندههای این زندانیان مواجه شده است.
یک منبع نزدیک به خانواده این شهروندان بهائی در خصوص محرومیتهای اعمال شده بر این زندانیان به ایران اینترنشنال گفت: «آنها در زندان مرکزی کرج در سالن ۱۵ و در بندی نگهداری میشوند که نسبت به دیگر بندهای زندان به مراتب وضعیت بدتری دارد و از امکانات کمتری برخوردار هستند.»
بندی با غذای بیکیفیت و بهداشت نامناسب
زندانیان عقیدتی سیاسی محبوس در این بند، بارها نارضایتی خود را از غذای بیکیفیت و وضعیت بد بهداشتی محل حبسشان اعلام کردهاند و هر بار با بیتوجهی مسوولان زندان مواجه شدند و به ناچار مجبور شدهاند برای تهیه غذای با کیفیت از فروشگاه زندان خرید کنند.
منبع نزدیک به خانواده این زندانیان در توضیح این وضعیت به ایران اینترنشنال گفته: «آنها امکان خرید از فروشگاه در بند خود را ندارند و برای هر بار خرید از فروشگاه از زندانیان محبوس در بندهای دیگری کمک میگیرند و اجناس مورد نیاز خود را چند هفته یکبار، به صورت یکجا سفارش میدهند و نمیتوانند مثل زندانیان محبوس در دیگر بندها چند بار در هفته خرید داشته باشند.»
به گفته این منبع آگاه «وضعیت سالنی زندانیان بهائی و زندانیان سیاسی در آن نگهداری میشوند، به لحاظ بهداشتی وضعیت مناسبی ندارد و امکانات کافی برای حل این مشلا از سوی مسوولان زندان به آنها داده نمیشود.»
محدودسازی فضا
سالن ۱۵ زندان مرکزی کرج، محل نگهداری این زندانیان، به نسبت دیگر بندهای این زندان بسیار کوچکتر است و فضای مناسب به ازای هر نفر وجود ندارد.
همخوان نبودن سرانه فضای در دسترس آنها نسبت به گستردگی محیط زندان روندی است که خلاف ماده ۳۴ آییننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور است.
بر اساس این آییننامه، چنانچه ظرفیت و فضای فیزیکی زندان قابلیت اجرای مفادی همچون طرح طبقهبندی را نداشته باشد، مدیر زندان با هماهنگی مدیرکل زندانهای استان موظف است با ایجاد تغییر در معماری محیط، فضای لازم را برای سکونت زندانیان و متهمان در شرایط مطلوب فراهم کند.
این موضوع تا به امروز در خصوص زندانیان بهائی مورد توجه مسوولان زندان مرکزی کرج قرار نگرفته است.
محرومیت از دسترسی به امکانات فرهنگی و ورزشی
محرومیت از دسترسی به امکانات فرهنگی همچون کتابخانه زندان از مواردی است که این شهروندان بهائی از آن محروم هستند.
این شرایط در حالی است که زندانیان محبوس در دیگر بندها به راحتی میتوانند هر هفته یک بار برای انتخاب و تحویل گرفتن کتاب برای مطالعه به کتابخانه زندان مراجعه کنند.
نبود امکانات ورزشی در بند و دسترسی نداشتن به سالن و باشگاه ورزشی از دیگر محرومیتهایی است که زندانیان بهائی در کرج از آن رنج میبرند.
محدودیت تماس تلفنی
از میان زندانیان محبوس در سالن ۱۵ زندان مرکزی کرج، پیام ولی و عفیف نعیمی با محدودیت تماس تلفنی با خانواده خود مواجه هستند و تعداد دفعات و مدت زمان تماسهایش به نسبت دیگر زندانیان به شدت کاهش پیدا کرده است.
یک منبع نزدیک به خانواده این شهروندان بهائی به ایران اینترنشنال گفت: «این محدودیت اگر بر طبق قانون باشد باید جرم فرد خاطی در دادگاه محرز شده باشد و دادگاه رای به قطع تلفن یا محدودیت آن بدهد. با این حال در مورد پیام ولی و عفیف نعیمی، دادستان تنها به صورت شفاهی دستور داده تلفنشان محدود باشد و پیگیریهای خانوادههایشان هنوز با وجود وعدههایی دادهاند بینتیجه بوده و الآن بیش از هفت ماه است که برای تماس با خانوادههایشان با محدودیت مواجه هستند.»
این منبع آگاه اضافه کرده که «از خردادماه امسال با دستور مسوولان زندان و پس از آنکه پیام ولی از طریق تماس تلفنی یک پیام صوتی از داخل زندان خطاب به رییس مجلس خواند و در رسانهها منتشر شد ابتدا تماسهایش را مسدود کردند و پس از مدتی با پیگیریهایی انجام شد، تماسهایش برقرار شد اما همچنان به صورت محدود و یک روز در میان حق تماس تلفنی با خانوادهاش را دارد.»
به گفته این منبع آگاه، پیام ولی در ایام حبس بابت همین موضوع با پروندهسازی جدید مواجه شده و پروندهای با اتهام «نشر اکاذیب در فضای مجازی از طریق انتشار محتوای مجرمانه» علیه او تشکیل شده و در دست بررسی است.
