امضاکنندگان این بیانیه تلاش حکومت برای حذف صدای زن را بهشدت محکوم و از تمامی زنان خواننده قاطعانه حمایت کردند.
این بیانیه تاکید کرد حکومت باید تمامی خوانندگان زن را که بهدلیل خوانندگی بازداشت یا زندانی شدهاند، فورا و بیقیدوشرط آزاد کند و صفحههای بستهشده زنان خواننده در شبکههای اجتماعی را فورا و تمام و کمال بازگرداند.
پس از انقلاب ۱۳۵۷، جمهوری اسلامی با استناد به تفاسیر فقهی، آوازخوانی زنان را در حضور مردان حرام اعلام کرد. این تصمیم، نقطه پایانی بود بر فعالیت رسمی خوانندگان زنی که پیش از انقلاب در عرصه موسیقی ایران حضور داشتند.
با این تحولات، آثار دهها خواننده زن از رسانههای رسمی حذف و صدایشان به حاشیه رانده شد.
در ماههای اخیر سرکوبها علیه خوانندگان و فعالان حوزه موسیقی که بهویژه به حجاب اجباری معترض بودهاند، شدت گرفته است.
از جمله اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق مهدی یراحی، خواننده معترض بهدلیل خواندن ترانه اعتراضی «روسریتو»، موجی از واکنشها را برانگیخت.
بیشتر بخوانید: ۴۶ سال سیاست قدغنسازی آواز زنان؛ هانا کامکار: هدف، خفه کردن زن ایرانی است
هنرمندان و فعالان در بیانیه خود نوشتند: «سرکوب خوانندگان زن، تنها یک محدودیت فرهنگی نیست؛ بلکه امری سیاسی و بخشی از پروژه سرکوب سیستماتیک زنان است که با پیشروی انقلاب زن زندگی آزادی در شکستن دیوارهای آپارتاید جنسیتی، بهویژه فتح خاکریز حجاب، شدت گرفته است. وقتی زنی به جرم خواندن زندانی میشود، این تنها یک اقدام سرکوبگرایانه علیه هنر نیست، بلکه تلاشی برای تثبیت نظامی زنستیز و تبعیض جنسیتی است.»