لوموند از اندوه یهودیان ایرانی در جنگ ۱۲ روزه روایت می‌کند
در گزارشی از روزنامه لوموند، به پیامدهای روانی و فرهنگی نخستین درگیری مستقیم میان اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران بر جامعه کوچک یهودیان ایرانی در اسرائیل پرداخته شده است.
در گزارشی از روزنامه لوموند، به پیامدهای روانی و فرهنگی نخستین درگیری مستقیم میان اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران بر جامعه کوچک یهودیان ایرانی در اسرائیل پرداخته شده است.
این جامعه که پس از انقلاب ۱۳۵۷ از ایران مهاجرت کرده، اکنون با بحرانی هویتی مواجه است؛ چرا که بسیاری از آنان می‌گویند در جنگ اخیر احساس کرده‌اند «کشورشان در حال بمباران کشورشان است.»
اورلی نوی، فعال حقوق بشر متولد تهران و رئیس سازمان «بت‌سلم» که در اسرائیل علیه اشغال فلسطین فعالیت می‌کند، در گفت‌وگو با لوموند می‌گوید: «من اسرائیلی‌ام، اما اگر به گذشته برگردم، هرگز به ارتش نمی‌پیوندم. حملات به ایران برایم ویرانگر بود. کشورم داشت کشورم را بمباران می‌کرد.» نوی، که اکنون سردبیر وب‌سایت خبری +972 نیز هست، این تجربه را دردناک‌ترین تجربه هویتی خود توصیف می‌کند.
جامعه ۱۰هزار نفره یهودیان ایرانی‌تبار در اسرائیل، در دهه‌های گذشته همواره تلاش کرده تا فرهنگ و تاریخ خود را در میان جامعه‌ای چندفرهنگی حفظ کند. دیوید مناشری، استاد مطالعات ایران در دانشگاه تل‌آویو، با اشاره به کاهش چشمگیر جمعیت یهودیان در ایران می‌گوید: «یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین جوامع یهودی در جهان اسلام، از ۹۵هزار نفر در سال ۱۹۷۹، اکنون به کمتر از ۱۵هزار نفر رسیده است.»
گزارش لوموند همچنین به فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی اعضای این جامعه در اسرائیل اشاره می‌کند: از راه‌اندازی رادیوی فارسی برای مقابله با تبلیغات جمهوری اسلامی تا ساخت پلتفرم‌های ارتباطی ارتش اسرائیل برای برقراری تماس با مردم ایران. بنی سبطی، یکی از این افراد، می‌گوید: «من با رژیم ایران می‌جنگم، اما نه با مردم ایران.»
لیراز چرخی، خواننده اسرائیلی ایرانی‌تبار و بازیگر سریال «تهران» نیز با بازخوانی موسیقی پاپ ایرانی دهه ۷۰، محبوبیت زیادی در میان جوانان ایرانی پیدا کرده است. او در یکی از همکاری‌های پنهانی خود، با موزیسین‌های ایرانی آلبومی ضبط کرده که به‌صورت مخفیانه در ایران شنیده می‌شود. پس از آغاز جنگ، کنسرت‌های او لغو شد و برای اجرای برنامه‌ای در برلین، مجبور شد به‌طور غیررسمی اسرائیل را ترک کند.
در بخش پایانی گزارش، لوموند به دوگانگی فرهنگی و هویتی این جامعه اشاره می‌کند. با وجود وفاداری به اسرائیل، بسیاری از ایرانی‌تبارها همچنان دلبستگی عاطفی عمیقی به ایران دارند. جمله اورلی نوی در پایان گزارش، بازتاب این تناقض دردناک است: «من ایرانی‌ام و اسرائیلی. و حالا، کشورم دارد کشورم را بمباران می‌کند.»