این شهروند بهائی خطاب به رییس مجلس درباره سرکوب بهائیان پیغام داده بود.
قاضی دادگاه انقلاب: ریشه بهائیت را در استان البرز میسوزانیم
این زندانیان بهائی بارها نسبت به محرومیتها و محدودیتهای ایجاد شده علیه خود اعتراض کردهاند و خواستار رسیدگی به خواستههایشان ازجمله اعطای مرخصی، رفع محدودیتهای تماس، انتقال به زندان اوین و ... شدند و هر بار با بیتوجهی مسوولان و تهدید خود از سوی آنها مواجه شدهاند.
منبع نزدیک به خانواده این چهار شهروند بهائی زندانی به ایران اینترنشنال گفت: «مسوولان سازمان زندانها و زندان مرکزی کرج در پاسخ به پیگیریهای خانوادهای این زندانیان برای مرخصی آنها گفتهاند که مددی، دادستان کرج به صورت شفاهی دستور داده به هیچ یک از بهائیان تا روز آخر حبسشان مرخصی داده نشود.»
این منبع مطلع اضافه کرده که «به نظر میرسد مسوولان امنیتی و قضایی در استان البرز ازجمله فاضلی، ریاست کل دادگستری استان البری و مددی دادستان کرج تمام تلاش خود را برای بهائیستیزی به کار بستهاند و سعی دارند با اقدامات مختلف زندانیان بهائی را تحت فشار قرار دهند.»
به گفته این منبع آگاه «نریمانی، یکی از قاضیهای دادگاه انقلاب کرج در بازدید از زندان کرج، یه شهروندان بهائی زندانی در این زندان گفته بود ما با این اقدامات خود کاری خواهیم کرد که حتا یک بهائی در کرج باقی نماند و ریشه بهائیت را در استان البرز بسوزانیم.»
حبس به دلیل بهائی بودن
عفیف نعیمی، سامان استوار و کامیار حبیبی مردادماه ۱۴۰۱ بازداشت و بهمنماه همان سال در یک پرونده مشترک همراه با هشت شهروند بهائی دیگر در دادگاه انقلاب کرج محاکمه و به حبس و مجازات های تکمیلی محکوم شدند.
بر اساس این احکام که خردادماه امسال در دادگاه تجدیدنظر استان البرز تایید و قطعی شده، عفیف نعیمی به هفت سال زندان، پنج میلیارد تومان جزای نقدی و مجازاتهای تکمیلی، سامان استوار به پنج سال حبس، ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی و مجازاتهای تکمیلی و کامیار حبیبی به پنج سال حبس، ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی، ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی، منع خروج از کشور، ممنوعیت اقامت در استان البرز و ۲ سال منع از فعالیتهای آموزشی و فرهنگی محکوم شدند.
از میان این شهروندان، عفیف نعیمی، از مدیران سابق جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران» است که در سال ۱۳۹۷ پس از تحمل حدود یک دهه حبس از زندان آزاد شده بود. او از بیماری قلبی حاد رنج میبرد.
کامیار حبیبی، نویسنده، آهنگساز، مربی موسیقی و خالق آثاری همچون «نردبان آسمان» و «بچههای جهان» است. رامله تیرگرنژاد، همسر کامیار حبیبی نیز بابت این پرونده دوران حبس سه ساله خود را در زندان کچوئی کرج سپری میکند. این زوج بهائی پدر و مادر دو فرزند نوجوان هستند.
محرومیت خانواده پیام ولی از حقوق شهروندی
پیام ولی، شهروند بهائی و فعال حقوق بشر، مهرماه ۱۴۰۱ همزمان با خیزش سراسری بازداشت و مدتی بعد به زندان منتقل شد.
این شهروند بهائی با اتهامات «همکاری با دول متخاصم، اغوا یا تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر و تبلیغ علیه نظام به ۹ سال و ۹ ماه حبس که شش سال از آن قابل اجراست محکوم شده است.
او علاوه بر این از بابت مجازاتهای تکمیلی به دو سال ممنوعیت خروج از کشور پس از تحمل ایام حبس و دو سال اقامت اجباری در شهر یاسوج محکوم شده است.
محل کسب و امرار معاش این شهروند بهائی از بیش از یک دهه پیش از سوی ارگانهای دولتی پلمب شده و ادیب ولی، فرزند او در شهریورماه امسال به دلیل بهائی بودن از ثبتنام در دانشگاه و ادامه تحصیل محروم ماند.
افشین ولی، برادر پیام ولی در ۲۰ خرداد سال ۱۳۶۹ در ۱۲ سالگی، در پی نفرتپراکنی علیه بهائیان به قتل رسید.
در ماههای گذشته فشار نهادهای امنیتی و قضایی بر شهروندان بهائی تشدید شده است.
در همین رابطه جامعه جهانی بهائی روز ١٣ آذر در بیانیهای به شرح «روشهای جدید و بسیار خشنتر» پرداخت که «جمهوری اسلامی برای سرکوب بهائیان» از آنها استفاده میکند.
منابع غیررسمی میگویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی میکنند اما قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتیگری را به رسمیت میشناسد.
بهائیان بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ و استقرار جمهوری اسلامی به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفتهاند.
