با گذشت یک روز از جان باختن ابول (حمید) کورکور، از معترضان خیزش «زن، زندگی، آزادی» که پس از هجوم نیروهای امنیتی به مخفیگاهش در ایذه به زندگی خود پایان داد، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی هنوز پیکر او را به خانواده‌اش تحویل نداده‌اند.
فواد چوبین، از اعضای خانواده‌های دادخواه ایذه، یک‌شنبه ۱۹ اسفند در شبکه اجتماعی ایکس نوشت مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی، از جمله اداره اطلاعات اهواز، خانواده ابول کورکور را تحت فشار شدید قرار داده‌اند.
چوبین افزود نهادهای امنیتی از بیم بروز «شلوغی» در شهر ایذه، به خانواده کورکور اجازه برگزاری هیچ‌گونه مراسمی نداده‌اند و از تحویل پیکر او به خانواده‌اش نیز سرباز زده‌اند.
جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته بارها با نقض آشکار حقوق اساسی خانواده‌های افراد جان‌باخته یا اعدام‌شده به دلایل سیاسی، از تحویل پیکر آن‌ها به خانواده‌هایشان خودداری کرده است.
مخفی کردن یا تحویل ندادن پیکر فرد جان‌باخته به خانواده و مشخص نکردن مکان دفن افراد، از جمله موارد ناپدیدسازی قهری محسوب می‌شود.
ناپدیدسازی قهری نقض ماده ششم اعلامیه جهانی حقوق بشر است که تاکید می‌کند «هر انسانی سزاوار و محق است تا همه‌جا در برابر قانون به‌عنوان یک شخص به رسمیت شناخته شود».
ابول کورکور، از معترضان خیزش سراسری سال ۱۴۰۱ که بیش از دو سال مخفیانه زندگی می‌کرد، ۱۸ اسفند هم‌زمان با یورش نیروهای امنیتی به خانه‌اش، این لحظات را به‌صورت زنده در اینستاگرام به اشتراک گذاشت.
او در حین تیراندازی ماموران بارها فریاد زد: «تسلیم می‌شویم»، اما ماموران به تیراندازی خود ادامه دادند و در نهایت با گفتن جمله «چاره‌ای ندارم، ایران خداحافظ»، به زندگی خود پایان داد.
در زمان حمله نیروهای امنیتی به محل اقامت کورکور، سه نفر با نام‌های سهراب احمدی، حسین مهری و رضا عبدالله‌زاده همراه او بودند.
فرمانده انتظامی شهرستان ایذه ۱۸ اسفند با تایید کشته شدن ابول کورکور اعلام کرد همراهان او زخمی و دستگیر شده‌اند.
میزان، خبرگزاری قوه قضاییه جمهوری اسلامی، نوشت کورکور در اعتراضات سال ۱۴۰۱ در ایذه نقش داشت و از آن زمان، تحت تعقیب بود.
واکنش‌های گسترده به مرگ ابول کورکور
مرگ کورکور و جمله «ایران خداحافظ» او پیش از پایان دادن به زندگی‌اش، واکنش‌های گسترده‌ای را در فضای مجازی و در میان اقشار مختلف جامعه به همراه داشت.
توماج صالحی، رپر معترض، با انتشار مطلبی در کانال تلگرام خود نوشت: «ایذه رو تنها گذاشتیم. هر بار تنها میمونیم و تنهایی مفتمون رو میبرن.»
مسیح علینژاد، فعال سیاسی، نیز با انتشار تصویری از کورکور در اینستاگرام نوشت: «خداحافظ ایران. این آخرین جملات ابول کورکور از مبارزان ایذه بود که ماموران به مخفیگاه او حملهور شدند، اما او حاضر نشد تسلیم سربازان سپاه تروریست جمهوری اسلامی شود.»
شاهزاده رضا پهلوی هم در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، ابول کورکور را «قهرمانی از دیار دلاورخیز ایذه» توصیف کرد و یاد او را گرامی داشت.
ایذه در جریان خیرش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» شاهد اعتراضات گسترده و کشتهشدن شماری از شهروندان از جمله کیان پیرفلک، کودک ۹ ساله، با شلیک مستقیم نیروهای جمهوری اسلامی بود.
ماموران امنیتی و انتظامی آذرماه ۱۴۰۱ به روستای پرسوراخ در اطراف ایذه یورش بردند که این حمله به کشته شدن محمود احمدی و حسین سعیدی، دو تن از معترضان، انجامید.
در خرداد ۱۴۰۲ نیز پویا مولاییراد، پسرعموی ماهمنیر مولاییراد، مادر کیان پیرفلک، در مراسم سالگرد تولد کیان در محل مزار او با تیراندازی مستقیم ماموران جمهوری اسلامی جان باخت.
مجاهد (عباس) کورکور نیز یکی از بازداشتشدگان خیزش انقلابی در ایذه است که از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شده است.
