راحله راحمی‌پور، زندانی سیاسی ۷۳ ساله و از دادخواهان خاوران، از رسیدگی پزشکی در زندان قرچک ورامین محروم مانده است. بابک دادبخش، زندانی سیاسی، در نامه‌ای از زندان تهران بزرگ به شرایط نامناسب این زندان در حوزه‌هایی از جمله فساد مالی و نبود خدمات درمانی و بهداشتی اعتراض کرده است.
سایت حقوق بشری هرانا، پنج‌شنبه ۱۶ مرداد گزارش داد راحمی‌پور با وجود تایید پزشکی قانونی مبنی بر وخامت وضعیت جسمانی و تاکید بر نیاز فوری به درمان در خارج از زندان، همچنان از اعزام به مراکز درمانی یا برخورداری از آزادی مشروط محروم مانده است.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به هرانا گفت او به دلیل کهولت سن از بیماری قلبی رنج می‌برد و به بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی با وضعیت وخیم و نگران‌کننده، فشار خون، دیابت، درد مفاصل، آب مروارید و تالاسمی مینور مبتلا است.
به گفته این منبع آگاه، پزشکی قانونی پیش‌تر عدم تحمل کیفر راحمی‌پور را تایید و اعلام کرده بود که ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺮتنش موجب تشدید وضعیت بیماری خواهد شد و او به درمان فوری در خارج از زندان نیاز دارند؛ با این حال، او همچنان از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی محروم مانده است.
این منبع مطلع با بیان اینکه قاضی اجرای احکام، معاون دادستان تهران و شماری از مسئولان دستگاه قضایی اعلام کرده‌اند اعزام این زندانی به مرخصی یا اعطای آزادی مشروط از اختیارات آن‌ها خارج است، افزود که با این حال مسئولان مشخصا اعلام نکردند کدام ارگان یا نهاد مسئولیت این موضوع را بر عهده دارد.
طبق این گزارش، راحمی‌پور پیش از انتقال به زندان قرچک ورامین، در زندان اوین دچار تشنج‌های مکرر شده و در بهداری زندان اوین تحت درمان قرار می‌گرفت.
شرایط نامناسب زندان قرچک و عدم دسترسی او به خدمات اولیه پزشکی در این زندان، به نگرانی‌های خانواده این زندانی کهنسال دامن زده است.
در سال‌های اخیر، گزارش‌های متعددی در خصوص عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و نقض حق دسترسی آنان به درمان مناسب توسط مسئولان زندان‌ها منتشر شده است.
بسیاری از زندانیان سیاسی در دوران حبس خود جان خود را از دست داده‌اند و جمهوری اسلامی هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که ناشی از فشارهای روانی، شکنجه و عدم ارائه خدمات پزشکی بوده، بر عهده نگرفته است.
نبود امکانات و بهداشت در زندان تهران بزرگ
بابک دادبخش، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، با نگارش نامه‌ای خطاب به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، نسبت به شرایط نامناسب این زندان در حوزه‌های مختلف و سوءاستفاده از موقعیت‌های مدیریتی اعتراض کرده است.
این زندانی سیاسی در نامه‌ای که هرانا منتشر کرده، از گسترش فساد مالی و اداری، نبود خدمات درمانی و بهداشتی، محدودیت‌های شدید رفاهی، تبعیض در دسترسی به امکانات، و وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان تهران بزرگ انتقاد کرده و این شرایط را مصداقی از نقض گسترده و ساختاری حقوق زندانیان دانسته است.
به گفته دادبخش، شرایط بهداشتی در زندان تهران بزرگ بسیار نامناسب است و شیوع حشرات موذی مانند ساس و شپش، گسترش بیماری‌های پوستی مانند گال، و کمبود شدید مواد شوینده و بهداشتی از مشکلات اصلی هستند.
او اضافه کرد که برای هر اتاق ۲۵ نفره، جیره یک‌ماهه تنها شامل یک صابون، یک پودر لباسشویی ۴۰۰ گرمی، و یک شامپوی کوچک داروگر است و هر دو ماه یک‌بار به هر زندانی یک عدد خمیردندان سه گرمی یک‌بار مصرف، آن هم بدون مسواک داده می‌شود.
همچنین قطعی چند ساعته آب به‌طور روزانه در این زندان رخ می‌دهد و در زمان قطعی، بطری‌های آب معدنی با قیمت چند برابری به زندانیان فروخته می‌شود.
فساد و مشکلات مدیریتی در زندان
بر اساس این نامه، فساد ساختاری و مالی در زندان تهران بزرگ به شکل گسترده‌ای رواج دارد و خرید و فروش پست‌های مدیریتی نظیر «وکیل بند» با مبالغی هنگفت صورت می‌گیرد.
مسئولیت‌هایی نظیر سرپرستی اتاق‌های زندان نیز به مثابه «سرقفلی» با پرداخت‌های هفتگی بین دو تا ۱۰ میلیون تومان به وکیل بند واگذار می‌شوند.
مسئولان اتاق‌ها، از زندانیان جدیدالورود مبالغی را بابت برخورداری از امکانات اولیه از جمله تخت خواب، استفاده از آشپزخانه، تماشای تلویزیون، نوشیدن چای، یا حتی حق نشستن روی زمین یا سر سفره مطالبه می‌کنند.
دادبخش در ادامه به نابسامانی گسترده در حوزه اقتصادی و رفاهی زندانیان اشاره کرده و نوشته نان بربری که قیمت اصلی آن حدود دو هزار تومان است، در زندان به مبلغ ۱۵ الی ۳۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.
این زندانی سیاسی با بیان اینکه حتی «حق ملاقات» برای دیدار با خانواده‌ها نیز خرید و فروش می‌شود، افزود اقلام تاریخ مصرف گذشته در بوفه زندان عرضه می‌شوند، داروهای بهداری زندان در بازار داخلی زندان فروخته شده و مراجعه به بهداری نیز تنها با پرداخت هزینه به مسئولان ممکن می‌شود.
او در نامه جدید خود از نبود امکانات فرهنگی، ورزشی و درمانی در زندان تهران بزرگ خبر داده و تاکید کرده که از میان حدود سه هزار و ۵۰۰ زندانی در ۱۰ اندرزگاه، تنها تعداد معدودی اجازه استفاده از واحد فرهنگی را دارند.
همچنین امکانات ورزشی به کلی در اختیار زندانیان قرار ندارد. با وجود جمعیت بالا، واحد مددکاری نیز با کمبود شدید نیرو مواجه است و برای ۳۳۰ زندانی، تنها یک مددکار وجود دارد که آن هم صرفا هفته‌ای یک یا دو بار از پشت میله‌ها به مدت کوتاهی حاضر می‌شود.
دادبخش در پایان این نامه، با تاکید بر اینکه این شرایط زندگی انسانی را از زندانیان سلب کرده و خانواده های آن‌ها را در تنگنای شدید اقتصادی قرار داده است، از رییس قوه قضاییه خواسته تا نسبت به وضعیت زندان تهران بزرگ و نقض گسترده حقوق زندانیان، رسیدگی جدی صورت گیرد.
